In 2003 leven er 1600 Canadese ganzen in Purmerend. Als de gemeente aan Duke Faunabeheer de opdracht geeft 1400 ganzen te vangen en vergassen, leidt dat tot commotie. Actiecomité ‘Geef de gans een kans’ gaat met 150 inwoners de straat op. Uiteindelijk besluit de gemeenteraad de ganzen onder te brengen op adressen die de Dierenbescherming en Duke Faunabeheer hebben aangedragen. De ganzen lijken gered.
Vermiste ganzen
De gemeente Purmerend moet gegevens over de opvang van 1400 Canadese ganzen openbaar maken. De wens de privacy van de ganzenhouders te…
In de Bottersloot hebben bewoners van de Botter-, Jolen Aakstraat in 1960 enkele boerenganzen uitgezet. Hun nakomelingen leven 48 jaar later nog. Maar als de ganzen in april 2008 nergens meer te vinden zijn, slaan buurtbewoners alarm. De verantwoordelijke wethouder vertelt dat de ganzen zijn gevangen en vergast. Omdat zij de spoorlijn over waren gegaan naar de sportvelden zorgden zij voor overlast en gevaar. De wethouder put zich uit in excuses en stelt de bewoners in staat nieuwe ganzen uit te zetten.
Toch blijft er iets knagen. Zijn de Canadese ganzen destijds wel echt naar opvangplaatsen gebracht of misschien toch vergast? Namens de buurtbewoners vragen Helana Aslander en Menno Lageveen de gemeente onder meer om een lijst met ringnummers en de namen en adressen van de afnemers. De gemeente wijst het verzoek af met een beroep op de privacy van de particulieren die de ganzen hebben opgevangen.
De gemeente wil voorkomen dat zij het doelwit worden van dierenactivisme als blijkt dat een gans is overleden. Bovendien vreest de gemeente dat het vangen en onderbrengen van ganzen door dit risico meer gaan kosten. Op zichzelf kunnen de privacy van derden en de financiële belangen van de gemeente een goede reden zijn om het openbaar maken van stukken te weigeren.
Maar in dit geval vinden de rechtbank en de Raad van State dat onzin. Dat de medewerkers van Duke Faunabeheer ooit zijn bedreigd omdat ganzen worden vergast, wil nog niet zeggen dat de ganzenhouders worden belaagd als een gans bij hen een natuurlijke wijze dood sterft. Het college van B en W heeft ook niet aannemelijk gemaakt dat het ‘herplaatsen’ van ganzen moeilijker en duurder wordt als de opvangadressen bekend worden. Purmerend moet de gevraagde stukken dus verstrekken.
De gemeente zegt dat de ganzenhouders verspreid zijn over heel Nederland. ‘Zij hebben moeten beloven dat zij de ganzen kortwieken om ontsnappen te voorkomen. En dat zij niet met de ganzen zullen fokken.’ De AID en de politie moeten controleren of de ganzenhouders zich aan de afspraken houden. Helana Aslander is blij dat de bewoners nu samen met de Dierenbescherming kunnen controleren op welke adressen de ganzen zijn ondergebracht. ‘Vooralsnog gaan wij die mensen niet opzoeken. Maar misschien blijkt het nodig als we de gegevens hebben gezien.’
Vindplaats: LJN BL8728
