Bureaucratie
Het idee voor het Fonds 18-plus komt van de Overijsselse ‘Jeugdzorgbrigade’: een oud-Statenlid, een deskundige jeugdzorg en een oud-burgemeester, die in opdracht van de provincie de knelpunten hebben onderzocht in de jeugdzorg in Overijssel. Belangrijk knelpunt bleek dat jongeren van 18 jaar die uit de jeugdzorg stromen vaak verzanden in de bureaucratie, zegt provincievoorlichter Inge Soeters.
Fonds voor jongeren na jeugdhulpverlening
De provincie Overijssel wil een fonds instellen voor jongeren vanaf 18 jaar die uit de jeugdhulpverlening komen. Nu belandt deze groep…
18+
‘Het is treurig om te zien hoe die kinderen in de bureaucratie verzeild raken als ze 18 jaar worden. Dan moeten ze een ziektekostenverzekering, huursubsidie en dat soort dingen, maar vaak zijn die pas aan te vragen als ze 18 zijn. Zeker deze groep, die niet voor niets in de Jeugdzorg zat, komt daardoor vaak in de problemen, ‘zegt CDA-Statenlid Theo Moskate die zich sterk heeft gemaakt voor instelling van het overbruggingsfonds.
Potje
De omvang van het fonds is nog niet bekend. Naar verwachting stelt de provincie voor de zomer het fonds in. Volgens Moskate hoeft het niet om een groot bedrag te gaan. ‘Misschien gaat het om enkele tienduizenden euro’s. Het is in eerste instantie bedoeld om de bedragen waar de jongeren recht op hebben maar nog niet krijgen voor te schieten. Als het goed is krijg je dus ook weer een groot deel later terug.’
Niet uit huis
Naast de instelling van het overbruggingsfonds probeert Overijssel ook door een ‘committent’ bij jeugdzorgistellingen om de bureaucratie te verminderen. ‘De jeugdzorg is nog heel versnipperd. Een jongere heeft soms in een jaar met elf of twaalf begeleiders te maken van verschillende instellingen. Dat is niet efficient, werkt niet en weinig cliënt vriendelijk.’ Instellingen wordt gevraagd zich te commiteren aan terugdringen van de bureacratie. Ook streeft Overijssel ernaar om jongeren niet te snel uit huis te plaatsen. ‘Institutionele zorg blijkt zelden effectief en wordt zelden gewaardeerd’, zegt Moskate.
Reacties: 2
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Men wacht te lang met adequate hulp voor goedwillende ouders, ook voor slechtwillende ouders (portemonnai!).
Als geschat wordt dat 17 procent jongeren een psych. stoornis hebben (Rouvoet was verbaasd) dan is regeren vooruitzien.
De instellingen bieden, als het nog niet gierend uit de bocht gevlogen is, praatsessies, waar jongeren de gewenste antwoorden vaak geven en weer vertrekken.
De gevolgen van ADD en ADHD en combinaties daartussen, worden nog ernstig onderschat in deze tijd van overprikkeling in leefomgeving.
Modeziekte wordt veelvuldig gedacht.
Drank en drugs fungeren als vervangende Ritalin.
Vaak weet men niet eens dat die aandoening speelt. Onderwijssystemen zijn gebaseerd op doorsnee hersenopmaak en hoe meer men vastloopt hoe meer men vlucht in dempende middelen om te ontspannen.
Als je als ouders met een wiet-kind zit kun je geen kant op. Voor trainingen om om te gaan met stress-reflexen moet je weer clean zijn. Niemand denkt aan iets als voortraject, die dat aanpakt.
De zorg is een produkt geworden, die door marktpartijen kunnen worden ingevuld.
Ieder pakt zijn deel als het maar betaald wordt. Niet zelden worden ouders gezegd hun kind maar los te laten. Buiten de deur te zetten. Voor crisisgevallen komt er wel budget. Zo is met open ogen op allerlei terreinen een wal keert het schip beleid ontstaan! De lichte gevallen worden verwaarloosd.
Aanvulling:
Ook voor de 18- groep geldt in gezinnen nog eenzelfde problematiek van bureacratie. De aanloop om in de stoel bij psycholoog of psychiater te komen in de eigen omgeving duurt te lang in een situatie, waarbij het water de ouders tot de lippen staat. Het hele proces daarna van inzicht krijgen ook. Net als bij diagnostiek en behandeling van kanker, zou dat heel snel achterelkaar moeten gebeuren.
De eigen bijdragen en voorschieten ervan plus terug vorderen van behandelingen die niet onder de vergoeding blijken te vallen, zijn molenstenen om de nek van minima.
Eerder ADD en ADHD genoemd.
In Amerika ziet men dat los. Hier is men conservatief in dat opzicht.
In de beelvorming is ADHD daardoor de bulkgroep en de evenzeer grote groep met de aandachttekort stoornis ZONDER hyperaktiviteit (meer bij meisjes) ondergesneeuwd. Iets wat deze groep in het dagelijks leven ook typeert. In de uiterlijke vorm zijn adhd-ers tegenovergesteld aan add-ers.
Add-ers komen juist moeilijk tot aktiviteit.
Subliemeren in waar ze goed in zijn, omdat daar, zij het uitputtend vaak, de focus wel voor lukt. Forceren om te concentreren kost bakken extra energie, dus "afdwalen". Je ziet dat grote fluctuaties in prestaties. Luiheid wordt hen niet zelden verweten. Vaak te laat komen en trager reageren dan andere kinderen.
Tot 5 jaar terug kon je alleen eigenlijk op engelstalige websites daarover wat vinden.
www.levente.nl en later www.sadd.nl hebben daar verandering in gebracht.
Niet gesubidieerd overigens!
De formeel verantwoordelijken voor deze groep hebben een aandachttekortstoornis tot 2005 laten zien en door de beeldvorming adhd in stand te houden is in de praktijk nog geen heel grote slagen gemaakt. Het gaat daarbij juist over onderwijs. Ook over beroepskeuzes.
Vaak zie je reken- en leesblindheid bij adhd en add. De maatschappelijke gevolgen en de kosten voor de samenleving vallen dan wel te raden!
Burn outs en depressies waar ADD-ers gevoelig voor zijn, als gevolg van overleven.
Blinde vlek bij beleidmakers helaas.
Met het voorkomen van versnippering in belangenorganisaties worden particuliere initiatieven, die breekijzers vormen, tegen gehouden in de subsidiepot.
Daar geldt geen marktwerking en dus zijn de bestaande patienorganisaties verzekerd van hun bestaan. Op subsidiepot delen zit men niet te wachten. Gevolg: niet voldoen aan criterium of je moet een onderdeel van worden, waardoor je als nieuw geluid weer moet conformeren aan de officiele lijn.
Wanneer u ADD googlet, krijgt u niet de formele sites. Google schuift de hogere bezoekersaantallen naar voren.
Een kosten- en batenanalyse van bestaande gesubsidieerde belangenorganisaties op tal van terreinen ontbreken en zouden op internet inzichtelijk moeten zijn wil je de baten prikkelen!
Ook daar is sprake van gesloten netwerken.
Op lagere niveau's doorziet men ook hier verbeterpunten wel, maar wiens brood men eet wiens woord men spreekt gaat ook hier op.