Minister Lodewijk Asscher (Sociale Zaken) gaat onderzoeken of een aantal Turkse organisaties de integratie van Turkse Nederlanders beïnvloedt. Hij neemt vooralsnog de organisatie Milli Görüs, de Suleymanci-beweging en het Turkse presidium voor godsdienstzaken Diyanet onder de loep.
Turkse organisaties onderzocht op Nederlandse waarden
Minister Asscher wil kijken of Turkse organisaties de integratie van Turkse Nederlanders belemmeren. Ook wil hij weten of ze fundamentele…
Seksegelijkheid en zelfbeschikkingsrecht
Dat schrijft Asscher vrijdag in een brief aan de Tweede Kamer. De minister wil onder meer weten hoe deze organisaties aankijken tegen ,,fundamentele waarden als seksegelijkheid, zelfbeschikkingsrecht, individuele keuzevrijheid en gewetensvrijheid''.
Gemeenschap in zichzelf gekeerd
Gemeenschap in zichzelf gekeerd
Asscher doet het onderzoek omdat het Sociaal en Cultureel Planbureau eerder vaststelde dat de Turks Nederlandse gemeenschap meer in zichzelf is gekeerd dan andere minderheidsgroepen. Ook zijn er zorgen over moskee-internaten, die veelal vanuit Turkse hoek worden gefinancierd. Kinderen, vooral meisjes, groeien daar op buiten de Nederlandse samenleving en komen onvoldoende in contact met de Nederlandse waarden.
Beïnvloeding Turkije
De minister wil dan ook kijken hoe Milli Görüs, de Suleymanci-beweging en Diyanet aan hun inkomsten komen. Verder is Asscher benieuwd of de instanties nauw samenwerken of juist op gespannen voet leven. Uiteindelijk moet duidelijk worden of er sprake is van een bewuste beïnvloedingspolitiek vanuit de Turkse regering.
Belemmering
Mocht uit het onderzoek naar voren komen dat de organisaties de integratie van Turkse Nederlanders belemmeren, dan zal Asscher hen daarop aanspreken. Ook zal hij zich dan beraden op te nemen stappen.
Reacties: 2
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Als de Minister dan toch gaat onderzoeken: een kijkje nemen bij de praktijken van jeugdzorg kan ook geen kwaad.
http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2013/03/n …
@krijg
Dan moet de Minister wél in staat en bereid zijn om te reflecteren op het functioneren van de Nederlandse overheid en overheidsinstanties.
In de praktijk blijkt dit zó moeilijk en gevoelig dat zelfs de Turken en de Polen er aan te pas moeten komen om de misstanden in ons eigen Nederland aan de orde te stellen.
Het is dan ook vééél makkelijker en 'veiliger' om de aandacht af te leiden door deze te richten op (i.c.) Turkse organisaties en onderzoek daarnaar.