Deze week maakte Justitie bekend dat er geen bewijs van corruptie is gevonden tegen Hans Smolders van de Lijst Smolders Tilburg. Hij wordt niet vervolgd. Toenmalig burgemeester Ruud Vreeman (PvdA) deed indertijd aangifte. Smolders komt uit de stal van Pim Fortuyn en dat wrong in Tilburg.
Op 3 maart 1980 begon ik als regio-eindredacteur bij het Brabants Dagblad. Die dag zat ik tegenover een Oude Rot in het vak. Hij vertelde over vroeger. Over hoe de journalistiek tot ver na de oorlog aan de leiband liep van de autoriteiten.
Niemand in Tilburg had dit verwacht. Vlak voor de gemeenteraadsverkiezingen trekt Hans Smolders zich terug. Menigeen haalt opgelucht adem, want Smolders, bekend als ‘de chauffeur van Pim Fortuyn’, hield de lokale politiek in zijn greep.
Deze week is de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen van 3 maart gestart. Circa zevenhonderd typisch lokale partijen doen mee en toch gaat alle aandacht in de publiciteit weer uit naar de landelijke partijen. Het lijkt wel of de landelijke thema’s de lokale thema’s overheersen.
Deze week hoorde ik op de radio een curieus woord: ‘broodnood’ . De Van Dale omschrijft het als: ‘gebrek aan eerste levensbehoeften’. Steeds meer kleine zelfstandigen, ZZP’ers, hebben broodnood en doen een beroep op een voedselbank.
De stad Utrecht lanceerde deze week een nieuw logo dat volgens het persbericht een ‘alleszeggend woordmerk’ is voor de stad ‘Utrecht’. Dat ‘echt’ moet de stad smoel en bekendheid geven om de gemeente nationaal en internationaal op de kaart te zetten. Het is de vraag of de woordspeling met ‘echt’ internationaal goed worden begrepen. Misschien wordt het op z’n Engels: ‘Utreal’.
Dit jaar is sluipenderwijs een donker jaar geworden voor één van de belangrijkste grondrechten: de bescherming van de persoonlijke levenssfeer, artikel 10 van de Grondwet. Het gaat om de bescherming van de burger tegen een te almachtige overheid die van eenieder zoveel mogelijk probeert te weten.
Daar was het dan! Het rapport van de enquêtecommissie Noord-Zuidlijn. Tientallen betrokkenen zijn gehoord, meters dossiers bestudeerd en vele brieven gewisseld met het Amsterdamse college van B en W dat obstructie pleegde om de waarheidsvinding te bemoeilijken.
Ik verbied. Jij verbiedt niet. Hij verbiedt niet. Wij verbieden wel. Zij verbieden niet. Dat zijn de rijtjes waar veel publieke bestuurders van kunnen dromen, zolang zij maar de ‘ik’- of de ‘wij’-variant kunnen gebruiken.