Het kabinet moet ‘de staat van de natuur’ meer centraal gaan stellen in plaats van vooral naar stikstofcijfers te kijken, vindt bemiddelaar Johan Remkes. Wat hem betreft moet wel worden vastgehouden aan de stikstofdoelen voor 2030, maar moet het in sommige gevallen ook mogelijk zijn om meer tijd te nemen.
Remkes: natuur centraal, soms uitstel
Stikstofbemiddelaar Remkes wil vasthouden aan 2030 als jaar om de helft minder stikstof uit te stoten. Maar uitstel sluit hij niet uit.
Uitstel
Als in een gebied bijvoorbeeld het natuurherstel ‘voldoende op koers ligt en het resterende probleem met iets meer tijd via natuurlijk verloop kan worden opgelost’, dan moet uitstel wat Remkes betreft mogelijk zijn. De stikstofadviseur raadt aan om 2025 en 2028 als ‘ijkmomenten’ te kiezen, om te kijken hoe de vlag er dan bij hangt. Uitstel mag dan wel alleen om ‘dwingende inhoudelijke redenen’, politieke afwegingen mogen geen rol spelen, benadrukt Remkes.
Uitkoop
Remkes ziet voor de korte termijn ‘geen andere route’ dan gerichte uitkoop van 500 tot 600 bedrijven, zowel in de landbouw als daarbuiten, die veel stikstofneerslag in de natuur veroorzaken. Liefst vrijwillig, maar als dat niet lukt gedwongen. De compensatie moet ‘zo ruimhartig mogelijk’ worden.
In lijn
De bemiddelaar ziet een toekomst voor zich met ‘minder agrarische bedrijven’. Volgens hem zullen ‘nieuwe vormen van landbouw groot moeten worden’. De sector moet ‘in lijn worden gebracht’ met de eisen op het gebied van klimaat, dierenwelzijn, water, bodem, gezondheid en cultuur, somt Remkes op. Toch blijft er dan volgens hem ruimte voor een ‘sterke en bloeiende agrarische sector’.
Piekbelasters
In het rapport bepleit Remkes dat de stikstofuitstoot van de 500 tot 600 grootste stikstofvervuilers, zogenoemde piekbelasters, zo snel mogelijk moet worden beëindigd. Remkes doet een lange reeks aanbevelingen. 2030 blijft als deadline voor halvering van de uitstoot vooralsnog staan, maar de VVD-coryfee oppert wel ijkpunten waarop het kabinet de komende jaren nog naar het tijdpad kan kijken. Dat zou in 2025 en 2028 moeten gebeuren. Als op bepaalde plekken een halvering echt niet haalbaar is, zou enige flexibiliteit mogelijk moeten zijn. Remkes vindt dat het beëindigen van de piekbelasters zoveel als mogelijk op vrijwillige basis moet gebeuren. Ook wil hij dat er een ruime compensatieregeling komt voor de boeren en ondernemers die stoppen met hun bedrijf.
Politiek gevoelig
Het peiljaar 2030 staat in het coalitieakkoord dat VVD, D66, CDA en ChristenUnie eind vorig jaar sloten. Maar het ligt inmiddels politiek gevoelig omdat CDA-leider Wopke Hoekstra in een interview zei dat het wat hem betreft ‘niet heilig’ is. Daarop kwamen de verhoudingen binnen de coalitie op scherp.
Regionale kaarten
De VVD'er heeft de afgelopen maanden gesprekken gevoerd met de agrarische sector en bestuurders, omdat er grote onrust en woede waren ontstaan onder boeren over de plannen van het kabinet om de stikstofuitstoot terug te brengen. Vooral het stikstofkaartje van minister Christianne van der Wal (Natuur en Stikstof) viel slecht bij de boeren. Remkes wil van die kaart af en pleit voor regionale kaarten.
Niet blij
Remkes verwacht dat de landbouwsector ‘niet blij’ zal zijn met zijn stikstofrapport, omdat hij vast wil houden aan 2030 als jaar om de helft minder stikstof uit te stoten. Maar ook het kabinet zal volgens hem niet enthousiast reageren op zijn bevindingen. ‘Ik ben kritisch op het gevoerde beleid.’ Hij vindt dan ook dat de zogeheten 'kritische depositiewaarde', die bepaalt hoeveel stikstof mag neerslaan in natuurgebieden, uit de wet moet. Deze waarde is boeren een doorn in het oog. Er hangt veel af van het stikstofrapport van Remkes. Het kabinet heeft gezegd te wachten op zijn bevindingen voordat het verder gaat met het uitvoeren van het stikstofbeleid. Later komt het kabinet met een inhoudelijke reactie.
Reacties: 3
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Remkes is glashelder: de staat van de natuur staat centraal en niet alleen maar stikstofcijfers. Dat sluit exact aan bij de waarneming van velen dat lang niet overal de natuur achteruit is gegaan. Bovendien is er veel achterstand bij het beheer in o.a. de gebieden die de afgelopen jaren zijn geteisterd door droogte en bosbranden.
Bovendien hebben we het over doelen en soms kunnen doelen ook niet worden gehaald. Het halen van doelen bij dit dossier is o.a. in hoge mate afhankelijk van de signalering van teveel stikstofdepositie, de transitiemogelijkheden voor bedrijven, de mogelijkheden tot innovatie en last but not least de inhoud van de afkoopregeling (inclusief afkoop toekomstscenario's voor eigenaren indien nodig). Het zal iedereen duidelijk zijn dat dit niet zo maar even op een achternamiddag is gerealiseerd. Verder ontbreekt nog steeds een duidelijke visie op en aanpak van andere sectoren die hun stikstofdepositie moeten reduceren. En.......ondertussen staan bouw- en baggerbedrijven grotendeels stil?
Op naar een nieuwe vorm van landbouw. Daar hoort wat mij betreft bij beperking van de invoer van agrarische grondstoffen voor veevoer. 80% komt uit het buitenland. Nu exporteren we ca. 80% van ons varkensvlees, dus als we die 80% niet meer importeren, valt die export stil. Wat dan ook stilvalt dat is een andere import, namelijk de import van mensen. Al sinds de jaren ‘70 draaien slachterijen hoofdzakelijk op geïmporteerd en zwaar onderbetaald personeel, dat vroeg of laat een kostenpost wordt voor de belastingbetaler. Vroeger de Turken en Marokkanen, nu de MOE landers. Een niet onaanzienlijk deel van de tuinbouw komt ook stil te liggen. Die draait namelijk op meststoffen uit de vleessector. Uiteindelijk draait ons agrarisch stelsel dus eerst om import. We zorgen voor het verdwijnen van tropisch regenwoud voor de teelt van soja en tapioca. En we beroven de MOE landen van arbeidskrachten. En wat doen we zelf? We hebben onzin banen en laten MOE landers het werk doen. De Nederlander moet terug de agrarische sector in. Op dit moment steunt onze gehele voedselvoorziening en distributie op arbeidsmigranten. De energiesector hebben we al verkwanseld, aan een Zweeds staatsbedrijf, de voedselvoorziening hangt af van arbeidsmigranten. Voor beide vormen van flapdrollerij van de landelijke politiek gaan we de rekening betalen.
"..de voedselvoorziening hangt af van arbeidsmigranten."
Voor een deel heeft u vast gelijk, maar de meeste NL-boeren zijn geen immigranten en hebben ook geen immigranten in dienst.