Goed wonen is helaas niet altijd vanzelfsprekend. In sommige wijken hebben veel bewoners een complexe hulpvraag. Denk aan armoede, mentale gezondheid, overlast en verloedering. Dat betekent dat een samenhangende aanpak nodig is op het gebied van wonen, zorg en welzijn. Gemeenten moeten daarbij de regie nemen.
Goed wonen
Goed wonen is helaas niet altijd vanzelfsprekend. In sommige wijken hebben veel bewoners een complexe hulpvraag.
Maar hoe doe je dat? Veel bestuurders noemen als eerste voorwaarden vertrouwen en begrip. Bij zo’n aanpak zijn namelijk verschillende organisaties betrokken en iedere organisatie heeft haar eigen taal en cultuur en streeft haar eigen doelen na. Guusta van der Zwaart, bestuurder van zorgaanbieder de Tussenvoorziening, zei daarover onlangs bij een bijeenkomst: ‘Elkaar vertrouwen en begrijpen op alle niveaus is cruciaal. Je moet elkaar gunnen dat iedereen de eigen rol goed kan vervullen.’ Je moet lef hebben, werd er ook gezegd.
Natuurlijk gaat er weleens wat mis, maar dat hoort erbij. Ervaring geeft vaste grond. Het opbouwen van de samenwerking kost tijd en vraagt om leiders die staan voor samenwerking in de buurt. Die samenwerking begint met een gedeeld gevoel van urgentie bij politiek, bestuur en maatschappelijke partners. Samen het verhaal maken en uitvoeren, zorgt voor consistentie. Dan gaat de aanpak ook door als bestuurders wisselen en er na de verkiezingen een andere politieke coalitie komt.
En de inwoners dan? Die staan centraal, dus betrek die er vanaf het begin bij, zoals bijvoorbeeld in de gemeente Etten-Leur. Daar vroegen ze aan wijkbewoners: Hoe zorgen we voor de juiste mix van bewoners? Hoe regelen we de professionele en informele zorg? Hoe kunnen oud en jong elkaar helpen, nu er steeds meer ouderen zijn?
En even verderop, in Zevenbergen, hebben de woningcorporatie en welzijnsorganisatie in een bestaand appartementencomplex een community gevormd voor huurders met en zonder ondersteuningsvraag. Inwoners die er bewust voor kiezen om een goede buur te zijn, konden solliciteren op een woning. Zo krijgen mensen met een beperking ondersteuning in de buurt.
Ik ben ervan overtuigd dat dit soort initiatieven de oplossing kunnen bieden. Dit vraagt samenwerking op wijk- en buurtniveau en directe betrokkenheid van de bewoners, zoals je ook leest in het artikel over zorgzame buurten in Sprank magazine. Vraag mensen wat ze willen, zelf kunnen bijdragen en nodig hebben.
Gelijkwaardigheid en wederkerigheid gaan daarbij hand in hand. Laten wij ons allen inzetten voor succesvolle samenwerking. Als we dat goed doen, worden mensen gelukkiger en minder vaak afhankelijk van een uitkering of zorg. En de samenleving als geheel wordt er ook nog beter van.
Meer gezondheid, meer cohesie en meer meedoen!
Plaats als eerste een reactie
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.