Voor de eerste lijst geldt dat zij vallen onder het regime van toepassen of uitleggen, omschreven in het mooie plan Heemskerk, Nederland Open in Verbinding. Voor het tweede geldt dat niet. En dat is vreemd.
Open standaard?
Afgelopen week meldde Webwereld dat het Forum Standaardisatie twee lijsten met standaarden hanteert. Eentje die moet en eentje die de…
Het College en Forum Standaardisatie bevorderen de digitale samenwerking (interoperabiliteit) tussen bedrijven, burgers en overheden, met de nadruk op standaardisatie. Die interoperabiliteit op basis van open standaarden is van groot belang. Zij zorgt ervoor dat we digitaal samen kunnen spreken, en dat er dus geen belemmeringen zijn in de digitale communicatie tussen burger en overheid. Zij zorgt voor de houdbaarheid van onze digitale bestanden en daarmee de digitale geschiedenis (tegenwoordig bijna alles). En als laatste maar niet minder belangrijk zorgt zij voor een gelijk speelveld tussen bedrijven, je voorkomt op die wijze de zogenaamde vendor lock in.
College en Forum timmeren al een tijdje hard aan de weg, maar omdat het niet goed ging met de interoperabiliteit maakte staatssecretaris Heemskerk een goed plan om deze te bevorderen. Samen met College en Forum zouden de standaarden die zij vaststelden leidend worden en er voor zorgen dat de patstelling waar in we al jaren verkeren opgebroken zou worden.
In dat licht bezien is het meer dan merkwaardig dat er met twee lijsten gewerkt wordt. Het ministerie van Economische Zaken stelt echter dat de gangbare lijst geen uitleg meer behoeft. De standaarden worden immers al vaak gebruikt. Maar dat kun je juist ook zeggen over standaarden als JPG. En, als het al vaak gebruikt wordt, dan moet het helemaal geen bezwaar zijn om beide lijsten samen te voegen. De argumenten kloppen dus niet en het blijft gissen naar de ware reden waarom er twee lijsten zijn.
Nederland Open in Verbinding was een digitaal revolutionair plan, waarmee de staatssecretaris in binnen- en buitenland lof kreeg. Dat was zeker verdiend. Maar twee jaar later moeten we concluderen dat het bij een goed plan dreigt te blijven. De werkelijkheid is weerbarstig en vraagt daadkracht van een bewindsman. Nu staat Heemskerk bekent als de staatssecretaris van zelfregulering. Maar als zelfregulering niet werkt, moet hij in durven grijpen. Een debacle dreigt van iets wat ooit een fantastisch plan leek te zijn. Staatssecretaris: ingrijpen!
