Koken op zonnestroom, lozen op een helofytenfilter en eten uit de buurtmoestuin. Gemeenten die zelfvoorzienende wijken willen realiseren, moeten niet aan de tekentafel beginnen; bestaande wijken, en dan vooral voor- en naoorlogse wijken, bieden de beste kansen om (grotendeels) in hun eigen behoeften te voorzien. Dat blijkt uit onderzoek door studenten van Saxion Hogeschool, onder leiding van Antea.
Wijk voorziet zichzelf
In Nederland zijn diverse initiatieven gaande, maar een volledig zelfvoorzienende wijk bestaat nog niet. De onderzoekers bekeken welk…
Vooroorlogs
In Nederland zijn diverse initiatieven gaande, maar een volledig zelfvoorzienende wijk bestaat nog niet. De onderzoekers bekeken welk type wijk hiervoor het meest in aanmerking komt. De veronderstelling dat zo’n wijk het best van de grond af kan worden gebouwd in een nieuwbouwproject, veegden ze van tafel. Dat staat recht tegenover de opgave die nu voorligt bij gebiedsontwikkeling: geen nieuwbouw, maar herstructurering. Van alle typen bestaande wijken, bieden volgens de onderzoekers de voor- en naoorlogse wijken de meeste kansen. Juist in die herstructureringswijken is veel te winnen met energiebesparende maatregelen.
Tegelijkertijd is daar vaak sociale winst te boeken. De betrokkenheid van bewoners die nodig is in de zelfvoorzienende wijk, kan een impuls geven aan de sociale binding. Alles begint met vraag vanuit de wijk om meer zelfvoorziening. Vervolgens moet de gemeente op de juiste wijze faciliteren en stimuleren. De onderzoekers maakten een inspiratieboek met een stappenplan.
