Onrendabele uren
Klijnsma wil 2,5 jaar onderzoeken of mensen die in de bijstand zitten en eigenlijk in aanmerking komen voor een plek in een sociale werkplaats, beter geholpen zijn met loondispensatie. Dan betalen werkgevers alleen de productieve uren van de gehandicapte en krijgt deze werknemer voor de onrendabele uren een uitkering. Mensen die weinig verdienen en veel loonaanvulling nodig hebben met een uitkering, kunnen onder het minimumloon terechtkomen.
Stimuleren
De staatssecretaris wil het loon van mensen die weinig zelfstandig verdienen, niet direct aanvullen tot het minimumloon. Zo hoopt zij de werknemers met een lichamelijke en/of geestelijke beperking te stimuleren om zich verder te ontwikkelen, opdat ze groeien in hun baan.
Controle misbruik
Vooral PvdA, GroenLinks en PVV vroegen Klijnsma om maatregelen om te voorkomen dat gemeenten gehandicapten in de bijstand langdurig als goedkope arbeidskrachten aan het werk gaan zetten. Maar PvdA-Kamerlid Hans Spekman liet zich met coalitiegenoten CDA en ChristenUnie overtuigen de staatssecretaris, die zei elk half jaar te zullen controleren op het verloop van de proef en of er geen sprake is van misbruik.
SP is tegen
GroenLinks en de PVV twijfelden nog. De SP is tegen elke vorm van werken voor minder dan het minimumloon.
Proef met minder dan minimumloon voor gehandicapten
Staatssecretaris Jetta Klijnsma (Sociale Zaken) kan aan de slag met een proef om werklozen met een handicap aan een baan te helpen, waarbij…
SP is tegen
GroenLinks en de PVV twijfelden nog. De SP is tegen elke vorm van werken voor minder dan het minimumloon.
GroenLinks en de PVV twijfelden nog. De SP is tegen elke vorm van werken voor minder dan het minimumloon.
Reacties: 1
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
De ineffectieve krampachtigheid waarmee links maar vast blijft houden aan het idee-fixe dat economische inactiviteit in beloningsopzicht gelijkgesteld zou moeten worden aan een actieve rol binnen het sociaal-economische spectrum is domweg uit oogmerk van arbeids-ethische duurzaamheid niet meer van deze tijd én daarbij ook nog eens vanuit de solidariteitsgedachte niet meer te verkopen.
Het is natuurlijk heel simpel : wie een bijdrage levert aan het sociaal-economische systeem dat zorg draagt voor de instandhouding van het vangnet der sociale zekerheid, mag daar meer voor terug zien dan degenen die meer profijt trekken van dat vangnet dan daar aan bijdragen.
Dus is er ook helemaal niets mis met het maken van onderscheid in beloningssystematiek tussen de uren dat men een bijdrage levert en de uren dat men profijt trekt.