De gemeente Midden-Drenthe, waaronder Westerbork valt, wil niet meewerken aan de plaatsing van zogeheten struikelstenen, herinneringssteentjes die in en bij woningen worden geplaatst waar in de oorlog Joden hebben gewoond die zijn vermoord in de Duitse vernietigingskampen.
'Westerbork herdenkt al genoeg'
Het college van Midden-Drenthe, waaronder Westerbork valt, wil geen struikelsteentjes. Volgens de gemeente doet Westerbrok al genoeg aan…
Sympathiek initiatief
Het college noemt de steentjes ,,een sympathiek initiatief'', maar vindt dat er binnen de gemeentegrenzen al genoeg aan het herdenken van de oorlog wordt gedaan, laat een woordvoerster weten. ,,Dan gaat het niet alleen om het het Herinneringscentrum Kamp Westerbork, maar we hebben veel meer kleine monumentjes. De struikelstenen hebben geen toegevoegde waarde.'' Ook vraagt het college zich af of inwoners het wel waarderen als zij een herinneringssteen voor hun deur krijgen.
Onbegrijpelijk
,,Ik ben hooglijk verbaasd'', reageert Dirk Mulder, directeur van het Herinneringscentrum Kamp Westerbork. Hij wijst erop dat de stichting Struikelstenen al in meer dan 70 plaatsen actief is, altijd met volle medewerking van betrokken gemeenten. ,,Onbegrijpelijk dat juist Midden-Drenthe dat niet doet.'' Mulder zit ook in het comité van aanbeveling voor de stichting.
Blijvende herinnering
Struikelstenen zijn kubusvormige betonnen stenen met een messing bovenplaat, met daarin de tekst gegraveerd met naam en overlijdensdatum van Joodse slachtoffers. De stenen worden geplaatst in het trottoir voor de huizen waaruit de Joden verdreven en vermoord zijn. ,,De meesten hebben geen graf, maar op deze manier hebben ze een naam en daardoor blijven zij in de herinnering bestaan'', aldus de stichting.
Blijvende herinnering
Struikelstenen zijn kubusvormige betonnen stenen met een messing bovenplaat, met daarin de tekst gegraveerd met naam en overlijdensdatum van Joodse slachtoffers. De stenen worden geplaatst in het trottoir voor de huizen waaruit de Joden verdreven en vermoord zijn. ,,De meesten hebben geen graf, maar op deze manier hebben ze een naam en daardoor blijven zij in de herinnering bestaan'', aldus de stichting.
Struikelstenen zijn kubusvormige betonnen stenen met een messing bovenplaat, met daarin de tekst gegraveerd met naam en overlijdensdatum van Joodse slachtoffers. De stenen worden geplaatst in het trottoir voor de huizen waaruit de Joden verdreven en vermoord zijn. ,,De meesten hebben geen graf, maar op deze manier hebben ze een naam en daardoor blijven zij in de herinnering bestaan'', aldus de stichting.
Reacties: 6
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Het is ongehoord en beschamend dat B&W van Midden-Drenthe dit standpunt innemen. Er is in dit dorp door de jaren heen op initiatief al zoveel door de overheid vernield en nu kunnen ze iets waardevols over de geschiedenis nalaten, vertoont dit college vluchtgedrag. Op initiatief van de burgemeester van een van de gefuseerde gemeenten (Westerbork) moesten ooit de barakken verdwijnen van het Kamp Westerbork, omdat dit slecht zou zijn voor het toeristisch imago van de gemeente. Nu zit zelfs een kleine revanche er niet in. Intens verdrietig word je ervan.
Nederlander schamen zich over hun houding in de oorlog. Lees het boek "Grijs verleden". Dit laat onverlet hoe ik of wij ons zouden hebben gedragen in oorlogstijd. 95% van de Nederlanders deed van: niet kijken, doorlopen en niet mee bemoeien of te wel overleven.
Ook in de film "Haar naam was Sarah" kwam naar voren, dat de verlaten woningen van joods medeburgers voor een schijntje werden aangekocht.
Die wetenschap is niet leuk voor een nog levende huidige bewoner of directe familie ervan. Niks voor niks dat deze actie 70 jaar na de oorlog van start gaat, maar volgens mij wel zeer terecht. Het verleden kennen, is een goede zaak.
Onbegrijpelijk dat de gemeente hieraan niet meewerkt. Nu afwachten wat de gemeenteraad doet. Een motie "struikelstenen", waar het college over struikelt, lijkt mij op zijn plaats.
Hoewel ik elk jaar op 4 mei meeloop in de herdenking, kan ik mij toch wel iets voorstellen bij het standpunt van de gemeente. Het lijkt me niet nodig om deze herdenking nu na 70 jaar nog verder uit te breiden.
Die 'struikelstenen' hebben iets opdringerigs. Alsof ze je na zoveel jaar dagelijks willen confronteren met de schuld van onze (groot) ouders.
Ik wil eerst wel wat meer achtergronden weten. Is dit een initiatief waarbij van tevoren subsidie aan de gemeente is gevraagd? Of zijn de stenen aangeschaft onder het mom van 'de gemeente betaalt wel mee'?
Zeer terecht besluit van B&W. Huizenbewoners krijgen ongevraagd een steen voor hun deur.