Minister Mona Keijzer (BBB) wil permanent wonen op vakantieparken vaker legaliseren, tegen de wens van veel gemeenten in. Uit het dashboard Zicht op vakantieparken, dat het CBS bijhoudt in opdracht van het ministerie van Binnenlandse Zaken, blijkt dat in Drenthe en Zeeland in het tweede kwartaal van 2025 relatief het meest op vakantieparken wordt gewoond. In absolute aantallen spannen Gelderland en Noord-Brabant de kroon met bijna 10.000 op een vakantiepark ingeschrevenen.
Steeds meer vaste bewoners vakantiepark
Het aantal vaste bewoners van vakantieparken is in zes jaar tijd met bijna 10.000 toegenomen, tegen de wens van de VNG in.
60.000
Op 1 april van dit jaar stonden er bijna 60.000 mensen ingeschreven op een woonadres op een vakantiepark. Zes jaar eerder waren dat er nog ruim 51.000. De Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) ziet deze ontwikkeling met lede ogen aan, onder meer omdat elementaire voorzieningen voor burgers (zoals noodhulp) op veel vakantieparken minder goed beschikbaar zijn. Ook kan permanente bewoning soms bijdragen aan verloedering van de parken.
Noord-Beveland
In absolute aantallen zijn Gelderland en Noord-Brabant koploper met circa 10.000 op een vakantiepark ingeschrevenen. Maar relatief gezien (als percentage van de bevolking) geldt dat voor Drenthe en Zeeland. De gemeente met het hoogste percentage vakantieparkbewoners is Noord-Beveland: 746 per 10.000 bewoners.
Veel jong
Opvallend is het grote aantal jongeren dat op een vakantiepark staat ingeschreven. Van alle ingeschrevenen op een vakantiepark was 19 procent 25 jaar of jonger, dus bijna één op de vijf. In de provincie Overijssel was dit met 22 procent het hoogst. Maar gemiddeld zijn de mensen die staan ingeschreven op een vakantiepark juist ouder dan gemiddeld in Nederland. Dat komt omdat er ook veel ouderen staan ingeschreven: ten tijde van het onderzoek was 26 procent van de mensen op een vakantiepark 65 jaar of ouder. In heel Nederland was 21 procent van de totale bevolking 65 jaar of ouder.
Grip
Gemeenten krijgen moeilijk grip op de arbeidsmigranten in Nederland, zo bleek vorig jaar uit onderzoek van Binnenlands Bestuur. Onder meer omdat slechts een klein percentage zich laat inschrijven in de Basisregistratie Personen (BRP). Het vermoeden bestaat dat veel arbeidsmigranten op vakantieparken wonen, maar slechts zeer kleine aantallen schrijven zich daar officieel in. Van de ruim 50.000 arbeidsmigranten die in 2024 in Noord-Brabant werkten, stonden bijvoorbeeld slechts 350 officieel op een Noord-Brabants vakantiepark als ingezetenen geregistreerd.
Noodoplossing
Vakantieparken kunnen een noodoplossing vormen voor mensen die, bijvoorbeeld vanwege financiële problematiek, buiten de reguliere huur- of woningmarkt vallen. Het aandeel mensen met problematische schulden ligt er vaak hoog. In de provincie Noord-Brabant had in 2024 zo’n 13 procent van de bewoners van een vakantiepark een problematische schuld, in Zeeland was dit 5 procent. In Drenthe, Groningen en Noord-Brabant ontving 8 procent van de mensen op een vakantiepark een bijstandsuitkering of een werkloosheidsuitkering. In Zeeland was dit met 3 procent het laagst.
Reacties: 1
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
De Overheid dient zich aan de door henzelf opgestelde wetgeving en regels en voorschriften te houden. O.a. ook bestemmingsplan met bijbehorende voorschriften. Toestemming tot bewoning kan alleen plaatsvinden via afzonderlijke besluitvorming van diezelfde Overheid.
Daarbij kunnen de volgende belangen/criteria een rol spelen:
-gaan de eigenaren van het recreatiepark en die van de recreatiewoningen akkoord met vermenging van toeristen en permanente bewoner(s). Eigenaren van de desbetreffende recreatiewoningen zullen rekening moeten houden met fors hogere WOZ-waarden en OZB-aanslagen. Een woonbestemming ligt qua waarde over het algemeen hoger dan een recreatiebestemming sec.
-er zal vooraf duidelijkheid moeten zijn over de kosten voor de noodzkelijke investeringen en het onderhoud van de publieke voorzieningen (wie betaalt wat).
Het Rijk lijkt dit nog steeds niet of nauwelijks scherp in beeld te hebben.