Er is al vaker voor gewaarschuwd: het gebrekkige democratisch gehalte van zo’n GR, het gat dat ontstaat als gemeenten in gemeenschappelijke regelingen samenwerken. Hoeveel invloed heeft een wethouder nog en kan een gemeenteraad haar controlerende werk nog wel doen? In Zuid-Holland-Zuid, een GR waarin 17 gemeenten samenwerken, is daar inmiddels een vraag aan toegevoegd: wie mag waarover beslissen?
Wie snapt het nog?
Met enige regelmaat loop ik tegen dingen aan die ik niet helemaal begrijp. Of helemaal niet. Meestal wijt ik dat aan mezelf, dat is de aard…
Het gaat om de verplichte ouderbijdrage voor de jeugd ggz. Veel gemeenten willen die bijdrage voorlopig niet innen en staatssecretaris Van Rijn van Volksgezondheid, Welzijn en Sport nog uitzoekt of het misschien niet anders moet. Zwijndrecht nam unaniem een motie aan om het geld niet te innen. Maar de GR in Zuid-Holland-Zuid had toen al – uit naam van 17 gemeenten – anders besloten. Ook in andere gemeenten in de regio werden voor de bühne moties aangenomen. De democratisch gekozen gemeenteraden werden op een zijspoor gezet door het bestuurlijk ingerichte samenwerkingsorgaan.
Althans, zo leek het. Want toen Zwijndrecht nog eens in de papieren dook en bestudeerde wat de GR wel en niet mocht, kwam ze tot de conclusie dat de GR helemaal het mandaat niet had om hierover te beslissen. En dus mogen meer gemeenten toch zelf beslissen over het vraagstuk wel of niet innen van de ouderbijdrage. Het beeld van een GR-bestuursvergadering, met 17 wethouders die verhit discussiëren over dit punt terwijl ze er helemaal niet over gaan, dringt zich op. Komisch? Nee, vooral heel pijnlijk. Als bestuurders, ambtenaren en raadsleden al moeite hebben om te bepalen waar ze wel en geen besluiten over mogen nemen, dan wordt het voor burgers wel een heel duister gebied. Daarom wil ik aan de bovengenoemde vragen over de Gemeenschappelijke Regelingen er nog één toevoegen: wie snapt het nog?
Eerlijk zeggen.
Margot Limburg
