Ambtelijke werkgroepen laten kansen Nieuwe Werken liggen

Volgens het persbericht van Financiën over de rapporten hadden de werkgroepen grote vrijheid: ‘Om de werkgroepen de gelegenheid te geven alle alternatieven en besparingsvarianten te onderzoeken, heeft het kabinet de werkgroepen geen beperkingen vooraf opgelegd.’

De kritiek in de media focust sterk op de inhoud van de voorstellen, maar er is ook kritiek op de werkwijze. Bovenal dat het kader, een (politiek bepaalde) visie op overheidstaken en de inrichting daarvan ontbreekt. Maar bijvoorbeeld ook dat het ambtenarenapparaat wel erg wordt ontzien.

Voor beleid ontwikkelen bestaat inmiddels een uitgewerkte modus operandi, met uitgebreide leerstukken over  ‘evidence based beleid’ en ‘interactieve beleidsvorming.’ Bezuinigen met meer dan enkele procenten is volgens mij niets anders dan beleid ontwikkelen waarbij een specifieke randvoorwaarde wordt meegegeven: minder geld. Zonder extreem acuut probleem zie ik geen reden om af te wijken van die zorgvuldig uitgewerkte modus operandi. In de praktijk zie je echter vaak dat ineens een ‘pressure cooker’ nodig wordt geacht waarbij de spelregels moeten worden aangepast. Begin jaren tachtig startte de overheid met grote bezuinigingsoperaties, ook gericht op efficiency en effectiviteit, waaronder bijvoorbeeld telkens weer de items aantal ambtenaren en inhuur van externen. Het telkens terugkeren van dezelfde thema's geeft al aan dat een vraagteken mag worden geplaatst bij effectiviteit van de gevolgde werkwijze.

We leven in een tijd van webcommunities. Bedrijven betrekken de buitenwereld al via het web bij hun produktontwikkeling, dus waarom de overheid niet? Ik vermoed dat er binnen en buiten de overheid briljante ideeën niet in beeld zijn gebracht.

Stelling. Het monopolie op de beleidsontwikkeling van ambtenaren is niet van deze tijd.
Vraag om te beginnen de webcommunities eens om ideëen: draag deze aan via LinkedIn groep: ‘Het nieuwe werken: trends’

Jack van Dooren