Uitzondering
In de resolutie van het partijbestuur staat nu nog dat de PvdA bestaande afspraken respecteert met trouwambtenaren die een uitzonderingspositie hebben bedongen. Nieuwe ambtenaren komen echter niet in aanmerking voor zo’n positie.
PvdA Amsterdam: 'Weg met weigerambtenaren!'
De PvdA Amsterdam gaat haar best doen om een passage uit de resolutie te krijgen van de landelijke PvdA. Hierin staat dat trouwambtenaren…
Discriminatie
Raadslid Ria Logtenberg vindt dat het hoog tijd wordt dat er geen uitzonderingen meer worden gemaakt: ‘Het is gewoon discriminatie, je mag geen voorbehoud maken tegenover een bepaalde groep in de samenleving. Ik hoor nu al van mensen uit onze achterban die zich zorgen maken. Ze vertellen me dat ze niet begrijpen dat de PvdA zoveel tolereert, men vraagt zich af of ze nog wel pal staan voor hun rechten.’
Passé
Logtenberg heeft dan ook een amendement geschreven in de hoop dat de resolutie op het landelijke PvdA-congres in maart aangepast is: ‘In mijn stuk staat onder meer dat de passage geschrapt moet worden. Weigerambtenaren zijn namelijk passé.’ Ze heeft wel een idee waarom haar landelijke partijgenoten tot nu toe de weigerambtenaren gedoogden: 'ze regeren nu natuurlijk met het CDA en de Christenunie, de PvdA is wat voorzichting en willen compromissen sluiten.'
Stem op de stelling van deze week:
Trouwambtenaren mogen niet langer weigeren homostellen te huwen
Reacties: 9
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Nederland stond vroeger bekend om zijn tolerantie, verdraagzaamheid en respect voor medeburgers met gewetensbezwaren. Aan hen werd altijd ruimte geboden op grond van uitzonderingsbepalingen. Nu ''anti-discriminatie'' het nieuwe dogma lijkt te zijn van bepaalde politieke partijen rijst de vraag hoe vertegenwoordigers van deze politieke partijen de begrippen tolerantie en verdraagzaamheid willen invullen, niet alleen als het gaat over bezwaren die in hun straatje passen, maar juist als het gaat over publieke uitingen van andersdenkenden, lees: medeburgers met gewetensbezwaren.
Het paradoxale in de opstelling van mevr. Logtenberg c.s. is dat zij ter voorkoming van discriminatie van de ene groep (in dit geval: personen die willen huwen met iemand van gelijk geslacht) komt tot discriminatie van een andere groep (namelijk: ambenaren van de burgerlijke stand die gewetensbezwaren hebben tegen het sluiten van dergelijke huwelijken).
Mevr. Logtenberg: hoe vult u de begrippen tolerantie en verdraagzaamheid eigenlijk in? Ik hoop dat de landelijke PvdA - op z'n minst enigszins - rekening wil blijven houden met medeburgers met gewetensbezwaren!
Ruim twee jaar geleden leerde ik tijdesn de cursus voor BABS: als het in je voorgesprek voor een huwelijk niet "klikt" met het stel, doe dat huwelijk dan niet. Het is voor het stel en voor jou niet leuk. Een collega-BABS die van zichzelf weet dat het nooit kan "klikken"met een homostel, kan die gulden regel toch toepassen? Daar hoeven we toch niet ingewikkeld(er) over te doen?
In Nederland hebben wij wetgeving, die we volgens een democratisch systeem met elkaar hebben vastgesteld. Deze wetgeving hoeft niet altijd te stroken met iemand zijn persoonlijke principes of (geloofs)overtuigingen.
Van burgers, en zeker van ambtenaren, wordt verwacht dat zij de wetgeving naleven. Van ambtenaren wordt verwacht dat zij de wetgeving uitvoeren zoals deze is vastgelegd. Niet dat zij weigeren hun takenpakket, die uit deze wet voortvloeit, uit te voeren. In dit geval trouwambtenaren die weigeren een homo huwelijk te sluiten. Wanneer iedere ambtenaar zo met wetgeving zou omgaan, zou het slecht gesteld zijn met onze samenleving. Met verbazing kijk ik dan ook naar onze regering die deze weigerambtenaren nog steeds gedogen.
Naar mijn gevoel is er niets paradoxaals aan de de stelling van mevrouw Logtenberg. Een (trouw)ambtenaar heeft gewoon de wet uit te voeren. Als een ambtenaar, om wat voor reden dan ook, niet langer de wet wenst uit te voeren, dan zal deze zich moeten bezinnen of hij/zij nog wel geschikt is om (trouw)ambtenaar te zijn. Bij weigerambtenaren kan maar 1 conclusie getrokken worden: ongeschikt om deze wet uit te voeren! Want als we dit voorbeeld eens verder trekken, wat zou er gebeuren als een trouwambtenaar, die atheist is, weigert om mensen met een religieuze overtuiging in de echt te verbinden?
ik denk dat de heren brinkhorst en stoop het glasheldere verhaal van de heer atsma nog een keer goed moeten lezen. als we ambtenaren gewetensbezwaren gunnen, is het hek van de dam!!
De PvdA weet van gekkigheid niet meer wat ze allemaal moeten doen om aan stemmen te komen. Nu weer de homo's dan weer de allochtonen.
Ik ben het met G.J. Binkhorst eens, dat als het niet klinkt tussen de trouwambtenaar en het aanstaande bruidspaar dat er dan door die ambtenaar nietgetrouwd wordt. Dan iets over tolerantie. Waarom wel tolerant zijn naar homostellen die willen trouwen en niet naar weigerambtenaren. De homobeweging eist tolerantie en respect van de maatschappij. maar ze zijn het zelf vaak niet naar andersdenkenden in dezelfde maatschappij.
Er wordt nogal eens mee geschermd dat een ambtenaar gewoon maar de wet moet uitvoeren. Dat zou een noodzakelijk gevolg zijn van ons democratische systeem. Ik wil hier tegenover stellen dat democratie verder strekt dan het opleggen van de wil van een meerderheid aan die van een minderheid. Democratie in ons rechtsbestel behelst juist een systeem waar bij meerderheidsbeslissingen rekening moet worden gehouden met grondrechten en overige zaken die te maken met de individuele levenssfeer van onderdanen. In het verleden is daarom altijd respect getoond voor gewetensbezwaren bij het uitoefenen van functies door onderdanen binnen ons Koninkrijk. Ik denk daarbij bijvoorbeeld aan dienstweigeraars die vervangende dienstplicht mochten vervullen. Bij het benoemen van ambtenaren van de burgerlijke stand is het van belang dat alle groeperingen binnen onze bevolking in aannmerking moeten kunnen komen voor deze functie. Dit impliceert dat er problemen zullen ontstaan bij het sluiten van huwelijken tussen mensen van het zelfde geslacht. Als we hier geen rekening mee houden, gooien we in ons land een rijke geschiedenis van tolerantie en respect in de prullenbak. We gooien daarmee het kind met het badwater weg en dat kan nooit de bedoeling zijn, zeker niet van de PvdA.
Een weigerambtenaar vergelijken met een dienstweigeraar is prima. Het probleem is echter dat een dienstweigeraar vaak geheel ander werk doet ter vervanging, dan een weigerambtenaar. Bovendien heeft een weigerambtenaar vooraf een eed/belofte afgelegd als Bijzonder Ambtenaar Burgerlijke Stand (BABS).
Als je weet dat je om wat voor reden dan ook, niet bepaalde categorieen mensen in de echt wilt verbinden, voldoe je in mijn optiek niet aan het functieprofiel van trouwambtenaar en hoef je niet in aanmerking te komen voor een dergelijke functie. Daaruit zou een weigerambtenaar dan ook de conclusie moeten trekken geen trouwambtenaar te willen zijn.
Door te stellen dat je als trouwambtenaar bepaalde groepen mag weigeren te huwen, wordt de eed die je aflegd direct onderuit gehaald. Wetten zijn er om nageleefd te worden, als je dat niet wilt is het prima als je een alternatief gaat doen zoals vervangende dienstplicht, of gewoon simpel een andere functie ambieeren dan die van trouwambtenaar.
De discussie over of je moet kiezen tussen dicriminatie van homo's of van weigerambtenaren is mijns inziens een non-discussie. Een trouwambtenaar KIEST voor een beroep, homo's maken gebruik van het RECHT om te mogen trouwen zonder gedicrimineerd te hoeven worden. Het zou voorkomen moeten worden dat een homostel uberhaupt geconfronteerd wordt met een weigerambtenaar! en daarmee bloot wordt gesteld aan disciriminiatie (wat overigens al teveel voorkomt in onze zogenaamde tolerante maatschappij) Daarom sta ik achter mevrouw Logtenberg haar mening!
De vergelijking tussen een dienstweigeraar en een weigerambtenaar gaat totaal mank. Een weigerambtenaar wil wel in functie blijven en daarvoor betaald worden, maar weigert bepaalde wettelijke taken die bij zijn werk horen uit te voeren op basis van zijn/haar overtuiging. Dienstweigeraars zijn over het algemeen geen soldaten die bepaalde taken weigeren uit te voeren en die hun functie in het leger en hun loon desondanks willen behouden. Het zijn (waren) juist mensen die een bepaalde overtuiging hadden, daarvoor stonden en de gevolgen daarvan, zoals een veel langere tijd als vervangend dienstplichtige of een gevangenisstraf, accepteerden. De weigerambtenaar zou daar een voorbeeld aan kunnen nemen.