Koester uw Mickies

Afgelopen juni publiceerde Platform31 in samenwerking met het Sociaal Cultureel Planbureau (SCP) het magazine Oud worden in Nederland. Ongeveer tegelijkertijd publiceerde The Economist het themanummer ‘The new Old’ (8 juli 2017). We worden anders oud worden dan onze ouders en voorouders. The Economist illustreert dat o.a. met een foto van The Rolling Stones. We worden ook veel ouder en blijven langer gezond. De categorie 100-jarigen is de snelt groeiende leeftijdscategorie in Nederland.

De Platform31/SCP-publicatie en de special van The Economist vullen elkaar naadloos aan. In Oud worden in Nederland ligt de nadruk op kwetsbare ouderen, terwijl The Economist de nadruk legt op  vitale ouderen en hun betekenis voor de economie. In ons leven, schrijft The Economist, is er een fase bijgekomen waarin we officieel oud zijn, maar ons niet oud voelen. Welke naam, vraagt de redactie, geef je aan iemand die over de 65 jaar is maar nog jong is? Gewezen wordt op de introductie van de ‘teenager’. Met het munten van deze naam werd een nieuwe profijtelijke industrie geopend. Dat zou ook voor de categorie ‘new old’ moeten gebeuren. Het tijdschrift doet een aantal voorzetten, zoals OWLS (Older, Working Less, Still earning) en Nyppies (Not Yet Past It).

Volgens The Economist is er een radicaal andere benadering nodig in het denken over ouderen. Nu worden ze als een maatschappelijke kostenpost gezien, maar de werkelijkheid is dat veel van hen nog werkzaam zijn, ze zeer ondernemend zijn, ze veel geld te besteden hebben en ze in bedrijven en organisaties een belangrijke rol vervullen. Multigenerationele teams zijn de toekomst. Vraag het maar aan de Deutsche Bank. Ouderen laten teams beter functioneren en maken minder fouten.

In Nederland ligt de pensioengerechtigde leeftijd op 67. Toch geven velen aan eerder te willen stoppen, het liefst tussen de 61 en 63 jaar. Tegelijkertijd geven anderen weer aan langer te willen blijven werken, zoals de 67-jarige Amsterdamse rechter Willem Korthals Altes die de Staat der Nederlanden heeft gedagvaard omdat hij tot na zijn zeventigste wilde doorwerken. Hijzelf bleek al een aantal jaren 3 dagen in de week te werken. Is hij de man van de toekomst? Iets minder gaan werken voor de pensionering en daarna ook een aantal dagen actief blijven? In de culturele sector, in de wetenschap en onder zzp-ers is dat heel gewoon. Zo kwam onlangs in NRC Handelsblad de 87-jarige pedicure Jenny de Jong-Fafiér aan het woord. Zij verzorgt nog altijd drie klanten per dag. Willem Korthals Altes verwees naar een rechter in de VS van 103 jaar die nog altijd actief was.  

Zou een eigentijds generatiepact ambtenaren van 67 jaar en ouder (die dat willen!) niet moeten stimuleren om een aantal dagen in de week te blijven doorwerken? Ze blijven productief en hebben daarnaast tijd voor maatschappelijke functies en rollen. Het zou het geheugenverlies in het gemeentelijk beleid kunnen stoppen. Heel veel zogenaamd nieuw beleid, weten oude rotten, bestaat uit verbale vernieuwing. Denk aan het slechte wijkenbeleid of het integratiebeleid. Laten we ze Mickies noemen naar Sir Mick Jagger. Bovendien: Micky is ook een vrouwennaam. Waar staat een Mick of Micky voor? Dat is nog even zoeken. Misschien ‘Mentoren In Coöperatieve Krachtenbundeling of ‘Meesters In Coalities van Krachtnetwerken, dan wel ‘Moderatoren Innovatieve, Communicatieve Klantvriendelijkheid’?

Radboud Engbersen

Meer columns van Radboud Engersen leest u hier.