Deze tekst is van vóór de huidige malaise. Neemt u maar van mij aan dat veel gemeenten inmiddels ook meer armslag willen om nieuwe bijstandsgerechtigden extra te ondersteunen. Elke dag komen er honderd mensen bij met een bijstandsuitkering.
Boetepreek
Wat zouden de gemeenten graag wat extra geld willen geven aan mensen met een bijstandsuitkering! Het staat zelfs prominent in het…
Een bijstandsuitkering is geen vetpot, zeker niet als je eerst een mooi salaris gewend had. Een halfjaar rondkomen met een werkloosheidsuitkering van zeventig procent van je oude salaris, dat gaat nog wel. Maar als je daarna moet terugvallen op een bijstandsuitkering, dan is dat hartstikke moeilijk. Voor veel mensen is dat zelfs onmogelijk, hun schulden lopen snel op.
Het is zinloos om pas in actie te komen als de schulden van die mensen te hoog zijn geworden. Maar gemeenten mogen de bijstandsuitkering niet verhogen. Herstel: dat mócht niet. Sinds 1 oktober geldt de ‘Wet dwangsom en beroep bij niet tijdig beslissen’.
Stel nu dat een gemeente, helemaal volledig ‘per ongeluk’ uiteraard, te laat beslist op een aanvraag voor een bijstandsuitkering. Dan mag die gemeente de eerste veertien dagen twintig euro per dag boete betalen aan degene die de uitkering aanvroeg. De volgende veertien dagen mag de gemeente dertig euro per dag boete betalen, en daarna volgen veertien dagen van veertig euro per dag.
Je kunt dat zien als een boete, maar ook als een mooi extraatje van de gemeente aan de bijstandsgerechtigde. Zo kan de gemeente met de nieuwe wet maximaal ruim twaalfhonderd euro extra verstrekken aan die persoon. En moet die persoon dan lange tijd op zijn geld wachten? Nee hoor, de gemeente kan gewoon een voorschot verlenen.
Vind je als gemeente twaalfhonderd euro nog niet genoeg? Dan doe je de suggestie dat die mensen ook eens bijzondere bijstand aanvragen. Als je de beslissing over die aanvraag ook uitstelt, kun je ze nogmaals twaalfhonderd euro extra toestoppen, zelfs als je achteraf besluit om die aanvraag af te wijzen.
Deze crisismaatregel is ook te gebruiken om lokale bedrijven een beetje steun te geven. Stel dat die een kapvergunning aanvragen voor een boom in de tuin van het bedrijf, of een bouwvergunninkje, of wat voor vergunning ook, en weer ‘per ongeluk’ beslist de gemeente iets te laat, dan mag die gemeente dat bedrijf wat geld overmaken zonder dat een Europese toezichtsambtenaar kan komen zeuren over verboden staatssteun. Zo kun je mooi de werkgelegenheid op peil houden. Mijn complimenten. Deze ‘Wet dwangsom en beroep bij niet tijdig beslissen’ is de beste crisismaatregel die er is!
Reacties: 2
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Jammer voor columnist Jan Verhagen en zijn sympathieke bedoeling wat extra geld te geven aan mensen met een bijstanduitkering. De Wet dwangsom bij te laat beslissen als onderdeel van het Armoedebeleid, het zou toch mooi zijn geweest. Staatssecretaris Klijnsma moet het volledig met Jan Verhagen eens zijn geweest, nu zij op 21 september 2009 een wijzigingswet Wet werk en bijstand naar de Kamer stuurde, om in art 31 de verbeurde dwangsom vrij te laten als inkomen.
Op 29 september 2009 deelde onze minister Donner in de Kamer daarover het navolgende mee: ‘Voorzitter. Bij de bestudering van het dossier ontdekte ik dat door een communicatiefout deze week een nota van wijziging is ingediend met betrekking tot artikel 31 van de Wet werk en bijstand. Deze had niet ingediend moeten worden en daarom wil ik hem terugtrekken. In deze ingediende nota van wijziging wordt uitgegaan van het beginsel dat de herkomst van geld bepalend wordt bij de middelentoets. Dat is een verkeerd beginsel.’
Vooral de ‘verkeerde beginselen’ die de minister noemt, zullen in tijden van crisis aanspreken. Helaas voor de heer Verhagen, de op grond van de wet dwangsom te betalen boete, moet met dezelfde vaart gekort worden op (nog/te laat) niet toegekende bijstanduitkering. Gekker kunnen we het niet maken.
Al heel lang geleden, toen Wim Kok minister President werd, was armoede al een probleem. Ik kan me nog herinneren, dat, toen hij minister werd en nog een beetje vakbondsbloed in de aderen had, ooit het plan had om de bijstandsnorm op te trekken. Hij werd meteen teruggefloten, door de onzichtbare krachten, achter het regeringsbeleid. Daarna heeft hij nooit meer een poging gewaagd om armoede bespreekbaar te maken. Vanaf het begin zeventiger jaren, zijn de uitkeringen aangepakt, met de bedoelingen, "de prikkel om werk te zoeken te vergroten". Enerzijds wordt er voortdurend gesproken over banen creeeren of banen scheppen en anderzijds wordt er gesproken over de loonkosten drukken. Maar je kunt praten zoveel je wilt, de industrieele revolutie is voorbij. En er zijn teveel mensen op de wereld, om iedereen van een baan te voorzien. Het is, tegen beter in, een misleidend spel (crimineel) van de overheden, in de beschaafde westerse wereld, om, arbeidsloze, uitkeringstrekkers, steeds verder af te knijpen. Het is een schande dat een kleine machtige groep mensen, een grote groep machtelozen tot honger dwingt. En dit voortdurend toedekt met "toekomstvisies" en "lange termijn visies". Terwijl de machtshebbers al 40 jaar werken aan een plan om iedere vorm van medemenselijkheid af te pakken. Het wordt steeds duidelijker, "iedere voor zich en God voor ons allen". Elke vorm van beschaving, die in 100 jaar opgebouwd is, wordt afgebroken. En om dit te verdoezelen, wordt verwarring gezaaid onder de bevolking, die overzicht mist om te begrijpen wat gaande is. Ben eerlijk, en zeg gewoon waar het op staat. Ben eerlijk en zeg, dat alle overtollige slaven kunnen creperen. Ben eerlijk en zeg dat alle sociale verworvenheden worden afgenomen. In plaats van gecompliceerde verhalen die een rookgordijn optrekken. En ondertussen steeds meer politiek benoemde managers, bij pensioenfondsen, ziekenfondsen, woningbouwfondsen, werkeloosheidsfondsen, de kas leeg te laten trekken. Als er al banen worden gecreeerd, zijn het politiek functies voor partijleden. Niet voor de stakkers op de werkvloer. Kasgeld wordt opgesoupeerd van toekomstige kanslozen, die door misleiding hun rechten hebben verloren (denk aan de ZZP'ers) door steeds meer managers in tal van publieke instellingen. Terwijl de loonslaven de taak van die publieke instellingen moeten ontberen. Ondertussen wordt de maatschappij ontwricht door volksverhuizingen, van kansloze, in paniek verkerende, mede wereldburgers. Stakkers die elders het slachtoffer zijn van overheidsterreur. Van machtshebbers die elders de kanslozen uitbuiten. Wordt menselijk en gun iedereen een menswaardig bestaan. Het is niet nodig dat bepaalde personen tweehonderdduizend keer meer bezitten dan andere personen en dat voor hun aangezicht mensen omkomen van honger en ziekte. De wereld is van ons allemaal.