‘Ik vroeg mij af waar ik aan was begonnen’

Vrijwel alle colleges zijn inmiddels gevormd. Onder de nieuw aangetreden wethouders bevinden zich opvallend veel jongeren. In deze serie spreekt Binnenlands Bestuur een aantal van hen. Wat drijft hen om wethouder te zijn, wat willen ze bereiken? Deel 2: Levin de Koster (29), wethouder in de gemeente Beekdaelen.

Prioriteiten

De eerste vier weken als wethouder in de gemeente Beekdaelen waren voor voormalig wijkregisseur Levin de Koster niet zonder twijfels. Nu is hij vastberaden. En één ding weet hij zelfs heel zeker: zijn allesomvattende app voor de gemeente komt er. De Koster noemt het wethouderschap onvergelijkbaar met zijn eerdere rol als raadslid voor de Vernieuwingsgroep: ‘Ik heb mij bijvoorbeeld laten verleiden om een stevige politieke uitspraak te doen in de eerste commissievergadering. In de vergadering daarna houd je dan de kaarten iets meer tegen de borst. Ik moet als wethouder namelijk het groter plan voor ogen houden.’ Maar hij blijkt een snelle leerling te zijn, en hij probeert ook te leren van de werkwijze van zijn collega-collegeleden. ‘Als je zegt dat je wethouder wilt worden, dan denk je dat je het kan. Maar zodra je het bent wordt heel duidelijk welke verantwoordelijkheid je hebt. Toen vroeg ik mij soms wel af waar ik aan was begonnen.’ Wat hij ook geleerd heeft is om te kiezen met wie hij aan tafel gaat: ‘Ik ben verantwoordelijk voor het accommodatiebeleid, waarvoor ik met verenigingen in gesprek moet. We hebben in de gemeente 220 verenigingen, ik kies er dan voor om met 35 in gesprek te gaan. De kunst is dus om wat van je gevraagd wordt te prioriteren, en dan ook nog in de gaten te houden wat je zelf interessant vindt. Bovendien realiseer ik nu dat ik er vier jaar voor heb, en niet alles onmiddellijk moet.’

App

Toch had hij in zijn eerste half jaar al graag een app voor de gemeente willen realiseren: ‘Deze nieuwe app moet allesomvattend zijn en burgerparticipatie naar de 21e eeuw brengen. Inwoners moeten bij wijze van spreken vanaf hun bank kunnen bepalen welke bomen in de straat worden gezet.’ Door gesprekken te voeren binnen de organisatie probeert hij de geesten hier rijp voor te maken: ‘Je wordt dan wel met beide benen op de grond gezet. Door alle invalshoeken wordt het zicht op hoe ik de app in wil zetten meer troebel. Ik wil bovendien geen geld over de balk gooien. Dat betekent dus dat ik het goed moet uitzoeken en niet te snel moet gaan. Ik kwam er al snel achter dat dit een idee is voor de lange termijn. Je hebt maar één kans om het aan de man te brengen, en dan moet het goed staan.’

Perspectief

Door zijn werk als wethouder ziet De Koster dat mensen op verschillende manieren geïnformeerd willen worden. ‘Ik denk met mijn jonge blik dat het snel en digitaal moet kunnen, maar je merkt dat er bij inwoners verschillende behoeftes zijn.’ Toch vindt De Koster zijn jonge leeftijd eerder een voordeel dan een nadeel. ‘Je eigen perspectief bepaalt hoe je je keuzes maakt, maar het wordt verrijkt door andere mensen waarmee je werkt. Vanzelfsprekend kijk ik met een andere blik dan iemand die bijna de pensioengerechtigde leeftijd heeft, maar je hebt beide blikken nodig.’