Meer groen en de aanwezigheid van sport- en speelveldjes leiden niet tot een betere leefbaarheid en veiligheid in stadswijken. Een mogelijke verklaring hiervoor is dat zij juist mensen aantrekken die voor overlast zorgen.
Sportveld maakt wijk niet leefbaarder
Meer groen en de aanwezigheid van speelveldjes leiden niet tot een betere leefbaarheid in stadswijken. Zij trekken juist mensen aan die…
Aandachtswijken
Het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) concludeert dit in het dinsdag verschenen rapport Wonen, wijken en interventies - Krachtwijkenbeleid in perspectief. Dat gaat over zaken als leefbaarheid en de bevolkingssamenstelling in stadswijken en dan in het bijzonder in de veertig aandachtswijken. Dit zijn de achterstandsbuurten die van toenmalig minister Ella Vogelaar van Wonen, Wijken en Integratie extra aandacht moesten krijgen.
Koopwoningen
Er zijn ook maatregelen die wel positieve gevolgen hebben: het vervangen van sociale huurwoningen door koopwoningen. Dit kan door sociale huurwoningen te verkopen of door ze te slopen en er koopwoningen voor in de plaats te zetten. Hierdoor nemen de leefbaarheid en veiligheid toe en stijgt de tevredenheid over de buurt.
Nauwelijks veranderd
Het SCP concludeert verder dat de sociaaleconomische positie van de veertig aandachtswijken in de periode 1999-2008 nauwelijks is veranderd. In deze buurten wordt wel veel verhuisd, maar de nieuwe mensen die er komen wonen, hebben ook een lage sociaaleconomische status. Overigens kwam het ‘aandachtswijkenbeleid’ pas aan het einde van de bestudeerde periode tot stand.
Middenklasse
Uit het onderzoek blijkt dat de autochtone middenklasse wegtrekt uit de aandachtswijken. Sinds 2004 vestigen zich er wel niet-westerse allochtonen uit de middenklasse. Mensen uit de middenklasse (zowel allochtoon als autochtoon) zijn redelijk tevreden over deze buurten, maar voelen zich er ook weer niet echt verbonden mee.
Vervolgonderzoek
Het SCP gaat nog een vervolg op dit onderzoek uitvoeren. Dat gaat over de invloed van het kabinetsbeleid op de aandachtswijken.
Reacties: 6
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Sportveldjes alleen maken de wijk inderdaad niet leefbaar. Een integrale aanpak van wijkvraagstukken daarentegen wel. Daar wringt nou net de schoen. Een sportveldje is een semi-openbare ruimte en behoeft regie. Zonder regie geldt vaak het recht van de sterkste. In de wijk Nieuwland in Amersoort is dit goed begrepen. De 'harde' en 'zachte' infrastrucuur zijn met eklaar verbonden. Binnende factor? De plaatslijke voetbalvereniging die sportbegeleiding en sportfaciliteiten inzet voor de aanpak van wijkvraagstukken. Dit met steun van de gemeente Amersfoort.
De conclusie is, helaas, onjuist.
De juiste conclusie is dat sportveldjes niet de verbeterende factor szijn als er een sociaal probleem is.
Het zou goed kunnen zijn dat meer groen en meer sportveldjes in andersoortige wijken wél leiden tot verbetering van de leefomgeving.
@Jan
Eens met jouw kritiek op deze onjuiste conclusie. In de wijk waar ik woon, dragen groen en een speeltuintje in belangrijke mate bij aan de leefbaarheid en het leefplezier. Maar het is dan ook geen "aandachtswijk" of "achterstandswijk", maar een wijk met rijtjeshuizen, een mengsel van koopwoningen (in mijn straat prijsklasse ca. 175.000 tot ca. 250.000 euro) en door particulieren en corporaties verhuurde woningen.
Er is in sommige straten veel betrokkenheid van de bewoners bij het groen. We moeten wel de gemeente achter de broek zitten om verloedering van het publieke groen tegen te gaan. Want zulke verloedering trekt inderdaad wel de verkeerde types aan en vermindert de veiligheid.
Anderzijds trekt het groen bewoners aan die hart voor de wijk hebben. Die bewoners dragen juist bij aan de veiligheid. Het groen is in onze wijk een deel van het sociale "ecosysteem" dat zorgt voor een leefbare, veilige wijk.
Ik begrijp de positieve rol van het slopen van goedkope huurwonignen niet. Je zegt tegen mensen: u hebt een probleem want uw inkomen is laag. Daardoor hebt u niet alleen een probleem, u bént een probleem en daar hebben we het volgende op gevonden: we slopen uw huis, dan komen hier nette mensen wonen. Goed voor de leefbaarheid.
Maar wáár blijven die mensen met lage inkomens dan? Je verspreidt ze door de stad, een soort homeopatische verdunning, en in de statistieken vind je er niks van terug.
Opgelost.
@gerard. Prima analyse van je. Helemaal mee eens.
De aanpak van probleemwijken is af te lezen aan hoe het de hoogbouw in de Bijlmermeer in Amsterdam -zuidoost is vergaan. De ruime en gerieflijke flats waren bedoeld voor de Amsterdamse middenklasse - lees m.n de ambtenaren op midden en hoger niveau. De metro door de Wibautstraat zou hen direct van huisdeur naar kantoor brengen. De eerste jaren was het ook prestigieus als je zei in de Bijlmer te wonen. Maar na vijf jaar bekeerde de bewoners zich tot laagbouw in Maarsen en vergelijkbare plaatsen (Nb Maarssen kreeg een treinstation, hetgeen betekende dat je nog eerder op je werk kon zijn ! Bovendien waren de eengezinshuizen in Maarssen e.o. nog goedkoper qua woonlasten) En zo liepen de flats leeg. Waar graag andere Amsterdammders wilden wonen. Echter niet zo gezegend met de mentaliteit ( sociale discipline) die binnenstraten, vuilkokers, liften en parkeergagares van beowners eisen.
Dus een proces van statusverlaging kwam op gang. toen niet lang daarna de diaspora uit Suriname ook werd gehuisvest in de flats ( Zo van een achteraf-erf in Paramaribo naar de 'sophisticated flats' in Zuidoost) Deze mismatch deed de rest.
Waarom gekozen is voor sloop wordt nu duidelijk: alleen verdunning van de problemen, dus verspreiden van bewoners over de stad was nog de enige remedie. Interssant zouden de terugkeercijfers van oorspronkelijke bewoners zijn. Veel Flatbewoners zijn een paar wijken zuidelijker terechtgekomen (Reigersbos en Gein). Waar dan nu ook 'sociale degraratie' dreigt . Minder apert, minder in het oog vallend zoals jaren geleden in de Bijlmerhoogbouw, maar toch een reden voor de oorspronkelijke middenklasse om eens rond te kijken in... bv Maarsssen.
Wijken kunnen weer sociaal 'promotie' maken. zie de Jordaan. Dat hangt niet zozeer af van een sportveld of plantsoentje, maar vooral of de wijk een nieuwe aantrekkelijkheid kan verwerven binnen het geheel van de stad als sociaal-economische ruimte/ Weer de Jordaan: die is er bovenop gekomen dankzij het ruimhartig beursenstelsel in de jaren zestig. Massale aantallen studenten, die wèl wat zagen in het wonen in de voor gezinnen inmiddels veel te kleine en ouderwetse woninkjes in de Jordaan. Zonder Cals was de wijk gesloopt!
Centrale vraag bij wijkpromotie is dus: wat biedt de stad voor herkansing: qua ligging (bv bij het station), qua bevolking - (bv huisvesten van jonge alleenstaanden)