Als het niet zo zorgelijk was, zou het hilarisch zijn. Maar het pijnlijke is dus dat niemand meer weet wat er moet gebeuren om de financiële crisis onder controle te krijgen. Het ene ideetje na het andere wordt gelanceerd. Vorige week hadden we maandag en dinsdag het gegoochel met cijfers van Rutte en de Jager, op dinsdag en woensdag het voorstel van Merkel en Sarkozy voor de economische regering van Europa, en donderdag en vrijdag werd beheerst door het idee van het onderpand.
Onderpand
Een onderpand!
Waar ik mij zorgen over maak is dat niemand in Nederland, of Europa, nog veel verder dan de komende twee dagen schijnt te kunnen denken. Financieel specialisten kiezen iedere dag een nieuw land in de Eurozone uit dat door financiële speculanten onderuit gehaald zou worden als we niet over de brug komen met vele miljarden euro’s. En obscure adviesbureautjes als S&P verhogen de feestvreugde door keurige landen als de VS een lagere ‘kredietwaardigheid’ te geven, een oordeel dat gebaseerd is op vage sommen en onduidelijke interpretaties.
Zoals onlangs een politicus zei: ‘in feite zijn we nu alleen maar pleisters aan het plakken’. Tsja, als je een wond hebt waardoor honderden miljarden euro’s wegstromen, is het de vraag of pleisters helpen. En omdat die wond steeds weer opengaat, lijkt het verstandig om eens naar de onderliggende oorzaken te kijken. Of in ieder geval duidelijk te maken hoe de oplossingen die genoemd worden, zoals zo’n Europese economische regering, een bijdrage kunnen leveren aan het oplossen van de crisis en het voorkomen van de volgende crisis.
Kern van het probleem zit ‘m in het feit dat banken en financiële instellingen zonder enige correctie of beteugeling hun gang kunnen gaan. Speculeren, rommelen met hypotheken, rare financiële produkten verkopen, ondernemersrisico’s afwenden op de overheid…zowel op de particuliere als op de zakelijke markt is er geen rem op het wangedrag van de financiële sector, wat leidt tot de huidige financiële crisis. De maatregelen die de overheden nemen om de financiële sector in de teugels te houden, werken niet.
Misschien moeten we maar eens gaan erkennen dat bepaalde onderdelen van de samenleving niet geschikt zijn om in te richten als markt. Wapenhandel is er zo een. We maken wel mooie regels om de wapenhandel te reguleren, maar de kans dat die regels ook gevolgd worden is klein. Er is teveel geld mee gemoeid en dus zullen er altijd handelaren zijn die de regels ontduiken. En wapens leveren aan regimes die op de zwarte lijst staan.
Banken en financiële instellingen zijn eigenlijk net zoiets als de wapenindustrie. Ze leveren een produkt dat zo verleidelijk is (nml geld), dat de neiging er groot wordt om de regels te gaan ontduiken.
De maatschappelijke schade die de financiële sector heeft aangericht is vele malen groter dan de winst die deze marktsector heeft opgeleverd. Het principe van marktwerking blijkt in de financiële sector niet te leiden tot tevreden klanten en efficiëntere bedrijven. Maar louter tot crises.
Conclusie: laten we alle banken en financiële instellingen nationaliseren, zoal indertijd de Postbank, zodat de overheid kan bepalen wat de goede produkten zijn die ze mogen leveren en welke salarissen er betaald mogen worden.
Paul Lensink
Reacties: 4
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Een andere kern van het probleem is dat de meeste politici de discussie over sterk van elkaar verschillende scenario's doodslaan. Verreweg de meeste zijn alleen maar bezig met het "redden van de euro" zoals we die nu kennen. Alsof dat per se een doel in zichzelf is. Maar dat lijkt er wel op, gezien de hoge woorden van mensen als Van Haersma Buma en Bernard Wientjes in bijvoorbeeld het TROS-radioprogramma Kamerbreed.
Merk op dat dat in de politiek misschien alleen Wilders en zijn PVV is. Echter, wie de opstelling van Wilders "onverantwoord" vindt, meent ook dat vele deskundigen van naam en faam (economen en opiniemakers) zich "onverantwoord" opstellen.
De regering zou er goed aan doen om de volksvertegenwoordiging als de bliksem drie hoofdscenario's voor te leggen, waarvan de derde het meest radicaal en onhaalbaar (?) lijkt, no. 2 gewoon een redelijk voorstel is en kansrijk lijkt en no. 1 ook principieel het meest onwenselijk. Een zo compleet mogelijk plaatje, met een calculated guess van kosten & baten:
Doorgaan met pleisters plakken; doorgaan met geld pompen in de facto failliete c.q. kwakkelende economieën van landen als GR.
Ontvlechting van de eurozone - al dan niet tijdelijk - in een Neuro en een Zeuro.
Terug naar de gulden.
Wat betreft het eerste scenario: we zijn de euro ingerommeld, en degenen die ons belazerd hebben (o.a. de Griekse elite en Berlusconi; maar ook de vorige Duitse en Franse regeringen) worden beloond. Hoe lang pikt de bevolking dat nog?
En dan ook meteen het openbaar vervoer en de nutsbedrijven. Ook typisch overheidstaken waar de privatisering alleen maar ellende gebracht heeft.
Kern van het probleem is niet dat "banken en financiële instellingen zonder enige correctie of beteugeling hun gang kunnen gaan". Kern van het probleem is dat ze dat kunnen sinds wij ons hebben overgeleverd aan Europa. Laten we daar eens op de rem trappen of liever nog de auto in zijn achteruit zetten. In ieder geval tot hier en niet verder!
Aangezien de meeste politici graag een bloeiende carriere tegemoet gaan in het bedrijfsleven hoef je niet te verwachten dat zij daadwerkelijk kritisch zullen staan tegenover de financiele sector of de wapenhandel. Het bedrijfsleven heeft teveel geld en politici (naar hun eigen idee) te weinig om de regie bij de overheid te kunnen houden. Alleen als ministers voor het leven benoemd worden en op geen enkele manier bij mogen verdienen, kun je enigszins zeker zijn dat ze zuivere beslissingen nemen en niet aan hun eigen (toekomstige) financiele belangen denken. En dan nog.