Overheidsinstanties lijken het vooral lastig te vinden dat pgb-zorgverleners arbeidsrechtelijke bescherming krijgen. Maar deze bescherming is broodnodig, betoogt Marlies Vegter. ‘Als wij als maatschappij de zorg laten neerkomen op individuele vrouwen en mannen, dan is het minste wat we kunnen doen het goed regelen van hun rechtspositie en sociale vangnet.’
Vergeet het belang van pgb-zorgverleners niet
Marlies Vegter vindt het belangrijk dat gemeenten niet proberen de pgb-zorg zo beperkt mogelijk te vergoeden
Op 14 juli 2025 verscheen in Binnenlands Bestuur een kort artikel over de voorbereidingen die volgens de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) noodzakelijk zijn ter uitvoering van het overigens nog niet aangenomen wetsvoorstel tot wijziging van de Regeling dienstverlening aan huis (Rdah). De gevolgen van deze wetswijziging zouden merkbaar zijn voor gemeenten, zowel in uitvoeringslast als in kosten. De pgb-budgethouders krijgen te maken met extra taken. De kop van het artikel luidt: ‘Afschaffing pgb-regeling raakt gemeenten en budgethouders’. Dit laatste is ongetwijfeld waar, maar vraagt wel om meer context.
Het is namelijk opvallend dat in publicaties over het wetsvoorstel tot wijziging van de Rdah de aandacht vooral uitgaat naar de gevolgen voor pgb-budgethouders en naar de uitvoerende overheidsinstanties, zoals gemeenten en de Sociale Verzekeringsbank (SVB). Dit geldt bijvoorbeeld ook voor een brief van de SVB aan de Tweede Kamer van 11 juni 2025. Overheidsinstanties lijken het vooral lastig te vinden dat pgb-zorgverleners arbeidsrechtelijke bescherming krijgen.
Deze bescherming is echter broodnodig. Tot nog toe verliezen degenen die zorg verlenen op basis van een pgb – in meerderheid vrouwen – hun eventuele recht op een WW-uitkering, een Ziektewet-uitkering en het recht op loondoorbetaling bij ziekte langer dan zes weken. Dat gebeurt niet als zij meer dan vier dagen per week voor dezelfde budgethouder werken. Bij minder dan vier dagen vervallen deze rechten.
Het wetsvoorstel Rdah beoogt deze situatie te wijzigen, althans voor degenen die op basis van een arbeidsovereenkomst werken. Het is belangrijk dat gemeenten hieraan meewerken en niet zullen proberen de pgb-zorg zo beperkt mogelijk te vergoeden of zelfs gedeeltelijk af te schaffen, zoals in sommige gemeenten gebeurt (voor een slecht voorbeeld, zoek naar de gemeente Helmond).
Uiteindelijk zal dit leiden tot een boemerangeffect. Zorgverleners zullen elders gaan werken of zullen zelf instorten en zorg nodig hebben. Er is aandacht nodig voor het belang van de zorgverleners, niet alleen voor de budgethouders en de uitvoerende overheidsinstanties. Zoals ik al eerder schreef: ‘Als wij als maatschappij de zorg laten neerkomen op individuele vrouwen en mannen, dan is het minste wat we kunnen doen het goed regelen van hun rechtspositie en sociale vangnet.’
Marlies Vegter is jurist bij Bureau Clara Wichmann, een organisatie die streeft naar een betere maatschappelijke en juridische positie van vrouwen in Nederland
Reacties: 1
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Voor zover PGB-taken niet door een zorgvrager en/of een mantelzorger kunnen worden verricht behoren deze in bijzondere gevallen tot de taak van de Overheid. De Overheid kan deze taken natuurlijk uitbesteden aan derden maar wel tegen een redelijke vergoeding.