‘De mijnbouwgeschiedenis bracht Zuid-Limburg welvaart, vooruitgang en werkgelegenheid, maar liet ook diepe sporen na op sociaal, economisch en ecologisch gebied die tot op de dag van vandaag voelbaar zijn’, schrijven de burgemeesters van de zeven Parkstadgemeenten. Ze doen een beroep op de voormalige mijneigenaren om hun regio financieel te ondersteunen.
Limburg wil compensatie van mijnexploitanten
Zeven Limburgse burgemeesters doen een beroep op voormalige mijnexploitanten om alsnog met steun voor hun regio over de brug te komen.
Particuliere handen
In het publieke debat wordt vaak gekeken naar de rol van de overheid en haar Staatsmijnen. Wat daarbij onderbelicht blijft, is dat acht van de twaalf Limburgse mijnen in particuliere handen waren’, schrijven de burgemeesters. Historisch onderzoek bracht recent aan het licht dat de mijnexploitanten zich na de sluiting van de mijnen niet of nauwelijks om de regio bekommerden.
Verbondenheid
‘Deze bedrijven - of hun rechtsopvolgers - hebben via deze mijnen aanzienlijke winsten behaald mede dankzij de arbeid van duizenden mijnwerkers in onze regio’, schrijven de burgemeesters. ‘En velen van hen zetten hun succes in andere sectoren voort, ver buiten de Mijnstreek. De verbondenheid met het verleden en de regio bleef tot nu toe uit.’
Van der Vorm
Een van de voormalige mijnexploitanten zou de Rotterdamse familie Van der Vorm zijn, die anno 2025 het grootste deel van de aandelen van HAL Investments bezit. De familie investeert volop in sociaal-maatschappelijke en culturele projecten in Rotterdam. Maar een woordvoerder van die investeringsmaatschappij zegt tegen Nieuwsuur dat HAL Investments noch rechtsvoorgangers ooit hebben geïnvesteerd in de Limburgse mijnen.
Historicus Marc Hermans heeft als vervolg op zijn onderzoek het Mia Keulaersfonds opgericht, een schuldenafkoopfonds, naar Rotterdams voorbeeld, maar dan voor de regio Parkstad.
Betrokkenheid
‘Wij schrijven u niet met een beschuldigende vinger, maar in de geest van verbondenheid en de wens om de dialoog aan te gaan’, aldus de burgemeesters. ‘Wij erkennen dat het verleden juridisch is afgesloten. Maar de vraag die blijft, is of er niet sprake kan zijn van een betrokkenheid van uw kant op basis van een gedeeld verleden dat een mooie basis is voor een gezamenlijke verantwoordelijkheid richting toekomst.’
Reacties: 1
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
In relatie met de financieel economische situatie van 50 jaar geleden (!!) is Limburg bij de beëindiging van de mijnbouwactiviteiten ruimschoots geholpen via het scheppen van nieuwe banen door het bedrijfsleven (DSM, ABP en nog meer bedrijven). De Overheid van toen heeft daar naar de maatstaven van die tijd best veel geld ingestopt.
In het verdere verleden hebben ook veel noordelingen (landarbeiders) zo'n situatie mee gemaakt bij de omwenteling en automatisering in de landbouw en veeteelt. Veel noorderlingen moesten toen zonder enige vorm van compensatie verhuizen naar andere provincies waar wél betaalt werk was te vinden.
Het probleem ligt daarom niet bij de Overheid of de oorspronkelijke bedrijven in de mijnbouwsector maar bij veel Limburgers zelf. Het steeds blijven hangen in het verleden en na 50 jaar nog steeds zeuren over steun en compensatie voor het noodgedwongen stopzetten van de mijnbouw van destijds levert weinig positieve energie op. Er zijn in ons land voldoende mogelijkheden voor burgers om doelen te stellen en initiatieven te ontplooien zonder een beroep te doen op derden. Je moet echter wel uit je stoel of achter de geraniums vandaan komen.