Scherpe kanten

Onlangs werd namelijk duidelijk dat er nog iets weer terug naar het oude zou gaan. De vier weken zoektermijn voor jongeren die een bijstandsuitkering aanvragen, gaat opnieuw in. Het is precies deze, ogenschijnlijk kleine herinvoering, die ervoor zorgt dat gemeenten níet kunnen doen wat nodig is voor jongeren in kwetsbare situaties.

Zonder inkomen maken zij schulden of zitten zij zonder eten of een dak boven hun hoofd. In het ergste geval komen ze in de handen van criminelen die wél een oplossing voor hun problemen hebben. Waar Rijk en gemeenten vervolgens weer kapitalen voor moeten uittrekken om het tegen te gaan. En waarom? Omdat we hebben bedacht dat er precies vier weken nodig zijn voor het vinden van een legale toekomst?

Het is een onnavolgbare hardheid in de Participatiewet die simpelweg niet uit te leggen is aan een jongere die niet naar huis kan, die geen werk of geld heeft en eindelijk de moed bij elkaar heeft geraapt om bij hulpverleners of de gemeente aan te kloppen. Een jongere die nu afhankelijk is van de creativiteit en de moed van de professional die hij tegenover zich heeft.

Durft diegene zoals Tim ’S Jongers in Sprank bepleit af te wijken van de wet? Ik hoop het van harte, maar het zou daar niet van mogen afhangen. De wet zou expliciet uitzondering moeten geven aan jongeren die duidelijk in de knel zitten. Het herstel van vertrouwen van burgers in de overheid begint ermee dat de overheid z’n eigen professionals vertrouwt in het kunnen afwegen en uitleggen welke jongere meteen een voorschot of uitkering nodig heeft en welke niet.

Gelukkig wil het Rijk in de nieuwe regeerperiode de scherpe kanten van de Participatiewet afhalen. Maar daar hebben de jongeren in kwetsbare situaties na 1 oktober nog even niks aan.

Erik Dannenberg

Lees hier zijn eerdere columns