Omvangrijke tekorten bij veel Overijsselse gemeenten zorgen voor forse bezuinigingen en daarom vragen zij het rijk om een eenmalige bijdrage van 600 miljoen euro.
Overijsselse gemeenten eisen 600 miljoen
Omvangrijke tekorten bij veel Overijsselse gemeenten zorgen voor forse bezuinigingen en daarom vragen zij het rijk om een eenmalige…
Noodzakelijke verlichting
De tekorten leiden tot bezuinigingen op belangrijke voorzieningen, lokale lasten worden verzwaard en bijdragen aan de aanpak van nieuwe uitdagingen komen in de knel, schrijft VNG Overijssel in een persverklaring. ‘Verlichting op korte termijn is noodzakelijk.’
Pijnlijke bezuinig
Er staan een aantal pijnlijke bezuinigingen gepland, zoals op ondersteuning in het huishouden, het sluiten van zwemvoorzieningen, het afblazen van ruimtelijke projecten, het sluiten van bibliotheken en op buurt-, ouderen- en jongerenwerk. Er zijn verhogingen van de onroerendezaakbelasting tussen de 2,1 en 25 procent, maar in Kampen zelfs 34 procent. De voorgestelde bijdrage van 600 miljoen euro ‘kan op korte termijn enige verlichting geven voor gemeenten’.
Directe verantwoordelijkheid
‘Nederlandse gemeenten zijn eensgezind over de oorzaken van de omvangrijke tekorten’, schrijft VNG Overijssel. ‘Dit is een combinatie van teruglopende uitkeringen uit het gemeentefonds en oplopende uitgaven in het sociaal domein, met name in de jeugdzorg. De Rijksoverheid heeft hier een directe verantwoordelijkheid.’
Reacties: 1
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
5 jaar hebben we achter de rug waarin het economisch geweldig ging. En het resultaat: Zowat alle 350 gemeenten komen zwaar tekort. Met de onvermijdelijke verzwaring van de lokale lasten tot gevolg.
Er is ergens iets mis gegaan. Goed mis. En niet moeilijk om te zeggen waar. Want het rijk komt zowat om in het geld. 12 miljard overschot over 2018. En dit jaar zal het niet veel anders zijn.
iets zegt me dat gemeenten (onder aanvoering van de VNG) ongelooflijk naïef zijn. Zich door het kabinet en tweede Kamer hebben laten beduvelen met de decentralisatie van het sociale domein. Een kind kan het zien. maar wie - in gemeenteland - durft dat hardop te zeggen?