Ouderen en gehandicapten blijven als het thuis niet langer gaat, recht houden op een plek in een zorginstelling. Dat staat in het voorstel voor de Wet Langdurige Zorg (WLZ) dat staatssecretaris Martin van Rijn (Volksgezondheid) maandag naar de Tweede Kamer heeft gestuurd.
Recht op plek in zorginstelling blijft bestaan
Ouderen en gehandicapten die niet voor zichzelf kunnen zorgen, behouden het recht op een plek in een zorginstelling, zo heeft…
Recht op een plek
Van Rijn zegde eerder al toe dat ouderen en chronisch zieken die nu in een instelling wonen, daar ook in de nieuwe wet recht op houden. ,,De meest kwetsbare mensen in onze samenleving moeten altijd verzekerd zijn van goede zorg. Met de Wet Langdurige Zorg regelen we die zorg en het recht op een plek in een instelling, wanneer thuis wonen niet langer meer gaat’’, aldus Van Rijn. De WLZ gaat de volksverzekering AWBZ vervangen.
Gemeenten verantwoordelijk
Het kabinet hervormt de langdurige zorg. Het wil zo een einde maken aan de stijgende kosten in deze zorg en het mogelijk maken dat ouderen en chronisch zieken langer thuis kunnen wonen. Gemeenten en zorgverzekeraars worden meer verantwoordelijk voor de hulp die mensen thuis krijgen.
Passende zorg
In de nieuwe wet worden de passende zorg en een veilige leefomgeving gegarandeerd voor degenen die veel zorg nodig hebben. Thuis blijven wonen kan als het verantwoord is en de kosten niet hoger zijn dan bij opname in een instelling. Wanneer het thuis niet langer gaat, is er altijd plek in een instelling, schrijft Van Rijn. ,,Soms is opname in een instelling de enige optie. De wet regelt ook dan de kwaliteit van zorg. Je hoeft niet altijd thuis te wonen om je ergens zo thuis mogelijk te voelen’’, aldus de staatssecretaris.
Wensen van cliënt centraal
Hij vindt de nieuwe wet een verbetering, ook al omdat nu is vastgelegd dat er een zorgplan moet worden gemaakt waarbij mensen in de nabije omgeving worden betrokken en ook de mogelijkheden en wensen van een cliënt meer centraal komen te staan. Verder is er keuze bij het regelen van de zorg, want dat kan nu ook via het persoonsgebonden budget (pgb). In plaats van meer regels komt er ruimte voor de mensen die de cliënten kennen en zien: zij kunnen daardoor meer tijd aan zorg besteden, aldus Van Rijn.
Slecht plan
De SP zegt dat alleen mensen die zware zorg nodig hebben straks nog naar een verzorghuis kunnen. Tweede Kamerlid Tjitske Siderius vindt dat een slecht plan. ,,Dit kabinet maakt zorgeloos oud worden onmogelijk.''
Slecht plan
De SP zegt dat alleen mensen die zware zorg nodig hebben straks nog naar een verzorghuis kunnen. Tweede Kamerlid Tjitske Siderius vindt dat een slecht plan. ,,Dit kabinet maakt zorgeloos oud worden onmogelijk.''
De SP zegt dat alleen mensen die zware zorg nodig hebben straks nog naar een verzorghuis kunnen. Tweede Kamerlid Tjitske Siderius vindt dat een slecht plan. ,,Dit kabinet maakt zorgeloos oud worden onmogelijk.''
Reacties: 5
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
En de kleine lettertjes van dit voorstel worden leesbaar na de verkiezingen?
Wie maakt het Zorgplan?
Welke zorginstellingen? Van de 2000 zijn er straks nog hooguit 1200 over. Kun je tot je dood op een wachtlijst staan. Met dank aan deze regering en de ondersteunende partijen.
Wat zijn de kaders van 'als het niet meer gaat'? Valt daar dan ook onder dat de mantelzorgende kinderen er aan onder door gaan?
Of moet de persoon eerst ernstig ten val komen of de gaskraan open laten staan?
Wat een waardeloos systeem zijn ze aan het bedenken. Mijn net gepensioneerde en nog gezonde moeder maakt zich steeds meer zorgen over haar oude dag. Ook omdat ze ervaart welke last je als kind te dragen hebt met de verzorging van je bejaarde, thuiswonende ouders. Om haar gerust te stellen moet ik haar beloftes doen, waarvan ik niet weet of ik ze wel kan waarmaken... En dat geeft mij dan weer kopzorgen...
Vandaag gaat ze naar huis.
Na zes maanden in een verpleeg-huis te hebben verbleven, zou je denken dat het een verheugende gebeurtenis is. Niets is minder waar. Vandaag geen gebak, vandaag gaat de vlag halfstok.
Ze woont alleen in een klein huisje in een klein dorp. Haar man is overleden, hun enige dochter heeft ms.
Zij mist haar linkeronderbeen en een deel van haar gezichtsvermogen. Haar man overleed aan de gevolgen van dementie en ze is blij dat zij helder van geest is. Ze noemt dat zelf altijd een geluk bij een ongeluk. Tot vandaag.
Want vandaag mag ze naar huis. Een huis dat ontoegankelijk is voor de rolstoel. Het toilet en de badkamer zijn te klein om er te manoeuvreren.
Ze zal naar binnen worden gereden op een brancard. Ze zal in de rolstoel worden geholpen. Er zal twee keer per dag iemand komen om haar in en uit bed te helpen. Drie keer per dag worden haar eten en medicijnen gebracht. Ze zal daar de rest van de dag zitten. In een luier.
Ze zal daar de rest van haar léven zitten. Omdat ze, met haar heldere geest, in staat is om op een belletje te drukken.
Op een belletje kunnen drukken telt sinds kort namelijk als teken van zelfredzaamheid.
Welkom in onze verzorgingsstaat.
Marleen Verbree is verpleegkundige. Bovenstaand stuk stond als brief van de dag in de Volkskrant van woensdag 4 maart.