Onderzoek naar distelstand
Zeeuws Statenlid naar Den Haag om onkruid
Diverse keren vroeg het Zeeuwse Statenlid François Babijn (Partij voor Zeeland) de afgelopen jaren aandacht voor oprukkend onkruid,…
In een open brief, verstuurd aan de Tweede Kamerfracties, de Zeeuwse gemeenten en onderzoekers van de Universiteit Wageningen pleit Babijn voor onderzoek naar de distelstand en naar de gevolgen van het giftige jacobskruiskruid voor diersoorten in Zeeland. Babijn vindt dat provincie en gemeenten de problemen met deze niet-inheemse plantensoorten onvoldoende serieus nemen. ‘Ik heb gemeenten een paar honderd foto’s aangeboden van plekken waar die soorten woekeren, maar ik moet constateren dat er niks mee gedaan wordt.’
Regels versoepeld
Ook de Zeeuwse Land- en Tuinbouwbond trok vorige week aan de bel, blijkt uit berichtgeving in de PZC over de akkerdistel. Boeren zijn verplicht om de distel van hun akkers voor het bloeiseizoen te verwijderen. In de provinciale distelverordening heeft Zeeland de regels vijf jaar geleden versoepeld voor andere terreinbeheerders: zij moeten er alleen voor zorgen dat distels tot dertig meter uit akkers worden verwijderd. ‘De gedachte daarachter is dat distels zich niet verspreiden buiten een straal van dertig meter. Maar als je ziet hoe de distelstand de laatste jaren is gegroeid, mede door de uitbreiding van nieuwe natuur, heb ik grote twijfels bij die theorie. Ik zou dat wetenschappelijk onderzocht willen hebben, daarom heb ik mijn brief ook naar Wageningen gestuurd. Indien nodig kunnen we op basis van de uitkomsten onze verordening aanpassen.’ Het oprukkend onkruid zorgt volgens hem voor verrommeling van het landschap en bestrijding ervan leidt tot extra gebruik van pesticiden.
Bestuurlijke beslissing
Communicatiemedewerker Annick Creemers laat namens Zeeland weten dat de distelproblematiek niet onbekend is. ‘Het onderwerp komt regulier terug in overleg met landbouw- en natuurorganisaties. We zullen het op de agenda houden en met het maatschappelijk middenveld kijken of dit daadwerkelijk een probleem is. Zo ja, dan zoeken we gezamenlijk naar oplossingen.’ Het voorstel van Babijn om onderzoek te doen naar de distelgroei, noemt ze een “goede optie, waarover een bestuurlijke beslissing moet worden genomen”. Wegens het zomerreces is een inhoudelijke reactie daarop nu niet te geven.
Sectie op dode dieren
Andere problemen die Babijn aansnijdt in zijn brief gaan over reuzenberenklauw en over jacobskruiskruid, dat een giftige stof bevat. Het Statenlid pleit voor sectie op dode dieren om te achterhalen of het kruid slachtoffers maakt onder dieren en zo ja hoeveel.
Reacties: 6
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
De eerste uitlating van woordvoerster Creemer deed mij helaas hartelijk lachen. Een herkenbaar neutraal ambtelijk antwoord..... komt regulier terug in overleg.......Dus uitsluitend een gespreksonderwerp en nauwelijks actie, lees ik er uit.
Jacobskruiskruid wordt zwaar onderschat. Veel koeien en paarden eten het niet maar als het in gedroogde toestand in het hooi terecht komt wel. Het vergif in die plant wordt dan blijvend opgeslagen in de lever en als een bepaalde hoeveelheid bereikt is, valt het dier dood neer. Deze plant moet echt ingeperkt worden. Via leverproducten komt het ook in het menselijk lichaam terecht met alle gevolgen vandien. En het blijkt nu dus ook al in honing te zitten.
Weer een ego dat zich opblaast in de vorm van meneer Babijn. De distelproblematiek vloei gewoon voort uit een veel te eenzijdige en het eceostelselernietigende vorm van landbouw. We hebben tientallen jaren alles in de natuur verwoest met roundup en andere chemicaliën. Ze zullen in Zeeland moeten overschakelen op een veel natuurlijkere vorm van landbouw. Dan meneer Babij rustig in Zeeland blijven.
Akkerdistel en Jakobskruiskruid zijn gewoon inheemse soorten, dus het Statenlid is een stemmingmaker van het kaliber "alle exoten het land uit'". De Akkerdistel doet het vooral goed als er sprake is van een overmaat aan stikstof in het Milieu. Die overmaat aan stikstof valt de natuurbeheerders niet aan te rekenen. Voor Jakobskruiskruid geldt dat deze vooral groeit op over begraasde terreinen. Zie bijvoorbeeld de Amsterdamse Waterleidingduinen (Damherten) en de Oostvaardersplassen (Grote Grazers). Het vraagt een andere vorm van natuurbeheer, waarbij vroeg bloeiende planten meer kans krijgen om te groeien en daarmee het licht ontnemen voor de langzame groeiers zoals deze 'probleemplanten'. Het Statenlid ziet de oplossing vast liever in de richting van de gifspuit in de natuurgebieden.
Ik stel voro meteen ook vingerhoedskruid, hyacinten, lelietjes-van-dalen, narcissen, irissen, kamperfoelie, klimop, gouden regen, wilde luguster, rodeondendron, brem en nog zo wat planten uit te roeien. Die zijn namelijk ook zeer giftig.
denk dat het tuintje van meneer Babijn netjes betegeld is, daar groeit niks meer.