Het college van burgemeester en wethouders van Voorschoten bestrijdt dat de provincie als eerste aan zet is als het om de kwaliteit van het lokaal bestuur gaat. Een bestuurskrachtmeting is volgens Voorschoten een instrument ‘van en voor’ de gemeente. De provincie beziet de bestuurskrachtmeting in de ogen van het gemeentebestuur echter als haar instrument, dat ook nog eens in verband wordt gebracht met herindelingen en sturing op samenwerking. Daarmee begeeft Zuid-Holland zich op gevaarlijk terrein: het gebied van de gemeentelijke autonomie.
Verzet tegen opgelegde bestuurskrachtmeting
De gemeente Voorschoten keert zich tegen een door de provincie Zuid-Holland opgelegde bestuurskrachtmeting. ‘Faciliteren graag,…
Voorschoten vindt dat een provincie vertrouwen moet geven aan haar gemeenten, ook op het punt van zelfreflectie. ‘Als de provincie daarbij kan en wil ondersteunen en faciliteren, is daar niets op tegen. Faciliteren: graag, dicteren: nee’, aldus Voorschoten. De gemeente roept Zuid-Holland op tot een fundamentele wijziging in haar opstelling: van dicteren naar faciliteren, van wantrouwen naar vertrouwen, van bovenmeester naar partner. ‘Iedereen wil veranderen, maar niemand wil veranderd worden.’
Voorschoten zegt te begrijpen dat bestuurskrachtmetingen van gemeenten op bepaalde wezenlijke punten vergelijkbaar moeten zijn. Dit om te kunnen ‘benchmarken’. In die zin voelt Voorschoten ook voor regionaal afgestemde bestuurskrachtmetingen. De gedachte is dat de gemeenten daar in onderling overleg wel uitkomen.
