Akelig
Dat geldt voor de alleenstaande moeder die de tegemoetkoming in de schoolkosten van haar kind ziet teruglopen, voor de jongere die geen of een uitgekleed leerwerktraject krijgt en voor de oudere wiens gesubsidieerde baan verdwijnt. Dat sombere beeld schetst Divosa, de organisatie van sociale diensten, in haar jaarlijkse monitor, die donderdag is verschenen. De financiële situatie van de gemeentelijke sociale diensten ziet er akelig uit. Het jaar 2009 was al wat minder, 2010 was heel slecht en 2011 en 2012 beloven weinig beters, aldus de monitor.
Bijpassen
Financiële situatie sociale diensten 'akelig'
Iedereen die op de een of andere manier ondersteuning ontvangt van de sociale dienst, gaat merken dat er minder geld beschikbaar is.
Er is flink gekort op het budget dat gemeenten voor de bijstand van het Rijk krijgen. Het aantal mensen met een bijstandsuitkering nam echter vorig jaar met 26.000 toe tot 307.000 en de gemeenten moesten zelf geld bijpassen. Samen kwamen zij afgelopen jaar 340 miljoen euro tekort. Voor 2011 zal het beeld niet anders zijn.
Re-integratie
,,En dan moeten de bezuinigingen op re-integratie nog komen'', stelt Divosavoorzitter René Paas. Vorig jaar kregen gemeenten nog 1,4 miljard euro om mensen die moeilijk zelf aan het werk komen, te helpen. In 2012 is dat nog maar de helft, terwijl de gemeenten dan ook de bemiddeling voor een grote groep jonggehandicapten erbij krijgen en ook de sociale werkplaatsen onder hen komen te vallen.
Reddingsboei
Er moet dus worden bezuinigd op bemiddeling, maar de consequentie is wel dat het aantal mensen in de bijstand toeneemt met naar verwachting 8 procent. Een mogelijke reddingsboei ziet Divosa in de nieuwe Wet werken naar vermogen. Die brengt wel financiële risico's mee, maar biedt ook meer mogelijkheden om mensen een aanvulling op hun loon te geven, wanneer zij voor hun werkgever niet de kosten van het minimumloon kunnen terugverdienen. Paas pleit ervoor dat nu al voor een kleine groep bijstandsklanten mogelijk te maken.
Nieuwe aanpak
De gemeenten wezen woensdag de afspraken die over de wet zijn gemaakt in het bestuursakkoord met het kabinet, af wegens de bezuinigingen op de sociale werkplaatsen. Paas is teleurgesteld over het uitblijven van een akkoord daarover. Sociale diensten moeten een nieuwe aanpak zoeken en samenwerken met nieuwe partners binnen en buiten de gemeentegrenzen. ,,Dingen proberen waarvan het succes nog ongewis is'', aldus Paas. Een alternatief is er volgens hem niet.
Reacties: 8
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Hoe komt het toch dat steeds meer mensen in de financiele problemen komen?
Hoe komt het toch dat er meer agressie is bij sociale diensten?
Gek he, mensen hebben een dagtaak aan papieren invullen, voldoen aan alle voorwaarden.
Gek he, dat mensen geen bezwaar meer .. heeft geen zin is al beslist.
Waar is het maatwerk? Wanneer caseload steeds groter wordt.
Wij zijn samen met zijn allen BV Nederland.
Niet alleen mensen in Den Haag en de andere beleidsmakers.
Wat zijn de gevolgen voor de uitvoerders en jan modaal,minima van de regels die verzonnen worden?
. Jan modaal en lager zijn al kaalgeschaafd, daar valt niets meer te halen. Nu zijn de gemeenten aan de beurt.
Wat of wie volgt daarna?
Paas praat leuk. Doordat de caseload van de consulenten toeneemt en er directeuren van Sociale Diensten zijn die managementtechnieken uit de automobielindustrie toepassen (en Paas zal wel weten wie ik bedoel) kunnen de consulenten hun werk niet meer goed doen.
En het zal alleen maar slechter worden, zeker als er directeuren zijn die niet weten waar ze het over hebben, en alleen maar aan hun eigen CV werken.
Tuurlijk doet het nu financieel pijn. Maar in mijn ogen zijn we de afgelopen 30 jaar doorgeslagen in te softe aanpak. Veel te veel mensen met onbenullige klachtjes in de WWB. Ontzettende veel gescheiden mensen in de WWB. Waarom na een scheiding naar de bijstand lopen? En wat te denken van 200.000 jongeren in de Wajong in 10 jaar tijd. Werkelijk belachelijke aantallen. En de zich sociaal noemende mensen accepteren dat allemaal. Ik vind het opgeven van die mensen. Lekker achter de geraniums wegstoppen en laten wegkwijnen in sociaal isolement en armoede,
Let op: Ik heb het niet over de ECHTE schrijnende gevallen. Die moeten we goed verzorgen. Maar met 27 jaar ervaring ben ik tot de conclusie gekomen dat de bezem eens flink door de sociale voorzieningen gehaald moet worden. Er kunnen veel meer mensen aan het werk. Meer op de eigen verantwoording wijzen en nieet de overheid die alle moet oplossen en betalen. Dan moeten we het veel meer over hun mogelijkheden hebben en niet de beperkingen.
In Almelo is dat nog erger...want daar gaat men naast de aankomende bezuinigingen nog eens 1 MILJOEN EURO extra bezuinigen...om het falen van deze Gemeente Almelo wat betreft (o.a) het grondbedrijf te laten ophoesten door de bevolking. Ook heeft men geen geld meer, maar heeft wel besloten om een ONNODIG nieuw stadhuis van maar liefst 60 miljoen neer te planten. Geen wonder met die overheidsverspilling op elk gebied dat het volk elk jaar steeds meer moet bezuinigen, steeds meer moet betalen en daar steeds minder voor terugkrijgt. Je wordt dus aan 3 kanten uitgekleed, dus 3 x genaaid...waar je zelf bij staat. De Staat blijkt gewoon een ordinaire MISLEIDENDE dief te zijn die door oplichting en machtsmisbruik het volk langzaam maar zeker kaalplukt/leegsteelt middels ombuigingen, "bezuinigingen", afschaffing en/of andere interpretaties van de landelijke geluiden.
Een post van de bijzondere bijstand waar door de gemeenten veel op te bezuinigen valt zijn de kosten van bewindvoering die in bijna alle gemeenten voor bijstandklanten en andere minima 100% wordt vergoed en elk jaar een paar procent toenemen doordat de Landelijke Vereniging van Professionele Bewindvoeders een zeer goede lobby bij de landelijke politiek en de rechtbanken heeft die klakkeloos elk jaar toestaan, ondanks de crisis, dat per klant meer declareerd mag worden. Inmiddels is dit zo'n € 100,- ( incl. BTW) per klant per maand naast een instaptarief en allerlei eenmalige kosten. De bewindvoerders zullen net als andere zelfstandige die (in)direct van d eoverheid afhankelijk zijn ook een forse stap teru moeten doen. Ik hoop dat de verschillende wethouders dit oppakken !
Zolang we in Nederland nog steeds de gedachte blijven koesteren dat iedereen, louter omdat men bestaat, rechten heeft die men kan claimen ten koste van anderen zullen de sociale diensten altijd een toevluchtsoord blijven. Op het moment dat je een sleepnet of hangmat blijft aanbieden in plaats van een daadwerkelijk vangnet, zal de granieten onderkant van de samenleving als een zich als een zwerende hangbuik blijven manifesteren.
Op het moment dat die onderkant beseft dat er niet per definitie een zak met geld voor ze klaar zal staan, zal het volume automatisch afnemen.
-Op het moment dat die onderkant beseft dat er niet per definitie een zak met geld voor ze klaar zal staan, zal het volume automatisch afnemen. -
Op het moment dat de bovenkant beseft dat men zichzelf uit de markt prijzen en dat men roofbouw pleegt op het belastingstelsel door al die (enorm grote) belastingvoordelen en teruggaves die men weet te verkrijgen omdat men die kans heeft, op dat moment zal men ook beseffen dat met hun hebberigheid een groot deel van het volk de kans van ontplooien ontneemt. Iets waarvoor de sociale diensten steeds moeten opdraaien...te beginnen met de kinderen die door overerving van armoede achterstand hebben opgelopen en daardoor vaak voor dure problemen zorgen. De arrogantie en gevoelloosheid bij vele inhalige leidende profiteurs in de bovenlagen van de samenleving is onbetaalbaar gebleken, het overheidsfalen daarbij heeft ook een slopende onbetaalbare uitwerking op de hele samenleving...blijkt. De bezuinigingstunnelvisie en het daarop gebaseerde beleid blijkt al vele jaren een langzaam maar zeker slopend en misleidend beleid te zijn, waar die oplossing van bezuinigen op de nu getroffen mensen allang niet blijkt te helpen. Die granieten harten bij de elitaire club afromende (mis)leiders die nooit en te nimmer genoeg zullen hebben wegens onverantwoordelijke te grote gaten in hun handen geven nog steeds de zwakkeren de schuld, zoals altijd. Men zoekt nooit de schuld bij zichzelf, wel bij alle andere mensen.
Zolang men elke keer meer meer afneemt van de zelfredzaamheid bij de mensen die al (bijna) niets meer hebben, zolang zullen de kosten door toenemende problemen oplopen.
De mensen die het meeste geld beheren maken er een potje van, de anderen (die dat geld niet hebben) kunnen daarvoor opdraaien middels zogenaamde bezuinigingen. Massa-oplichting!
De sinterklazen van Nederland, zoals Sjoerd Visser cs, staan op hun achterste benen.
Kreten als ‘afbraak van de solidariteit’ , ‘uitholling sociale zekerheid’ en ‘a-sociaal beleid’ vliegen ons om de oren bij de pogingen aan te geven dat men het niet eens is met de plannen van de nieuwe regering. Plannen om op een aantal gebieden eindelijk eens werk te maken van werk ; verantwoordelijkheden neer te leggen bij degenen die verantwoordelijkheid zouden moeten dragen voor hun eigen keuzes en recht toe te passen bij zaken die te lang krom zijn geweest.
Dat die sinterklazen daar niet op zitten te wachten is natuurlijk logisch. Zij zien hun bestaansredenen én hun broodwinning in gevaar komen. Jarenlang heeft men zich bezig kunnen houden met het uitdelen van andermans geld aan zichzelf en de door hen ontwikkelde groepen zogenaamde kansarmen en kanslozen onder het mom van het zorg- en solidariteitsprincipe.
Laat een ding duidelijk zijn: De mate van beschaving van een maatschappij valt af te meten aan de wijze waarop er met de zwakkeren wordt omgegaan. Dat pleit dus voor een denktrant waarin de zorg voor zwakkeren duurzaam verankerd is in het mentale, fysieke en sociale handelen van eenieder.
Dat kan alleen worden bereikt met een breed gedragen innerlijk gevoel van solidariteit.
Kijk, en daar wordt het dus lastig, want solidariteit kan ten eerste niet individueel noch collectief worden afgedwongen. En ten tweede kan solidariteit slechts duurzaam zijn als het gevoed wordt door wederkerigheid. En last but not least is oneigenlijk gebruik of misbruik van de solidariteit funest voor de duurzaamheid daar van.
Primaire meervoudige vraagstelling in de discussie rondom de zorg voor de zwakkeren is dus wie we : wat, wanneer, waar, in welke mate en hoe lang willen pamperen. En die vraag kan alleen beantwoord worden als we de vrije keuze hebben om solidair te zijn en onze eigen verantwoordelijkheid daarin te kunnen en mogen nemen.
Die vrije wil en de inherente verantwoordelijkheidsgevoel zou dus voor iedereen op moeten gaan. Dus niet alleen voor de gedwongen pamperbetaler, maar nog meer voor degenen die gepamperd (willen) worden en degenen die graag willen pamperen.
En daar zit dus het probleem. Niet alleen hebben we te maken met een ongezond afgedwongen solidariteit systeem in dit land waarvoor steeds minder steun en draagkracht lijkt te bestaan. De groep pamper-claimers lijkt vervolgens ook steeds meer uit te dijen doordat al meer mensen lijken te denken dat zij geen verantwoordelijkheid hoeven te nemen voor hun eigen vrije keuzen. En vervolgens staan mensen als Sjoerd Visser voor aan om er vooral voor te blijven zorgen dat er voldoende ‘zwakkeren’ blijven bestaan om te kunnen blijven pamperen. En als er dan mogelijk een tekort aan ‘zwakkeren’ dreigt te ontstaan, zorgen zij er wel voor dat de onderkant van de samenleving haar volume blijft behouden opdat de ‘pamper-industrie’ in gelijke tred van een duurzame toekomst verzekerd blijft.