Eind 2011 vertrokken de ambtenaren uit het oude gemeentehuis van Zaanstad, aan de Bannehof in Zaandijk. Voor ze voor de laatste keer de deur achter zich sloten, konden ze nog eenmaal hun diepste gedachten op de muur achterlaten. Deze week werd het pand definitief gesloopt en konden de hartenkreten, vaak in dichtvorm, voor het laatst worden gelezen.
Een nieuwe Joost van den Vondel zat er niet tussen. De muurpoëzie was meer van het niveau: ‘Een gat in mijn geheugen / gaten in de muur en in ’t dak / maar ’t maakt niet uit / ’t interesseert me echt geen zak.’
Dichterlijk afscheid
‘We willen wel werken, echt waar / maar als een kaartenhuis, dondert alles in elkaar / als zelfs het plafond naar beneden stort /…
