Provincie Utrecht stopt met rotondekunst

Een aantrekkelijke buitenruimte, daar hoort kunst gewoon bij. Een rotonde fungeert vaak als een soort stadspoort, als entree tot een gebied of wijk. Het is een plek waar zorgvuldig mee omgegaan moet worden.
Helaas kan niet alle kunst zonder meer overal maar worden geplaatst. Ik heb soms de indruk dat kwantiteit het verliest van de kwaliteit.
Wat is kwaliteit bij kunst? De professionaliteit van de hier betrokken kunstenaars staat buiten kijf en de conceptuele waarde van het ontwerp eveneens. Kwaliteit in de kunst is subjectief: wat mensen ervan vinden. Die mening wordt gevormd door wat mensen weten.
Nieuwe kunstwerken moeten vele malen beter moeten worden ingebed bij de uiteindelijke gebruikers. Het is er immers niet zomaar neer geplempt maar heeft betekenis voor de plek en staat in een relatie tot het verleden en heden van mensen uit juist dat gebied! Op zich kun je mensen niet veranderen en wie niets met kunst heeft zal niet veranderen, maar het gevoel van vervreemding , daar is wel veel aan te doen. Door bijvoorbeeld participatieprojecten in de buurt waarbij de eindgebruikers centraal staan. Dat betekent samenwerkingsprojecten tussen de partners in een gebied die gezamenlijk eraan werken dat mensen vanuit een meer gedifferentieerde kennis hun mening kunnen vormen. Daardoor ontstaat een focusshift en hoe meer mensen vinden dat een kunstwerk waarde toevoegt aan hun leefomgeving, hoe minder draagvlak en begrip er is voor vandalisme. Een altijd sprekend voorbeeld voor hoe je dat doet is de Rotterdamse Zadkine, het monument voor 'de stad zonder hart'. Als kunsthistorica zie ik een tweederangs kubistisch werk dat weinig boeiend is, maar voor de Rotterdammers is de Zadkine het symbool pur sang voor hun stad. Een stukje identiteit! Deze beeldvorming heeft alles te maken met de zorgvuldig georkestreerde meningsvorming rondom de plaatsing. Meer aandacht voor marketing en communicatie bij kunst in de openbare ruimte kan veel ellende en teleurstelling voorkomen.