Keijzer omarmt STOER, maar niet helemaal

In een Kamerbrief reageert minister Mona Keijzer (Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening, BBB) op het eerste advies van de adviesgroep STOER onder leiding van Friso de Zeeuw. Ze is – net als de adviesgroep – tegen lokale aanscherpingen van het Besluit bouwwerken en leefomgeving (Bbl) en wil het gemeenten juist makkelijker maken om de landelijke eisen af te zwakken. Bij onder meer welstand wijkt ze hier en daar van STOER af.

Positief effect

‘We zetten ons in voor regelgeving die niet belemmert, maar bijdraagt aan het realiseren van ten minste 100.000 woningen per jaar. Ik ben ervan overtuigd dat de uitvoering van deze adviezen binnen afzienbare tijd een positief effect zal hebben op de woningbouwproductie’, schrijft Keijzer in haar Kamerbrief als reactie op de eerste adviezen (die overigens begin deze maand al werden gevolgd door het concept eindrapport van de adviesgroep).

STOER werd eind vorig jaar in het leven geroepen om te adviseren over het terugdringen van overbodige en tegenstrijdige regels rondom nieuwbouw, om zo de noodzakelijke 100.000 nieuwbouwwoningen per jaar dichterbij te brengen.

Bbl

Versnelling kan volgens Keijzer (in navolging van de adviesgroep) optreden als gemeenten het Besluit bouwwerken leefomgeving (Bbl) strikter toepassen en lokaal geen aanvullende eisen stellen, bijvoorbeeld op het gebied van duurzaamheid. ‘Met de regels in het Bbl is (…) landelijk en uitputtend geregeld waar bouwwerken aan moeten voldoen. Lokale regelruimte voor medeoverheden is alleen aanwezig waar het Bbl deze ruimte uitdrukkelijk biedt. Dit zorgt voor kostenbeheersing, bevordering van industriële productiemethoden en stimulering van innovatie binnen het Bbl-kader.’

Lagere eisen

Daartegenover wil ze de vereiste ministeriële goedkeuring schrappen als gemeenten lagere eisen dan die van het Bbl willen hanteren. ‘In de praktijk vergt dit een relatief lange procedure waardoor daar nauwelijks gebruik van wordt gemaakt. De adviesgroep stelt voor om de ministeriële toestemming voor dit soort maatwerkvoorschriften deels te schrappen. Ik neem dit voorstel om lagere kwaliteitsniveaus toe te staan over en ga dit verder uitwerken in een wijziging van artikel 4.27 voor nieuwbouwwoningen.’

Omgevingswet

Ook wil Keijzer via een aanpassing van de Omgevingswet de experimenteerruimte in het Bbl voor gemeenten vergroten. ‘In het verleden is gebleken dat experimenten nuttig kunnen zijn om te beproeven hoe bepaalde maatregelen uitpakken alvorens ze eventueel landelijk door te voeren. Denk daarbij aan het experiment met minder scherpe eisen bij particulier opdrachtgeverschap en het achterwege blijven van de technische toets bij dakkapellen en andere kleine bouwwerken.’ Nu mag onder de wet slechts worden geëxperimenteerd als dat bijdraagt aan een gezonde fysieke leefomgeving. Keijzer wil ook woningbouw als experimenteerdoel van de wet toevoegen.

Bouwkundige aanpassingen

Daarnaast onderschrijft Keijzer een paar bouwkundige aanpassingen in het Bbl. Zo wordt voorgesteld om de minimale plafondhoogte te verlagen van 2,60 naar 2,50 meter en de deurhoogte van 2,30 naar 2,10 meter, waardoor ‘materiaal- en energievoordelen worden behaald en lagere bouwkosten’. Ook wil ze onder meer het gebruik van steilere trappen toestaan.

Niet werkbaar

Op het gebied van welstand gaat Keijzer op twee punten niet met de adviesgroep mee. Die wilde ‘toetsing op architectonische details’ met uitzondering van cultuurhistorische gebouwen achterwege laten. Niet werkbaar, volgens de minister, omdat de term architectonische details ‘ongedefinieerd’ is ‘en daarmee multi-interpretabel’.

Strijdig

Ook adviseerde STOER om bouwplannen ten hoogste tweemaal door de commissie ruimtelijke kwaliteit te laten behandelen en de verdere afweging na het tweede advies te laten berusten bij het college van B&W. Volgens Keijzer is dit echter strijdig met de regels over advisering en besluitvorming van de Algemene wet bestuursrecht. ‘Verder merk ik op dat gemeenten bij de ontwikkeling en uitvoering van de procesrichtlijnen gehouden zijn aan de instructieregels inzake het behoud van cultureel erfgoed en werelderfgoed.’