Iets vergelijkbaars gebeurde onlangs toen een hacker de website van Cheaptickets.nl kraakte. Door de inbraak kon hij bij de gegevens van ongeveer zevenhonderd duizend klanten, zoals ticketgegevens en paspoortnummers. De website bevestigde dat er was ingebroken, maar verzekert dat het lek inmiddels is gedicht.
Psalmenboek
Omgangsvormen anno 2011. Wat doe je als het raam bij de buren openstaat? Je pakt je mobiele telefoon en plaatst een tweet: ‘raam bij…
De hacker heeft, nadat hij constateerde dat er iets mis was met de website, niet de organisatie van Cheaptickets.nl gewaarschuwd, maar een aantal media geïnformeerd. Het is natuurlijk speculeren, maar waarschijnlijk deed hij dat om de aandacht op zijn eigen persoon te vestigen. Want het is belangrijk dat niet alleen de daad, maar ook het ego zichtbaar is. Al is mij de reden hiervoor niet duidelijk. Wat is er mis mee rechtstreeks de mannen en vrouwen achter Cheaptickets.nl te bellen? Zoals ik zou aanbellen bij mijn buurvrouw om haar te waarschuwen voor het open raam? En niet de publiciteit te zoeken?
In de middeleeuwen kopieerden monniken boeken en maakten schilderijen en kunstvoorwerpen. Met veel vakmanschap en talent. Veel van dit werk bestaat nog, maar kan niet worden toegerekend aan een persoon. Het ging niet om de persoon, maar om het werk. Ter meerdere ere en glorie van God.
De God van de sociale media verafschuwt deze anonimiteit. Het gaat er niet zozeer om wat iemand doet.
Het gaat erom wie het doet. En dat hij het twittert.
Twitter is het psalmenboek van de 21ste eeuw.
De samenleving heeft meer anonieme monniken nodig.
