De armoede- en schuldenproblematiek van inwoners met een migratieachtergrond is fors. Maar de formele hulpverlening sluit niet goed aan op de leefwereld van deze groep. Een recent onderzoek van het Kennisplatform Inclusief Samenleven (KIS) biedt verbeterpunten die gemeenten kunnen aanbrengen in hun beleid.
Onderzoek: Cultuursensitieve hulpverlening hard nodig
Slechts 5 procent van de gemeenten traint medewerkers in vaardigheden op het gebied van cultuur- of diversiteitsensitief werken.
Familiegebruik
Waarom stuur je geld naar je ouders in Marokko als je zelf niks hebt? Waarom wil je eerst je oom terugbetalen? Door dit soort vragen als schuldhulpverlener te stellen, ben je je cliënt meteen kwijt, zegt Marjolein Odekerken, senior onderzoeker bij het Verwey-Jonker Instituut. ‘Dat werkt dus gewoon niet. Het is belangrijk om een open houding te hebben en niet te oordelen. Geld geven of uitlenen aan elkaar, zijn in deze culturen familiegebruiken. Dat vereist van de hulpverlener een heel andere houding die beter aansluit bij de leefwereld van die bewoner.’
Tips en adviezen
De groep inwoners met een migratieachtergrond is moeilijk te bereiken, terwijl de samenleving steeds diverser wordt. Bij gemeenten en schuldhulpverleningsinstanties groeit daarom de behoefte aan concrete tips en adviezen om deze doelgroep beter te benaderen en te begeleiden, aldus Odekerken.
Tekortschieten
De belemmeringen bevinden zich op allerlei terreinen, zo blijkt uit onderzoek van het KIS. Het ontbreekt aan kennis en affiniteit met andere culturen. Bovendien speelt er veel wantrouwen en schaamte bij de doelgroep, waardoor mensen niet snel hulp zoeken. Ook de samenwerking tussen formele en informele organisaties schiet tekort, terwijl met laatstgenoemde de doelgroep vaak meer bekend is. Zij doet daar dan ook eerder een beroep op.
Tolk
Zo’n 155 gemeenten werkten mee aan het onderzoek. Aan het onderzoek werkten zo’n 155 gemeenten mee. Bijna de helft van de gemeenten (47 procent) zegt verschillen te ervaren in het begeleiden van inwoners met een migratieachtergrond; voor 33 procent geldt dit soms. Op de vraag wat gemeenten al doen aan begeleiding, zegt 51 procent dat ze een tolk inzetten. Bijna drie op de tien (29 procent) doen niks. Slechts 5 procent traint medewerkers in vaardigheden op het gebied van cultuur- of diversiteitsensitief werken, dus hoe je bijvoorbeeld een gesprek aanpakt. ‘Dat is echt heel weinig’, stelt Odekerken. Volgens de onderzoeker is er veel behoefte aan trainingen en cursussen om deze doelgroep beter te kunnen begeleiden
De handreiking bevat tal van aanbevelingen. Naast deskundigheidsbevordering van hulpverleners en vrijwilligers wordt aangeraden om te investeren in multidisciplinaire teams. Deze teams bestaan uit hulpverleners die verschillende talen spreken en diverse culturele achtergronden hebben.
Reacties: 1
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Zou het niet verstandig zijn dat andere vreemde culturen zich aanpassen aan onze cultuur i.p.v. andersom? Hoezo 51 % een tolk inzetten, cursus inburgeren gemist? Waar zijn we mee bezig....en wat kost dit niet allemaal mevrouw Odekerken? Is dit onderzoek niet teveel gefocust op juist deze groeperingen terwijl andere niet gegroepeerde armzalige stedelingen niet aan bod komen omdat hiervoor geen "culturele" subsidie beschikbaar is?