‘Het algemene doel van de Digitale Agenda is het realiseren van duurzame economische en sociale voordelen met één digitale interne markt, gebaseerd op ultrasnel internet en interoperabele toepassingen’, zo luidt het begin. De helft van de Europese productiviteitsgroei is immers te danken aan ICT, en dat potentieel moet verder worden benut, is Kroes’ overtuiging. Daartoe moeten wel de digitale grenzen worden geslecht.
Kroes heeft Digitale Agenda klaar
Met de belangrijke WCIT 2010-conferentie in Amsterdam (25-27 mei) in het verschiet heeft eurocommissaris Neelie Kroes haar Digitale Agenda…
De Digitale Agenda omvat zeven kernpunten. Ten eerste moeten alle nationale barrières in de Europese digitale markt verdwijnen. Problemen met internationaal elektronisch betalen, copyright-kwesties en de versnippering van telecomdiensten moeten dus aangepakt. Een tweede punt is standaardisatie. Op Europees niveau is interoperabiliteit tussen IT-diensten en -toepassingen op het gebied van bijvoorbeeld inkoop en samenwerking nog ver te zoeken. Interoperabiliteit via standaarden en open platforms is dus hard nodig.
Veiliger en sneller internet zijn punt drie en vier van de lijst. Het vertrouwen dat Europeanen hebben in veilig internetgebruik moet vergroot, bijvoorbeeld door een Europese aanpak van cyberaanvallen. Maar vooral de bandbreedte heeft Kroes’ aandacht. Zij wil dat in 2020 iedereen in de EU kan beschikken over internet met een snelheid van 30 megabit per seconde of meer. Op dit moment is slechts 1 procent van de Europeanen via een dergelijke snelle glasvezelverbinding aangesloten, terwijl dat in Japan al 12 procent is en in Zuid-Korea 15 procent.
Het vijfde kernpunt is onderzoek en ontwikkeling (R&D). Onderinvestering, fragmentering en een gebrekkige vertaling van kennis in producten speelt Europa al jaren parten. Het talent moet op Europees niveau beter georganiseerd worden en in de Digitale Agenda is daarbij voor MKB-bedrijven in de ICT een grotere rol weggelegd. Zijn moeten makkelijker kunnen aanhaken bij gezamenlijke onderzoeksopzetten en de bijbehorende fondsen.
E-vaardigheden en bredere toepassing van ICT zijn de laatste twee punten van de lijst. In Nederland is het e-vaardighedenprobleem klein, maar in Europa heeft zo’n 30 procent nog nooit gebruik gemaakt van het internet. En bij de toepassingen van ICT valt te denken aan het inzetten ervan voor klimaatbescherming, een slimmere gezondheidszorg (inclusief ‘telezorg’) en betere dienstverlening.
De term ‘e-government’ valt wel in het document, maar niet waar het om die dienstverlening gaat. Het gaat dan vooral om het verminderen van administratief gedoe waarmee het MKB te maken heeft bij het betreden van de beoogde interne digitale markt in Europa. Wetgeving zou elektronische inkoop, identificatie en authenticatie op Europees niveau moeten faciliteren, liefst voor 2015.
