Gekort op uitkering
De 45-jarige Amsterdammer weigerde in 2006 deel te nemen aan een re-integratietraject, waarna de gemeente hem kortte op de uitkering. De man vond dat er sprake was van dwangarbeid. Dit was volgens de raad niet het geval, omdat er geen fysieke of psychische dwang op de man is uitgeoefend.
18 jaar in bijstand
De raad vond ook dat deelname aan het integratietraject niet in strijd was met het 'verbod op verplichte arbeid'. Hiervan zou sprake zijn als de man moest meedoen aan een project dat hem geen enkel perspectief zou bieden om in de toekomst een geschikte baan te vinden. Op het moment dat de Amsterdammer aan het traject moest deelnemen, liep hij achttien jaar in de bijstand, terwijl hij lichamelijk en psychisch wel in staat was te werken. De raad vond dat de man op z'n minst een begin had kunnen maken met het traject.
Getoetst aan internationale verdragen
De zaak kwam in 2008 al voor de rechter. Die stelde de gemeente Amsterdam eveneens in het gelijk. Volgens de raad was de uitspraak maandag erg belangrijk, omdat de re-integratieregeling voor het eerst aan internationale verdragen over dwangarbeid is getoetst.
Europees hof
René Paas, voorzitter van Divosa, de vereniging van directeuren van sociale diensten, is 'dik tevreden' met de uitspraak: 'je mag van uitkeringsgerechtigden hiermee eisen dat ze werk maken van hun terugkeer op de arbeidsmarkt. Verstoppertje spelen is definitief voorbij'. De advocaat van de bijstandsgerechtigde overweegt of hij de zaak voor het Europese Hof brengt. Eerder trok een soortgelijke zaak, die van de Arnhemse 'schoffelweigeraar', veel aandacht, maar toen kwam het niet tot een uitspraak door de Centrale Raad van Beroep.
Weigerende 'dwangarbeider' vangt bot bij rechter
Een bijstandsgerechtigde, die vindt dat hij niet hoeft mee te doen aan een re-integratieproject van de gemeente Amsterdam, heeft bot…
Reacties: 24
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
De man zit waarschijnlijk straks weer 18 jaar in de bijstand.Mag een half jaartje werken voor een werkgever die daarvoor een vette loonkostensubsidie vangt ,tot wel 100% .Het re-integratiebedrijf vangt een vette bonus voor het voeren van 2 gesprekjes met client. Kortom het nutteloos rondpompen van gemeenschapsgeld. Raad de advocaat aan de gemeenyte Amsterdam te laten bewijzen hoeveel clienten duurzaam (minimaal 2 jaar )uitstromen naar werk wat deze mensen boeit en een fatsoenlijk inkomen opleverd.En wat het gekost heeft.? Re-integratietrajecten zijn en blijven een vorm van dwang arbeid. H.Verbeek . lijstrekker DPS Geldrop-Mierlo.
Wat men moet doen is iedereen die in de bijstand zit voor minimaal 50% gedwongen aan het werk zetten. Er wordt nog volop vrijwilligerswerk gevraagd, ga met bejaarden lopen, kaarten, winkelen, zorg dat de paden er netjes uitzien, stoepen geveegd, graffiti verwijderen, gewoon allerlei hand- en spandiensten op scholen en voor de overige 50% wordt men verplicht geholpen te solliciteren, let op! pro-actief, laten komen en samen aan de slag. We laten heel meutes verslapen, rondhangen en profiteren van een gemeenschap die het in het geheel niet begrijpt waarom er nog altijd "jonge" mensen rondlopen die geld van de overheid krijgen omdat men geen "geschikte" baan kan vinden. Komop jongens, we komen van een ondernemersnatie, aan de slag en kom ik ooit werkeloos hoop ik dat ze me zo stimuleren om zelfs wel een nieuwe uitdaging te vinden. Lijkt me wel iets na zovele jaren eigenlijk best wel "vastgeroest" te zitten op een geijkte baan waar ik ook al jaren middels studies vanaf probeer te stappen, maar de kans niet krijg om te switchen. Dus maatschappij, bestuur en wetgevers, toon die pro-actieve houding en niet alleen door woorden maar gerichte daden, we laten kwaliteit en capaciteit verloren gaan!!!!!!
Veel wijsheid toegewenst!
Tja het is tegenwoordig doorgeschoten naar rechten en ikke ikke en iets terugdoen voor de maatschappij is er niet meer bij. Ik vind dat iedereen die fysiek en psychisch in staat is te werken, iets moet doen voor zijn maandelijkse centen. Er is werk zat. Ik heb mijn HBO ook een tijdje borden afgewassen, vloeren aangeveegd en in een magazijn gewerkt toen ik even werkloos was. Hoe langer je in bijstand, WAO etc. zit hoe lastiger je er weer uit komt. Al is het maar om werkritme en discipline op te doen. Ga een stuk wandelen met mensen in een instelling die blij zijn als er eens iemand op bezoek komt met wie ze een praatje kunnen maken etc. Beteken eens iets voor een ander ipv alleen aan jezelf te denken.
Volkomen terecht wat de CrvB heeft uitgesproken. Dwangarbeid? Wat een grote flauwekul. Die man uit Amsterdam weet echt niet wat dwangarbeid is. Laat hij eens gaan kijken in Auschwitz of of de Goelach-Archipel. DAT WAS DWANGARBEID! De man is niet meer in staat om werkelijkheid en eigen gedachtenkronkels uit elkaar te houden. Tijd om hem flink aan te pakken. Geen wraak, maar wel streng. Ik zie als sociale dienstmedewerker een kleine groep luilakken die er alles doet om zo lang mogelijk in de bijstand te hangen. Trek de uitkering van deze mensen eens in en ik weet zeker dat een groot gedeelte opeens wel aan het werk kan. Als hij honger krijgt is het theater opeens gauw afgelopen. De bescherming van echt sociaal zwakkeren is een belangrijk goed en moet niet door een paar notoire luilakken onderuit gehaald worden.
Aan de andere kant: Ik moet er niet aan denken dat zo'n profiteur mijn directe collega zal worden als hij gaat werken.
En nu weer aan het werk, heren. De lunchpauze is afgelopen.
waarom komt dit pas na 18 jaar opgang? Overheid: ook de hand in eigen boezem! En meneer Steen; wat een rechts gezwam als soc.adviseur. Het getuigd van grootheid als je zo iemand ook wil als collega
Het verschil met dwangarbeid is, dat hij geld krijgt voor zijn werk, of andersom, moet werken voor zijn geld. Dat moet ik ook voor mijn salaris, maar daarom is het nog geen dwangarbeid wat ik doe.
Bij dwangarbeid moet men werken en is er verder niks.
Ik vind dwangarbeid wel een heel groot woord wat deze client van de Sociale Dienst in zijn mond neemt.
Ik kan me wel voorstellen dat als je zomaar een contract krijgt aangeboden zonder daar verder in gekent te worden effe tekenen mijnheer ja dat klopt ook niet en er zijn Gemeentes nu wel zo bezig.
Ik begeleid op dit moment ook een client die in 1992 is goedgekeurt voor de WAO dus geen WAO, vanaf die tijd alleen maar re-integratiebureau's actief hem aan het helpen. Ik denk dat ze zich zelf eerder aan geld helpen dan client in deze.
Er is heel veel mis met onze re-integratiegelden en waar die naar toe gaan werkzaamheden gelijk peanuts van deze bedrijven.
Werken is niets mis mee je moet het alleen wel aankunnen en na 18 jaar zal er toch zeker begeleiding nodig zijn om uit het dal te klimmen.
Deze meneer moet niet zeuren. Hij heeft 18 jaar lang op kosten van de maatschappij (hardwerkende mensen) geleefd. Als iedereen die gewoon kan werken ook eens gaat werken dan zouden de werkende mensen niet zoveel hoeven af te dragen voor dit soort profiteurs en zelf een beetje meer overhouden. Is ook leuk als je hard moet werken voor je geld. Wordt er naar van als ik eraan denk hoeveel mensen profiteren van een regel die in leven is geroepen voor mensen die echt niet (meer) kunnen werken.
Deze bijstandsgerechtigde heeft altijd de keuze: of hij int de bijstandsuitkering en hij zoekt werk of hij blijft thuis en ziet af van de uitkering.
Hoezo dwangarbeid?
Het is makkelijk om te roepen "Het zijn luilakken en die moeten gewoon geen geld krijgen als ze niet willen werken." Ik heb geen idee wat er met deze meneer nu eigenlijk aan de hand is. Is het inderdaad een luilak, of zit er een ander verhaal achter? En wat was dat voor reïntegratie-traject? Was het gewoon HZB (Hou Ze Bezig) of had het echt nut en bood het perspectief op normaal werk? Ik lees het niet in het artikel. Dus al die reacties van mensen die heel hard "luilak" roepen, dat vind ik echt geschreeuw terwijl jullie er de ballen verstand van hebben.
Helaas zie je die schreeuw-mentaliteit soms ook bij medewerkers van gemeenten en bij bureaus die veel geld verdienen aan allerlei reïntegratietrajecten.
Nog even iets anders. Ik werk zelf, maar werk moet geen heilige koe worden. We hebben allerlei machines en automaten bedacht om juist minder te hoeven werken. In plaats daarvan gebruiken we bijna alle vrijgekomen tijd om elkaar te beconcurreren en elkaar te administreren. Dat is ook een vorm van HZB.
@benno @H.Verbeek Alsjeblieft, de man zit vanaf zijn 27e in de bijstand, niet in de WAO. Als je het nog 18 jaar aankijkt kan hij na 36 jaar bijstand met pensioen.
Zou hij zonder reïntegratie-traject wel weer gaan werken voor zijn geld? Moet je als maatschappij dan niet een poging doen deze mensen weer aan de gang te helpen?
In wat voor maatschappij leven we dan?
Als meneer het begrip "dwangarbeider" kent, dan weet hij ook wel dat in een andere tijd hij allang als nietsnut was gexecuteerd. Misschien moet hem dat maar worden bijgebracht.
Dat is dan al een hele reeks reacties van mensen die aan het werk zijn, waarschijnlijk in werk dat zij min of meer leuk vinden. Maar ik denk dat het begrip passende arbeid weer snel ingevoerd en naar gehandeld moet worden. Werken is prima maar als mensen er ongelukkig van worden is het het paard achter de wagen spannen. De mensen die werekn moeten trouwens niet zo klagen over hun bijdrage aan de minder bedeelden. Veel van de werkenden kunnen 3 maal per jaar op vakantie, hebben een auto voor de deur en een lekvrij dak boven hun hoofd
@ H van werkendam
Net als deze man die al 18 jaar niet werkt, heb ik een dak boven mijn hoofd, kleren aan en eten op mijn bord. Daarnaast heb ik een baan die mij niet helemaal past. de extra's van het wel werken zijn een hoge belasting, uren in de file, stress op het werk en weinig tijd voor mijn kinderen.
Wat mij betreft mag dit verschil in positieve zin vergroot worden. Ofwel mag van mij zijn uitkering nog wat naar beneden, danwel mijn loon omhoog. Het vergroten van deze verschillen, stimuleert tenminste!!
Deze man had 17 jaar geleden al aan het werk gemoeten. Maar in een stad als Amsterdam is alles mogelijk. Je moet als bestuur toch op het pluche blijven zitten. Dus uitkeringen verstrekken en hard roepen dat het voor deze mensen allemaal beter moet. Wie niet wil werken alleen de ziektekostenpremie vergoeden en de rest korten.
Ja meneer van Werkendam werkenden kunnen dan heel misschien wel 3 keer per jaar op vakantie (de meeste wekrenden kunnen dat trouwens ook niet betalen) en hebben een auto en een niet lekkend dak boven hun hoofd, maar dat heet nu loon naar werken.
@ Werkendam
Weet u wat het betekent door mensen zo lang in de uitkering te houden? Armoede, isolement, achterblijven, slechter eten, minder gezondheid, kinderen met minder kansen etc. etc. Een heleboel redenen om het beleid van stevig aanpakken en begeleiden naar werk verder op te voeren. Door te accepteren dat mensen zo lang werkloos aan de kant zitten, geef je hele groepen mensen op. Die worden kansloos en raken steeds ver achterop. Dit is nu het onbedoelde neveneffect van de linkse georienteerde politiek van de afgelopen 30 jaar. De SP wil dit nog steeds handhaven. Een gruwel voor alle mensen die zo lang in de bijstand zitten of nog komen als je het niet radicaal omgooit. Als je het echt goed bedoelt voor deze groep mensen, kies je dus voor stevig aanpakken en niet laten wegrotten met een uitkering. Dus ook zorgen voor grotere verschillen tussen uitkering en minimumloon. Werken moet aantrekkelijker worden gemaakt.
Ben er voor dat men, voor zover mogelijk, beschikbaar moet zijn voor diensten t.b.v. de lokale samenleving bij een uitkering.
Dat dit ook zorgvuldig gebeurd uiteraard.
Ongelukkig zijn met werkzaamheden en oprekken van begrip passende arbeid, lijkt mij voortkomen uit de gouden halve eeuw achter ons van sociale voorzieningen. Ken genoeg mensen die vies en zwaar werk doen. Of saai werk doen. Als de gemakszucht overheerst t.a.v. voorzieningen tast het de solidariteit aan van de mensen die ervoor betalen moeten.
Burgerschap bij werkenden vereist ook burgerschap bij niet-werkenden, voor zover dat in het vermogen ligt.
Het zal voor al die stakende werkenden nog een schok worden dat kabinetten nu de keus hebben zware maatregelen te verdelen naar draagkracht over de samenleving, of af te zakken naar de huidige situatie in Griekenland.
Je kunt woest worden om de aanleiding van deze maatregelen, maar je eigen positie boven die van veel kwetsbare anderen stellen, zoals verpleegzorg, of noodzakelijke economische impulsen, is typerend voor de "ieder voor zich en God of de staat voor ons allen" mentaliteit.
@ Jan van den Berg:
Even voor de duidelijkheid, ik heb niets tegen reïntegratietrajecten, maar wel tegen slechte reïntegratietrajecten. Als lezer van dit artikel kom ik er niet achter wat er in dit geval nu eigenlijk aan de hand is. Het gebeurt helaas best vaak dat er onder de goede doelstelling (reïntegratie) een slecht traject wordt geplakt (iemand z'n vrije tijd afnemen zonder dat dit leidt tot duidelijk maatschappelijk nut of verbetering van het arbeidsperspectief van betrokkene).
Dus: zowel kritisch kijken naar het gedrag van uitkeringsontvangers, als naar (de effecten van) reïntegratiebeleid en het concrete gedrag van reïntegratieambtenaren en de door hen ingeschakelde bureaus.
Als je een luilak tot volwassen, aanspreekbaar gedrag wilt brengen, moet je je als overheid ook volwassen en aanspreekbaar opstellen.
In elke groep in de samenleving zullen profiteurs voorkomen,en dat valt niet te ontkennen.Echter men heeft er steeds meer een gebruik van gemaakt om de AOW-er of de bijstandsklant (algemeen) als profiteur af te schilderen.Het zou deze groep zijn,die voor de rest die wel werkt misbruik maakt van belastinggelden.Dit vooroordeel is dus volstrekt onjuist.Wanneer er in de politiek in den Haag weer projecten mislukken,en er moet extra geld bij,dan regageren ze niet massaal.Dit is dan blijkbaar gewoon,en dat is dus niet profiteren van belastinggeld.Het is algemeen bekend (dat is onderzocht), dat de multinationals over de ruggen van de armen rijk worden.Dus niet dat de massa van de onderklasse daarin algemeen schuld is.
Dan korten op uitkeringen.
Korten op uitkeringen is dwang uitoefenen op mensen die toch al minder hebben.Zij worden op die manier voor het blok gezet.Hoe zit het met hun rechten? En de vraag: In het beslagrecht kennen we de "beslagvrije voet".Men mag n.l. niet alles van de uitkering beslaan."klassieke grondrechten"zijn vastgelegd in Internationale Verdragen.
http://ifudofhumanrights.webs.com/
ook Internationale verdragen lapt men aan de laars "olie" Inval Irak.Wat maakt het dan nog uit.Geld is macht,en wie de meeste kernkoppen heeft is de winnaar.De gewone man is altijd het slachtoffer.Dat is ook in de geschiedenis al vele malen bewezen.
IFUD of Human Rights • voorzitter • 12.02.10 20:18
Uw reactie t.a.v. AOWers herken ik totaal niet! Discussies daaromtrent kom je alleen tegen in combinatie met heel hoge inkomens en plannen m.b.t. fiscalisering AOW.
Bijstand is een ander verhaal, omdat hiervoor geen specifieke afdracht geldt van ieders inkomen. Niettemin zal elk weldenkend mens het een verworvenheid vinden dat er bijstand is bij ontbreken van enig ander inkomen.
Punt is dat het begint bij rechten en dat het teveel eindigt met verwaarlozing van plichten.
Zelfs met het recht dat niet meer dan 10 procent gekort mag worden op minimum inkomen. Die regel biedt ook oneigenlijke bescherming aan mensen, die het niet kunnen laten schulden te maken of vernielingen plegen. Iemand kan voor iets onder zijn jas steken in een winkel celstraf krijgen. Dat is bij genoemde vorm van schulden maken ondenkbaar, maar komt m.i. neer op hetzelfde. Je neemt iets wat je niet betaalt.
Het wordt dus hoog tijd nu maar eens de focus te verleggen naar ook de plichten, die onlosmakelijk verbonden zijn aan rechten.
U geeft m.i. een slecht signaal af daarvoor.
Het gaat om burgerschap op elke plek en op elk niveau. Dat houdt verantwoordelijkheid in, vooral al je werkt met- en leeft van andermans geld. Als binnen een bepaald niveau wanprestatie wordt geleverd houdt dat geen alibi in voor de overigen om dat ook maar te doen!
Voorts haalt u als excuus allerlei wereldproblemen er ook nog eens bij. Dat schiet niet op. Verbeter de wereld en begin bij jezelf en de eigen omgeving. Als iedereen dat toepast komen we vanzelf dichterbij een beter leefklimaat, dichtbij en elders.
Tevens zie ik toch steeds meer ongemakkelijkheid ontstaan t.a.v. allerlei verdragen of regelgeving. Het is voor een goed doel/beginsel ooit bedoelt, maar de uitwassen kun je niet meer aanpakken. Het blokkeert hier en daar teveel nodige bijsturing, waardoor er groeiende weerstanden ontstaan en solidariteit aantast.
Deze man dwingen weer a/h arbeidsproces
deel te nemen, en de kosten v/d samenleving dus dan maar af te wentelen op een ondernemer, is oneigenlijke toepassing van regelgeving/zucht.
Ongemotiveerde werknemers/burgers zijn, zeker op de langere termijn, een grotere verliespost binnen ons arbeidsbestel dan er buiten.
M.vr.gr.
Lindeboom • prive • 17.02.10 22:26
Er zijn tal van baantjes binnen overheid ook. Plantsoenendienst, straatvegen, vuilnisman.
Ondernemers kennen proeftijd.
Daarnaast kan men ook betalen naar productiviteit. Indien men de kantjes eraf loopt terwijl men gezond is, dan niet aanvullen tot de bijstandsnorm.
Dan kan men geen eigen woning veroorloven en wordt het kamerhuur met caritas waarschijnlijk. Of daklozenopvang.
Er zijn veel 50 plussers met lange staat van dienst en zwaar werk die door moeten. Of bij wie de afstand tussen wonen en werk veel reisuren extra kost. Gun hun die centen dan maar liever zodat ze wat korter kunnen werken. Zoals u het voorstelt wordt negatief gedrag beloond, terwijl anderen met minder wordende gezondheid door moeten sappelen, ook bij een laag inkomen.