Wat gemeenten moeten met laadkabels op de stoep

Ja, hij is bereid bij buurgemeenten na te vragen hoe zij het oplossen met privé-laadkabels voor elektrische auto’s. Dat meldde de Osser wethouder Kees van Geffen kortgeleden in antwoord op raadsvragen van het SP-raadslid Adrie Geerts.

Dit raadslid had de wethouder voorgehouden dat de salderingsregeling vanaf 1 januari komend jaar ten einde loopt, waardoor het terugleveren van overtollige zonnestroom aan het stroomnet minder rendabel wordt. Het gevolg kan zijn dat meer mensen hun elektrische auto willen gaan opladen met die zelf opgewekte stroom. Maar wie geen oprit heeft, moet dan een kabel over de stoep voor diens huis leggen. Dat moet geen wild west-taferelen opleveren. Dus zou Oss eens moeten informeren bij gemeenten als Best, Dongen, Oosterhout of Dordrecht.

Heel veel gemeenten

Deze casus in Oss is exemplarisch voor heel veel Nederlandse gemeenten die zich over de kwestie van laadkabels moeten buigen, iets wat een flink deel ook al heeft gedaan. In de provincie Zuid-Holland en Zeeland staat een kleine 50 procent van de gemeenten al laadkabels over de stoep toe, blijkt uit gegevens van de Regionale Aanpak Laadinfrastructuur Zuidwest. Maar dan wel verzonken in laadgoten of bedekt met laadmatten.

Onverhoopt misgaan

‘Het compleet (…) negeren van de kwestie kan zich, vroeg of laat, tegen een gemeente keren mocht het onverhoopt misgaan’, schreef de landsadvocaat vorig jaar in een juridisch advies. Slechtzienden hebben last van deze kabels, oftewel van deze Verlengd Private Aansluitpunten (VPA’s). Maar ook een wel goed ziend persoon zou over zo’n laadkabel kunnen struikelen, en vervolgens de gemeente aansprakelijk kunnen stellen. Want de gemeente heeft als wegbeheerder een algemene zorgplicht en zou moeten handhaven, óf VPA’s uitdrukkelijk alleen toestaan in de vorm van bijvoorbeeld een kabelgoot door de stoep. Platte laadkabels van slechts 5 millimeter hoog zijn eveneens een aangeprezen optie.

De kelderluikcriteria

Of een gemeente aansprakelijk kan zijn voor ongelukkige struikelpartijen, wordt voor een belangrijk deel bepaald door de jurisprudentie die er ligt. Juristen verwijzen dan naar de ‘kelderluikcriteria’ en het ‘marktkraamarrest’. In het eerste geval gaat het om een zaak uit 1965, waarbij een bezoeker van het Amsterdamse café De Munt in een geopend luik viel terwijl hij op weg was naar de wc. Het luik was geopend door een medewerker van Coca-Cola die de frisdrankvoorraad aanvulde. In het tweede geval gaat het om een vrouw die in januari 2009 viel over stroomkabels van marktexploitanten op de Burchtstraat in Nijmegen. Zij stelde de gemeente vergeefs verantwoordelijk, wat tot aan de Hoge Raad is uitgevochten.

Een wildgroei?

De conclusie van de landsadvocaat is dat hoe meer laadkabels in het straatbeeld voorkomen, hoe groter de kans is dat een gemeente met succes aansprakelijk kan worden gesteld. ‘Een en ander zou kunnen leiden tot een straat waarin de stoep vol ligt met laadkabels: een “wildgroei aan laadkabels”’, staat in het advies.

‘Het risico op ongevallen kan voorts worden vergroot indien voornamelijk wordt geladen buiten de ‘daglichturen’, terwijl de betreffende straat weinig straatverlichting heeft. Aan het gebruik van laadkabels kunnen weliswaar voorwaarden worden verbonden, zoals het voorschrijven van het gebruik van kabelmatten of voorwaarden stellen aan de lengte van de kabel, maar er dient ook rekening mee te worden gehouden dat mensen zich hier niet altijd aan houden.’

De publieke laadpalen

Afgelopen juni kwam ook kennisplatform CROW met een nieuw advies voor gemeenten. De kwestie heeft meerdere kanten. Eén daarvan is dat thuisladen goedkoper is dan via een publieke laadpaal. Huishoudens zonder oprit worden wat dat betreft benadeeld ten opzichte van huishoudens mét. Maar als een gemeente coulant is in het toestaan van VPA’s, kan het voor een exploitant van publieke laadpalen minder aantrekkelijk worden om in diezelfde gemeente in een netwerk te investeren. Het kan ook zijn dat concessies die gemeenten verlenen aan laadpaalondernemingen beperkingen voor VPA’s bevatten.

Tot slot, wat de stoep betreft: de Oogvereniging, die opkomt voor slechtzienden en samenwerkt met kennisplatform CROW, wijst kabelmatten af. Die blijven hinderlijk voor mensen met een blindenstok.