Verschil
'Klachtenafhandeling gemeenten moet beter'
Gemeenten moeten beter communiceren met hun inwoners. Zowel het communiceren van algemene regels als het persoonlijk contact met mensen die…
De ombudsman stelt dat mensen geregeld niet weten waar ze aan toe zijn. ,,Er is een groot verschil tussen wat inwoners verwachten en wat de gemeente daadwerkelijk kan waarmaken'', zo staat in het rapport.
Hardnekkig
Per jaar krijgt de ombudsman tientallen klachten binnen. ,,Dat zijn er niet heel veel, maar wij merken wel dat het om een hardnekkig probleem gaat. Het zorgt voor veel frustratie als iemand een verzoek indient bij de gemeente en daar vervolgens geen antwoord op krijgt'', aldus een woordvoerster van de ombudsman.
Reacties: 8
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Sinds 1 oktober 2009 is de 'Wet dwangsom en beroep' van kracht. Geeft burgers een instrument om trage besluitvorming tegen te gaan. Idee om burger te helpen en wat druk op de uitvoering te zetten is prima. Helaas wordt er nog weinig bekendheid aan gegeven. Dus gemeentes kom op en wijs die burgers waar ze recht op hebben....
Sinds 1 januari 2009 is er ook een "Overlegwet", een bindende wet. Waar weing mee gedaan wordt tov de burgers. Alhiewel deze weinig met de gemeente te maken heeft wordt er ook weinig controle op uitgeoefend of deze toegepast wordt. Inspraak is ook al zoiets, een formele afdoening van een "recht". De trage besluitvorming tegenover de burger staat in schril contrast tegenover de vlotte besluiten achter de schermen om alles dicht te spijkeren waardoor de burger een stem heeft.
Dit mannetje is vooral bezig zichzelf te profileren.
Het rapport gaat niet over de afhandeling van klachten in de zin van Hfd 9 Awb, maar over verzoeken om te handhaven. Dat is een wezenlijk verschil. De handhavingsjurisprudentie op het gebied van handhavingsverzoeken is duidelijk. In principe bestaat een plicht tot handhaving. Wordt niet binnen acht weken, of de termijn na verlenging, een besluit genomen dat heeft de vragende burger sedert 1 oktober 2009 nog de Wet dwangsommen/beroep bij niet tijdig beslissen tot zijn beschikking om een besluit af te dwingen.
Principiëler is de vraag of je als gemeente een actief handhavingsbeleid moet voeren of alleen moet reageren op klachten/verzoeken. Naast het reageren op verzoeken kan je ook kiezen voor een handhavingsbeleid met jaarlijks een thematische aanpak. In principe is er sprake van een bevoegdheid, dus beleidsvrijheid. De NO moet er voor waken niet op de stoel van het college te willen gaan zitten. Door alle bezuinigingen (minder personeel), meer taken vrees ik dat actieve handhaving een knelpunt wordt.
Opnieuw blijkt dat de redacteuren van Binnenlands Bestuur niet meer weten waarover ze schrijven. Zie de terechte reactie van Verhoef.
@P. Verhoef.
Het blijft een feit dat het voor burgers bijzonder vervelend is als ze vragen om handhaving van wet- en regelgeving, maar van de gemeente niets of te laat iets te horen krijgen, of alleen dat hun verzoek "wordt meegenomen bij een thema", maar dat er (nog) niet concreet iets mee wordt gedaan.
Ik vind het verschil tussen de afhandeling van klachten met een beroep op hoofdstuk 9 Awb en de afhandeling van verzoeken tot handhaving niet zo wezenlijk. Het gaat in beide gevallen om burgers die last hebben van iets dat niet goed functioneert en dat alleen door de overheid kan worden verholpen. Juridisch zijn het verschillende categorieën, maar bekijk het eens vanuit de ervaring van burgers...
@ MIchiel Jonker. Als een burger vraagt om toepassing van bestuursdwang (optreden van de gemeente tegen hetgeen in strijd met de regels is gebeurd) en dat wordt geweigerd, dan kan hij bezwaar maken op grond van de Algemene wet bestuursrecht. En daarna zo nodig in beroep gaan.
@ Jan (ambtenaar)
Wat heeft een burger eraan dat hij een juridische procedure kan volgen? Dat kost tijd en energie. De meeste burgers zullen zowiezo denken: "Lamaar". Typisch ambtelijk gedrag om te suggereren dat burgers geen reden tot ontevredenheid hebben, omdat ze (hoi! hoi!) een procedure kunnen volgen.
In de echte wereld zijn burgers niet geïnteresseerd in procedures, maar in oplossingen.