Soms schrijf je een stukje dat verrassend actueel blijft. Doe me een lol, en sla mijn column op die op 16 maart 2007 in Binnenlands Bestuur heeft gestaan.
Een buurgemeente met bestuursdwang aanzetten om de wegenonderhoudsplicht na te komen, kan niet. Maar een rekening sturen kan wel. Als de buurgemeente dan in gebreke blijft, moet je naar de burgerlijke rechter.
Een zuinige gemeente mag planschade vergoeden door wegbestemde bouwmogelijkheden te herstellen. Het college van B en W moet daarbij wel een bedrag toezeggen voor het geval de bouw toch niet kan doorgaan. Maar moet de hoogte van het bedag nu wel of niet vooraf bekend zijn?
Een burger die in beroep gaat tegen afwijzing van acht bezwaren, moet straks achtmaal griffierechten betalen, terwijl het bestuursorgaan acht keer een ‘toegangskaartje’ moet kopen om zich voor de rechter te verweren. Totale kosten: 8 duizend euro.
Zoals je eens in de zoveel tijd leest dat weer een TBS’er is ontsnapt, zo lees je ook eens in de zoveel tijd dat een Hollandse bestuurder zich weer sterk heeft gemaakt voor de Olympische Spelen.
Reizend door Midden-Amerika las ik in de Tico Times, een Engelstalig weekblad, dat Costa Rica de pensioenen voor honderdjarigen aan het doorlichten is.
Anonieme tips alleen zijn onvoldoende om met een controlerend ‘huisbezoek’ inbreuk op het huisrecht te rechtvaardigen. Het college van B en W in Amsterdam kan de belastende bevindingen van het bezoek daarom niet gebruiken om een onderverhuurder te beboeten.
In de Algemene Plaatselijke Verordening (APV) een bepaling opnemen voor één carillon kan niet. De gemeente Weesp onderzoekt nu of het carillongeklingel tussen 23 en 7 uur kan worden gedempt. Een voorbeeld voor andere gemeenten?
Nog even over voetbal, die super kapitalistische sport die volgens het weekblad De Groene door de Nederlandse overheden al is gesubsidieerd met ruim 1 miljard euro.
