Bijzondere bijstand kan een belangrijke bron van inkomensaanvulling zijn voor zwerfjongeren. In hoeverre gemeenten deze doelgroep hier ook daadwerkelijk op wijzen en bijzondere bijstand verstrekken, is echter onduidelijk. Dat is een van de bevindingen van een onderzoek naar zwerfjongeren met schulden dat is uitgevoerd door onderzoeksbureaus Labyrinth en Slim Beleid in opdracht van de ministeries van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, Volksgezondheid, Welzijn en Sport en Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen.
Geen bijzondere bijstand zwerfjongere
Voor jongeren van 18 tot 21 jaar geldt een lagere bijstandsuitkering omdat hun ouders nog wettelijk verplicht zijn om financieel zorg over…
Voor jongeren van 18 tot 21 jaar geldt een lagere bijstandsuitkering omdat hun ouders nog wettelijk verplicht zijn om financieel zorg over hun kinderen te dragen tot die 21 jaar oud zijn. Omdat er bij zwerfjongeren vaak sprake is van een verstoorde verhouding tussen ouders en kind gebeurt dit in de praktijk in veel gevallen niet. In die situaties hebben jongeren recht op bijzondere bijstand van hun gemeente. Volgens de onderzoekers is het dan ook van belang dat onderzocht wordt in hoeverre gemeenten in deze context bijzondere bijstand verstrekken. Inkomensaanvulling door middel van bijzondere bijstand kan een belangrijke ondersteuning zijn voor zwerfjongeren omdat hun inkomen vaak te laag is voor de huidige huurprijzen.
Het aantal zwerfjongeren neemt de laatste jaren toe volgens het CBS. Bij de laatste meting van 1 januari 2016 bedroeg het aantal zwerfjongeren in Nederland 10.700. De meerderheid van deze jongeren kampt met complexe meervoudige problematiek. Een kwart van de zwerfjongeren zou naar schatting zwakbegaafd zijn.
Reacties: 1
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Het gaat hier inderdaad om een zeer kwetsbare groep mensen die keihard hulp nodig hebben. Probleem bij verlenen van bijstand is de rechtsregel dat iemand recht heeft op bijstand in de gemeente waar hij/zijnwoont. En dat is bij een zwerfjongere vaak niet vast te stellen, wat weer tot discussies leidt tussen gemeentes en met de
‘ centrum gemeentes’ over de vraag waar iemand verblijft. Dat vraagt om soepel denken en maatwerk. gemeentes daar enige souplesse in tonen