ICT wordt steeds belangrijker in de gezondheidszorg. Echter fiscale wetgeving frustreert het efficiënt inzetten van ICT.
Fiscale wetgeving verslechtert automatiseringsniveau in de zorg
ICT wordt steeds belangrijker in de gezondheidszorg. Echter fiscale wetgeving frustreert het efficiënt inzetten van ICT. Verouderde…
Verouderde systemen, hardware die al lang vervangen had moeten worden, het is schering en inslag in zorginstellingen. Het niveau van de automatisering is er zo verslechterd dat het de marktwerking in de zorg ernstig belemmert. Kelders van ziekenhuizen staan vol met grote hoeveelheden, niet afgeschreven, verouderde ICT-apparatuur. Dat heeft alles te maken met de afschrijvingstermijn voor ICT van vijf jaar door fiscus en de Nederlandse Zorgautoriteit (NZA). Sindsdien zitten zorginstellingen in hun maag met apparatuur en systemen die vervangen moeten worden, maar die nog niet afgeschreven zijn.
Een bijkomend probleem is dat zorginstellingen inefficiënt hebben ingekocht. Zij beschikken over verschillende systemen die door huisartsen, verpleeg-/verzorgings- en ziekenhuizen worden gebruikt. Deze zijn niet op elkaar afgestemd, wat kostenverhoging en ineffiency in de hand werkt. Dit probleem dient zich aan, nu het Elektronisch Patiënten Dossier gestalte krijgt. Die ontwikkeling kost veel, terwijl de investeringsmogelijkheden juist kleiner worden. Het financieren van apparatuur kan verlichting brengen. De afschrijvingsproblematiek is dan niet meer relevant. Met financieren creëer je nieuwe investeringsruimte. Maar financiering wordt niet aangemerkt voor borging door het Waarborgfonds voor de Zorgsector (WfZ).
In de thuiszorg doet zich dezelfde situatie voor, want ook daar is men nog lang niet zover met geavanceerde automatisering als in het bedrijfsleven. In ziekenhuizen is de veroudering van ICT iets minder dramatisch. Maar de hele systematiek van afschrijving is ook daar onder de maat. Daar zijn nieuwe gestandaardiseerde systemen voor nodig, waar dan ook daadwerkelijk doelmatig mee moet worden gewerkt. In de eerste, tweede en derde lijns hulp zorgen die verschillen voor stagnatie en onoverzichtelijke situaties. In de zorgsector is van standaardisering nog weinig sprake. De mensen die de zorgpremies betalen zijn daarvan samen met de sector de dupe.
WfZ, NZA en de fiscus zouden een oplossing moeten aandragen. Zij moeten hun blokkades tegen nieuwe vormen van investeren slechten. Investeringen in de zorg moeten efficiënter worden gedaan. Die zijn nodig om ruimte te maken voor het aantrekken van nieuw personeel. Dan wordt het voor zorginstellingen een stuk gemakkelijker ICT-systemen in gebruik te nemen die aansluiten bij de eisen van deze tijd.
Bart Creemers is adjunct directeur bij Econocom.
