Waterschappen willen totaalverbod PFAS-stoffen

De Unie van Waterschappen en de vereniging van drinkwaterbedrijven (Vewin) hebben eurocommissaris Frans Timmermans opgeroepen in de hele Europese Unie alle PFAS- stoffen te verbieden.

Zij deden dat gisteren in een gesprek met het kabinet van de vicevoorzitter van de Europese Commissie. De enige manier om PFAS aan te pakken en er uiteindelijk vanaf te raken, is aanpak aan de bron. Eenmaal in het water of in de bodem, zijn de stoffen lastig om te verwijderen. Het moet daarom zoveel mogelijk worden voorkomen dat PFAS in het milieu terecht kan komen, stellen Vewin en de Unie. De schadelijke stoffen komen onder andere voor in kleiding, verpakkingsmateriaal en anti-aanbakpannen.

Niet-noodzakelijke toepassingen

Onlangs heeft Nederland met Duitsland, Denemarken, Zweden en Noorwegen een aantal landen al een verbod voorgesteld voor niet-noodzakelijke toepassingen. Alle niet-noodzakelijk schadelijke PFAS-stoffen, zo’n 6.000 in totaal, gaan voor het eerst in één keer verboden worden. Dat maakt het voorstel het meest uitgebreide en complexe verbod tot nu toe. Wel biedt het voorstel ruimte voor uitzondering van toepassingen die als onmisbaar worden gezien.

Bronaanpak

De Unie en Vewin zijn weliswaar blij met dit voorstel, maar vinden het niet ver genoeg gaan. Ze willen nadrukkelijk een totaalverbod op PFAS. Zij beroepen zich daarbij op het in mei van dit jaar door de Europese Commissie gepubliceerd zero pollution action plan. Daarin geeft de Commissie aan dat het milieuvervuiling wil voorkomen, die aan de bron gaat aanpakken en ervoor gaat zorgen dat de vervuiler ervoor betaalt. De Unie en Vewin willen die drie principes van het EU-milieubeleid ook strikt toegepast zien op het reguleren van PFAS-stoffen.

Voedselveiligheid

PFAS-stoffen blijken volgens een advies van het Europese Agentschap voor Voedselveiligheid (EFSA) van vorig jaar nog schadelijker dan eerder gedacht. ‘Dat onderbouwt de noodzaak van extra maatregelen bovenop het eerdere voorstel’, aldus de Unie en Vewin. ‘Internationale bronaanpak is hiervoor de beste aanpak. Anders is het dweilen met de kraan open.’