Omwonenden liggen dwars bij huisvesting arbeidsmigranten

Gemeenten zetten graag arbeidsmigranten aan het werk in distributiecentra of kassen, maar maken nauwelijks ruimte voor de huisvesting van die groep. Uitzendbureaus en projectontwikkelaars die woonruimte willen bouwen voor arbeidsmigranten geven aan dat ze worden tegengewerkt door gemeenten. Vaak heeft dat te maken met verzet vanuit de lokale bevolking.

Achtertuin

Dat blijkt uit de Zembla-uitzending 'Niet in míjn achtertuin'. In gemeenten als Westland en Roosendaal worden maar enkele honderden arbeidsmigranten op een goede manier gehuisvest, terwijl er meer dan 25.000 aan het werk zijn.

Vertragen

In de uitzending komen verschillende uitzendbureaus en projectontwikkelaars voorbij die weerstand ervaren van de gemeente bij het realiseren van huisvesting voor arbeidsmigranten. 'Je ziet altijd wel dat er bij de gemeentes een reden is om het te vertragen, of om toch weer een extra onderzoek te doen, waardoor het weer veel langer gaat duren', zegt Frank van Gool, oprichter van OTTO Work Force, het grootste uitzendbureau voor arbeidsmigranten in Nederland.

Distributiecentrum

Van Gool: 'Als een Jumbo of Albert Heijn de gemeente belt om een distributiecentrum neer te zetten, dan worden ze dezelfde middag teruggebeld door de wethouder. Maar als ik bel en zeg: die mensen die daar komen te werken moeten ook gehuisvest worden, dan mag ik blij zijn als ik binnen vier weken door een ambtenaar wordt teruggebeld.'

Kogelbrief

In het Westland, waar veel arbeidsmigranten in de glastuinbouw werken, stuitte een huisvestingsproject op hevig verzet vanuit omwonenden. Er werden 17 bezwaarschriften ingediend tegen de vergunning voor het project. Ook werd de beoogde locatie beklad met de leus 'geen migranten', werd er twee keer brand gesticht en ontving de eigenaar van het terrein een kogelbrief.