Niet carrière maken, maar de tijd op aarde nuttig gebruiken

In de hoogtijdagen van de coronapandemie, toen de IC’s overvol waren, boodschappen doen in de supermarkt levensgevaarlijk kon zijn en massale depressie dreigde voor de hele wereld, werd Nederland getuige van de ineenstorting van de minister die het allemaal draaiende moest zien te houden. De toenmalige minister voor Medische Zorg & Sport, Bruno Bruins, werd tijdens een coronadebat in de Kamer onwel en trad vervolgens af wegens oververmoeidheid.  

Het is geen grote verrassing dat een interview met Bruins begint met een vraag over die gebeurtenis, die bij veel Nederlanders op het netvlies is gebrand en een van de symbolen is van de heftigheid van die jaren. De oud-minister wil het er wel even over hebben, maar geeft ook aan dat die gebeurtenis niet centraal moet staan in het gesprek: ‘Het was vervelend. Maar het is ook weer vijf jaar geleden. Er is in de tussentijd zoveel gebeurd. Je pakt de draad weer op en het gaat weer prima met mij.’

Nog één vraag over die burn-out. Want, het is wel goed om te weten wat voor impact zo’n gebeurtenis op de verdere loopbaan van een bestuurder kan hebben.

Bruins vertelt geen last te hebben gehad van “schade” bij het vinden van een nieuwe baan. ‘Wat me van die tijd vooral is bijgebleven zijn de hartverwarmende reacties. Ik ben toen omgevallen, maar heb daarna geen problemen ervaren bij mijn verdere werkzaamheden. Er zijn nieuwe deuren opengegaan.’

Hij gaat verder: ‘Wel moest ik toen goed nadenken over wat ik wilde doen. Door een functie in de politiek ben je namelijk gewend in het centrum van de aandacht te staan. Er werd altijd een beroep gedaan op je mening. Het is best wennen om een stapje terug te doen. Wat hielp, was dat mijn loopbaan niet enkel bestaat uit politieke functies. Ik heb altijd gecommuniceerd met mensen uit de meest verschillende velden.’

Bruins bekleedt inmiddels weer meerdere functies. Hij heeft onder andere zitting in de Raad van Advies bij openbaar vervoerbedrijf Keolis Nederland. Ook werd hij aangesteld als Chief Strategy Officer bij afvalverwerker Renewi. Nu vertrekt hij daar en oriënteert zich op iets nieuws. En het eerste dat hij daarbij doet is praten met de mensen in zijn omgeving. Hij zegt: ‘Gewoon een kopje koffie drinken, afspreken met mijn collega’s, met andere bestuurders praten.’ Hij voegt er ook aan toe dat hij veel heeft aan de begeleiding van loopbaanspecialisten die bestuurders coachen in een volgende stap in hun carrière.

Een korte blik in de Wikipedia-pagina die over Bruins is gemaakt geeft allereerst de indruk dat carrière maken een belangrijke drijfveer is geweest in zijn leven. Een loopbaan die bij ov-bedrijven Westnederland en HTM (Haagsche Tramweg Maatschappij) van start ging en werd gecombineerd met het gemeenteraadslidmaatschap in Den Haag. In 2000 werd hij in dezelfde stad wethouder van Verkeer, Binnenstad en Beschermde Stadsgezichten. De volgende stap was staatssecretaris van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap. Van 2008 tot 2011 was Bruins directeur van Connexxion. En voor zijn ministerschap was hij voorzitter van de Raad van Bestuur van het UWV.   

Is hij dan altijd gebrand geweest op carrière maken? Hij denkt enkele ogenblikken na en zegt dan: ‘Het gaat niet om carrière maken. Het is dat ik de tijd die ik op aarde heb nuttig wil gebruiken. Als je kijkt naar die verschillende banen, zou je kunnen denken dat ik ambitieus ben geweest. Maar wat ik in feite altijd heb gedaan is mij verdiepen in vraagstukken die mij interesseren. Ik ben nieuwsgierig naar mensen en organisaties. Om een voorbeeld te noemen: ik vind dat iedereen in Nederland moet kunnen lezen en schrijven. En dan wil ik me graag inzetten om hindernissen weg te nemen. Er is meer in het leven dan geld verdienen.

Wat volgens hem het beste helpt bij het verwezenlijken van persoonlijke doelstellingen, is initiatief nemen. Een mooi motto vindt hij dan ook: ‘Wat let je?’ Hij raadt iedereen met een goed idee aan om de telefoon op te pakken, te bellen, contact te leggen. ‘Soms lukt het en soms niet. De ene keer is het loodzwaar om een idee te verwezenlijken, een andere keer gaat het een stuk makkelijker’, vertelt Bruins. ‘Zo had het vakblad OV-Magazine mij vijf jaar geleden geïnterviewd. Na het interview belde ik ze op. Ik vertelde ze dat ik houd van tekenen en of ze interesse hebben in een tekening voor het magazine. Nu publiceren ze al vijf jaar elk kwartaal een tekening. Geinig toch?’