Onbewust
Aarts liet proefpersonen naar een scherm kijken waarop alledaagse voorwerpen als een pen en mok verschenen. Deze getoonde voorwerpen werden gevolgd door ‘flitsbeelden’ die zó snel verschijnen en verdwijnen dat ze niet bewust worden geregistreerd – maar het onbewuste ziet ze wel degelijk. Die flitsbeelden toonden een boos, een neutraal of een angstig gezicht. Elk voorwerp dat de proefpersoon zag, werd ongemerkt gevolgd door een gezicht. Na het zien van het voorwerp dienden de deelnemers door middel van knijpen in een handgreep aan te geven hoe graag ze het getoonde voorwerp wilden hebben.
Boos
Uit de analyse van al dat geflits en geknijp, kon Aarts afleiden dat voorwerpen die gevolgd werden door een boos gezicht, het meest gewild waren. Aarts vermoedt, zoals dat tegenwoordig gebruikelijk is, dat er een evolutionaire verklaring voor moet zijn. Uit gesprekken na het experiment bleek dat geen van de proefpersonen de gezichten had opgemerkt. Ze hadden eigenlijk geen idee waarom hun verlangens uiteenliepen. Aarts: ‘Hun reactie was veelal: ik wilde dat voorwerp omdat ik het leuker vond. Daaruit blijkt wel hoe weinig we weten wat ons echt motiveert.’
Bron: De Pers
Een goede baas moet streng kijken
Wie zijn personeel wil stimuleren, beloont het niet alleen, maar kijkt er ook streng bij. Dat belonen beter werkt dan straffen, dat was al…
Bron: De Pers
