Veel gemeenten lopen achter bij het in lijn brengen van het sociaal beleid met het de VN-verdrag inzake de rechten van personen met een handicap. Die verplichting is er sinds 2016.
Veel gemeenten laks met VN-verdrag handicap
Veel gemeenten lopen achter bij het in lijn brengen van het sociaal beleid met het de VN-verdrag inzake de rechten van personen met een…
Integraal plan
Ongeveer een kwart van de 47 onderzochte gemeenten heeft een Lokale Inclusie Agenda. Zij geven de bepalingen uit het verdrag een plaats in een integraal plan. Een derde van de gemeenten besteedt in de beleidsplannen Wmo, Jeugd en Participatie expliciet aandacht aan inwoners met een beperking. De overige 20 gemeenten zijn nog niet zo ver en hebben nog veel stappen te zetten om hun beleid in lijn te brengen met het verdrag. Dit blijkt uit onderzoek van de Nederlandse Vereniging van Rekenkamers en Rekenkamercommissies (NVRR) onder 47 gemeenten. Het onderzoek is uitgevoerd in samenwerking met de lokale rekenkamers van de 47 gemeenten en in overleg met het College voor de Rechten van de Mens.
Tandje bij
Het VN-verdrag Handicap heeft als doel om de rechten van personen met een beperking te beschermen en gelijkheid te bevorderen. Gemeenten zijn sinds de ratificatie van dit verdrag in 2016 verplicht om in hun beleid sociaal domein hieraan invulling te geven. Er mag nog wel een tandje bij, concludeert de NVRR; het verdrag landt nog maar beperkt in het sociaal domein. Dat geldt met name voor het jeugd- en participatiebeleid. In het Wmo-beleid is meer aandacht voor de doelgroep en worden ook vaker concrete maatregelen benoemd, aldus de NVVR.
Intern gericht
Veel van de gemeentelijke maatregelen zijn intern gericht, zoals op het toegankelijk maken van gemeentelijke gebouwen en informatie voor inwoners met een beperking. ‘Maatregelen om de samenleving als geheel inclusiever te maken blijven achter’, stelt de NVVR. Er worden bij de totstandkoming van beleid niet altijd ervaringsdeskundigen uit de doelgroep ingezet. Dat is wel een uitgangspunt is van het VN-verdrag.
Extra kwetsbaar
Gemeenten met inclusiebeleid pakken vooral thema’s op die te maken hebben met toegankelijkheid, zoals vrije tijd en mobiliteit. Thema’s als welzijn, thuis en werk en inkomen worden ‘redelijk’ opgepakt. Op onderwijs worden weinig specifieke maatregelen genomen. Geen enkele gemeente heeft bijzondere aandacht voor de positie van vrouwen met een beperking. Volgens het verdrag zou dat wel moeten, omdat deze vrouwen extra kwetsbaar zijn. Voor kinderen met een beperking is iets meer aandacht; daarbij gaat het vooral om het bieden van aangepaste speelvoorzieningen. Aandacht voor de positie van kinderen met een beperking in bredere zin is er nauwelijks.
Lichtpuntje
Toch ziet de NNVR een lichtpuntje. In gemeentelijk beleid dat recent is vastgesteld, wordt vaker aandacht besteed aan het VN-verdrag dan in gemeenten waarbij het sociaal beleid een paar jaar geleden is opgesteld. ‘Dit duidt erop dat – hoewel er nog veel valt te verbeteren – gemeenten zich wel in de gewenste richting bewegen.’
Reacties: 7
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Als je dit onderzoek landelijk doortrekt heeft zo'n 3 % van alle 355 gemeenten dus een integraal plan. En aangezien het ministerie van VWS pas rond 2022 gaat evalueren, is er nog een hoop te doen. Wie de voorbeelden volgt ziet dat mensen met een beperking nog net zo hard moeten opboksen tegen alle vooroordelen en hindernissen als voor de ratificatie van het VN-verdrag. Hopelijk ontdekken al die gemeenten met mooie woorden maar nul daden dat nu ook.
Er is sinds de opheffing van de wvg wet voorziening gehandicapten nog niets verandert 3% blijft 3% oftewel ze doen er niets aan lekker laten hangen.
Misschien weten gemeenten niet goed de vertaalslag te maken naar de praktijk? Ik mis hier de vraag of de VNG wellicht een regierol kan hebben en met voorzetten voor beleid kan komen.
Buitengewoon triest. Pas na 10 jaar werd het VN verdrag door Nederland geratificeerd en nu dit. Gelukkig heeft de gemeente Zoetermeer wel aandacht voor inwoners met een beperking.
De VNG heeft een zogenaamde Koplopersgroep van betrokken gemeentes.
Als ambtenaar met een lichte mobiliteisbeperking merk ik de praktijk dat gemeenten als werkgever van personen met een handicap ook tekort schieten.
Hieronder enkele voorbeelden uit de praktijk:
het beleid dat woon-werk-verkeer per openbaar vervoer afgelegd wordt, wordt niet aangepast indien er medische redenen voor autogebruik is. Regel is immers regel.
Kantoren zijn lastig te bereiken vanwege zware drangers op de deuren tegen brand (de deur is met kruk niet/nauwelijks te openen)
er is geen inventarisatie van werknemers die bij een ontruiming (tijdelijk) extra hulp van BHV-ers nodig hebben
Nog even een nabrander die ik met u wil delen. Uit het onderzoek blijkt dat de gemeente Zoetermeer deel uitmaakt van een klein select gezelschap van Nederlandse gemeenten dat vaart wil zetten met toegankelijkheid. Eigenlijk zijn wij heel erg blij en ook trots op dit resultaat. Het welzijn van onze inwoners is zeker verbeterd door de getroffen maatregelen. En wij gaan door !