Na gedane arbeid

Wás het altijd heerlijk rusten. Maar het lijkt erop dat we dit met z’n allen, in rap tempo, zijn verleerd. In het ene na het andere artikel valt te lezen hoe slecht we inmiddels omgaan met onze rust en ons herstel. Terwijl er in die stukken keer op keer wordt benadrukt hoe belangrijk die rust en dat herstel zijn. Niet alleen voor onze fysieke gezondheid maar ook voor ons mentale welzijn. En juist met dat mentale welzijn gaat het niet bepaald goed! Een derde deel van het huidige ziekteverzuim in Nederland is als psychisch verzuim aan te merken. Bovendien blijkt 20% van de Nederlanders last te hebben van slaapproblemen; 10% heeft zelfs een slaapstoornis.

Als verklaring voor ons verminderde mentale welzijn wordt er gewezen naar het kenniswerk waarmee velen van ons de werkdagen vullen. Dit type werk geeft een overmaat aan prikkels die het brein flink belasten. Als we niet af en toe écht even wegbreken van die prikkels – en nee, dat lukt niet door tussendoor je sociale media te checken! – raken onze hersenen oververmoeid. En toch zijn maar weinigen van ons geneigd om braaf de aanbevolen ‘minipauzes’ in te bouwen tegen deze vorm van overbelasting. Korte pauzes van ongeveer 5 minuten waarbij je niets anders doet dan even uit het raam staren of een (heel klein) ommetje maken.

Laat staan dat onze werkgevers al zover zijn dat ze die rust- en herstelmomenten in de kantoorsetting faciliteren. Of ben je ze al tegengekomen? Van die futuristisch uitziende ‘energy pods’ waarin de overprikkelde kenniswerker maximaal 20 minuutjes een verfrissende powernap kan doen. Google en Facebook hebben ze natuurlijk al wél. Verrassend genoeg – maar ook niet zo gek eigenlijk – zijn er inmiddels ook wat ziekenhuizen die hun medewerkers hierin voorzien. Maar slapen op je werk kun je gerust nog een taboe noemen. En de Nederlandse Arbowetgeving helpt ook niet echt. Deze is sowieso weinig concreet over ‘welzijn op het werk’ en nog altijd sterk gericht op veiligheid en mogelijke problemen rond fysieke arbeid.

De beste remedie is nog altijd om er als medewerker zélf voor te zorgen dat je aan je rustmomenten toekomt. Raamstaar-pauzes inlassen, je lunchpauze écht goed gebruiken voor voeding, rust en zo mogelijk een wandelingetje. Maar ook standaard wat tijdruimte inbouwen rondom je dagelijkse overleggen en je thuiswerkdag(en) gebruiken voor je opperste concentratieklussen. Het klinkt allemaal zo simpel en toch lijken wij als Calvinistisch volkje niet gebouwd voor wat meer ‘dolce vita’ op de werkvloer.

Ook ikzelf heb best een weg afgelegd om te leren ‘gezond te werken’. In mijn jongste werkjaren – door schade en schande wijs geworden – heb ik gelukkig ondervonden dat ik er uiteindelijk zelfs scherper en productiever van werd! Nu, als stress- en burnoutcoach, verzucht ik regelmatig dat ‘gezond werken’ eigenlijk gewoon een schoolvak zou moeten zijn. Zodat we al op jonge leeftijd leren om aandacht te hebben voor lijf en geest en voor hoe we het beste onze energie kunnen verdelen.

Kudos dus voor die scholen die nu al ademhalings-, meditatie- en/of aandachtslessen verzorgen! Die zullen langzaam maar zeker voor een nieuwe standaard zorgen.

Een standaard die ons vertelt dat zowel voor als tijdens als na gedane arbeid het goed, en zelfs hard nodig is om te rusten!