Je zou zeggen: genoeg termen om aan te geven dat iets niet meer nodig is. Zou nou niemand in Den Haag eraan gedacht hebben om met een van bovenstaande termen in het achterhoofd Gerrit Zalm te bellen en te vragen of hij zijn onderzoek naar Defensie wilde stoppen, ook al was dat dan nog niet klaar?
Stoppen
Stoppen. Voortijdig beëindigen. Afbreken. Posterioriseren. Deprioriteren. De brui er aan geven. De aandacht verleggen. Geen inspanning…
Vorige week presenteerde de commissie Zalm zijn rapport ‘Verkenningen’ over de toekomst van de Krijgsmacht, met vier scenario’s. Inclusief een indicatie van wat die scenario’s kosten.
Twee dagen later werden de voorstellen van de ambtelijke werkgroepen ‘Heroverwegingen’ gepresenteerd. Waarin ook voorstellen worden gedaan voor veranderingen op het gebied van Internationale Veiligheid (= Defensie).
In het heroverwegingsrapport Internationale Veiligheid staat het volgende over het rapport ‘Verkenningen’: ‘het project Verkenningen zich richt op de langere
termijn, terwijl de brede heroverwegingen zich richten op 2015. Bovendien worden
de beleidsopties in de Verkenningen op een ander abstractieniveau uitgewerkt dan
in de brede heroverwegingen.’
Tsja, van dit soort uitspraken raak ik altijd de weg een beetje kwijt. Was het dan geen idee geweest om de commissie Zalm te vragen ‘op een ander abstractieniveau’ voorstellen te doen, en zich óók op 2015 te richten? Zodat er maar één rapport zou komen?
Zou het angst zijn? Dat minister Van Middelkoop van Defensie niet het lef had om Zalm te bellen en een van de woorden tegen hem uit te spreken die in de eerste zin in van deze column staan?
-‘Gerrit, we hebben een andere werkgroep aan het werk gezet. Je kunt jouw onderzoek …(zie eerste zin van deze column).’
-‘Wat? Jullie splitsen me eerst een failliete bank in de maag en nu mag ik mijn onderzoek naar de toekomst van Defensie niet afmaken? Niets daarvan. Ik ga door en zal dat rapport afleveren.’
En zo geschiedde.
Het moment van presenteren was ook heel ongelukkig. Allemaal in dezelfde week. Weer een stapel rapporten erbij. De ambtelijke archieven beginnen uit te puilen. En dan is er de zekerheid dat het nieuwe kabinet zich er niets van zal aantrekken, maar met weer nieuwe voorstellen zal komen. En nog wat extra onderzoek zal gelasten. Want ja, als dat nieuwe kabinet er is, zijn de heroverwegingsrapporten, het rapport van Zalm, en al die andere rapporten die er ook nog zijn, natuurlijk alweer verouderd.
Bovenstaande klinkt een beetje zuur. Zou ik een cynische ambtenaar aan het worden zijn? Volgens mij niet. Maar we moeten in Den Haag ophouden steeds weer nieuwe onderzoeken op touw te zetten en nieuwe rapporten te laten schrijven. We moeten eens gaan doen wat er ín die rapporten staat. Het betere mag het goede niet in de weg staan.
Slogan voor het nieuwe kabinet: ‘Geen woorden, maar daden!’
Paul Lensink
