In 1985 schreef ik in de serie Nederlands Parlementsrecht een boek over de financiële positie van de Nederlandse volksvertegenwoordigers. Centraal stonden daarin de cumulatie van politieke pensioenen en de wachtgeldproblemen. Aan de cumulatie van politieke pensioenen heeft de wetgever in de afgelopen 25 jaar stapje voor stapje min of meer een einde gemaakt, hoewel er nog wel aantal knelpunten is overgebleven.
Zwarte ratten, mediterrane knutjes en tijgermuggen blijken zich in het Nederlandse klimaat te kunnen handhaven. De bestrijding vraagt aandacht, maar: ‘Gemeenten hebben nauwelijks nog kennis over plaagdieren.’
