Limburg toe aan historische breuk

Al meer dan honderd jaar is de gouverneur, zoals de commissaris der koning(in) in Limburg heet, afkomstig van een voorloper van het CDA (eerst RKSP, later KVP). Het begon in 1918 met de benoeming van de in Roermond geboren Charles Ruijs de Beerenbrouck. Maastrichtenaar Theo Bovens was welbeschouwd de elfde in rij die de functie bekleedde – een reeks die alleen in de Tweede Wereldoorlog korte tijd werd onderbroken door de katholieke NSB-gouverneur Max de Marchant et d’Ansembourg.

In feite wordt de hoogste bestuurlijke machtspositie in Limburg dus al ruim een eeuw ingenomen door iemand van een en dezelfde partij. Natuurlijk, je kunt de vele integriteitsaffaires in de zuidelijkste provincie van ons land niet enkel en alleen in de schoenen schuiven van een partij. Een aantal van die kwesties droeg immers zwaar het stempel van de VVD. Maar de christendemocraten lieten zich bepaald niet onbetuigd. Denk aan de zogeheten Sinterklaas-affaire in 2009 waarbij toenmalig CDA-gedeputeerde Herman Vrehen was betrokken, dezelfde die nu in een nieuwe integriteitsaffaire twee partijgenoten meesleepte in zijn val: de gedeputeerden Hubert Mackus en Ger Koopmans. Daarna trad het volledige college van Gedeputeerde Staten af, inclusief gouverneur Bovens.

Hoe verder? Minister Ollongren van Binnenlandse Zaken stelde als eerste daad een oude rot aan als tijdelijk waarnemer: Johan Remkes, oud-minister, oud-cdk en oud-waarnemend burgemeester van Den Haag. Hij heeft als opdracht meegekregen speciaal te letten op de heersende bestuurscultuur in Limburg en zaken rond integriteit. 'Ook in Limburg leeft het besef dat je niet zo door kunt gaan, van affaire naar affaire', aldus Ollongren.

Iemand van buiten, en iemand met een andere politieke kleur. Dat zou je kunnen opvatten als een hint voor de vervolgstap: de keuze voor een opvolger van Bovens. Daar gaat uiteraard niet de minister over, dat is aan de gekozen Limburgse Statenleden.

Wie echt een breuk wil met hoe de dingen gaan, moet andere dingen doen. Als je doet wat je deed, krijg je wat je kreeg’, luidt een oude tegeltjeswijsheid. Limburg, daar waar men elkaar in eigen kring graag ‘helpt’, zou zeker geholpen kunnen zijn met een keuze voor een gouverneur die zijn of haar handen vrij heeft, met iemand die geen last heeft van al te veel knellende banden, en zeker niet die met partijvrienden. Als je dan toch ergens een begin moet maken met veranderen, dan het beste bovenaan.