Een kwart van de dak- en thuislozen heeft een lichte verstandelijke handicap. Dat melden de maatschappelijke organisaties Federatie Opvang en MEE maandag op basis van schattingen.
Kwart daklozen heeft lichte verstandelijke handicap
Naar schatting heeft een kwart van de dak-en thuislozen een lichte verstandelijke handicap. dat constateert de maatschappelijke…
De twee organisaties verwachten dat deze groep daklozen alleen maar groter wordt. Als gevolg van de financiële crisis en bezuinigingsmaatregelen krijgen zij het steeds moeilijker, zeggen de organisaties.
Volgens MEE en Federatie Opvang is het belangrijk het aandeel verstandelijk gehandicapten in de daklozenopvang te her- en erkennen. Op die manier kunnen hulpverleners deze groep beter helpen, aldus de organisaties.
Reacties: 2
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Natuurlijk reageren genoemde organisaties zo. Men moet zichzelf immers ook in stand houden.
Daklozen zijn er al heel lang en regelmatig (overigens niet altijd) kiezen mensen voor een zwervend bestaan.
Het beste voor die mensen is gewoon overdags aan de gang, ook al is het met het meest simpele werk. Zwervuil ruimen, onderhoud aan plantsoenen en vervolgens een geregeld leven. Dat geeft uitzicht op een beter leven, een goede toekomst en een dak boven het hoofd.
's Nachts in een opvang en overdag weer de straat op lost niets op. En dat het vaak mensen met een ietsje minder verstand is duidelijk. Als je n.l. met een vol verstand goed nadenkt bij wat je doet (over straat zwerven) laat je dat wel.
Ik vraag me af hoe de organisaties dat voor elkaar willen krijgen. Meer dan 90% van de huidige daklozen komt uit de driehoek Hongarije, Bulgarije en Roemenie. Veel van de verstandelijk beperkten behoren tot - zijn eigendom van -bepaalde criminele organisaties. Ze zijn geen ingezetene en hebben daarmee dus minder toegang tot eventuele ‘echte’ zorg. Ook moet er voor gewaakt worden dat Nederland niet het afvoerputje word voor geestelijke zorgpatiënten uit het buitenland. Iets waar we al decenia lang op buitenproportioneel grote wijze mee geconfronteerd worden.
De overige 10% is onder te verdelen in “autochtone” verslaafden, de verstandelijk gehandicapte, mensen met financiële problemen en enkele geitenwollen sokken vrijbuiters. Deze groep wordt steeds minder zichtbaar omdat de criminele organisaties binnen de opvang heer en meester zijn in de toewijzing van de slaapplaatsen en overige hulp. Niet voor niets heeft ook het Leger des Heils aan de noodklok getrokken en is er in Nederland praktisch geen daklozenkrant verkoper te vinden die uit Nederland komt. Deze groep Nederlanders kan mede door toedoen van het open grenzenbeleid uit Brussel in eigen land nergens meer terecht. Met name de autochtone vrouwelijke daklozen lopen veel risico om in handen te vallen van de Oost-Europese bendes waar ze slachtoffer worden van niet nader te noemen ellende.
De organisaties willen de nood kenbaar maken maar weten hem niet voldoende te identificeren en daar waar ze dat wel kunnen durven ze het uit angst voor represailles niet. Represailles vanuit de bendes maar ook van de knuffelpolitici die eventuele subsidiekraantje sluiten indien ze de waarheid vertellen. En zo blijft het dweilen met de kraan meer dan wagenwijd open.
Het potje met sociale voorzieningen voor de autochtone Nederlander was goed gevuld. Toen werd besloten deze te delen met de allochtone Nederlander en al rap slonken de mogelijkheden. Nu is besloten de rest te delen met groot Europa. Straks verkeer ik, mijn kind, u, uw kind of kleinkinderen in de positie dat ze aanspraak moeten maken en krijgen ze te horen; de pot is leeg maar we hopen….
Maar dat hopen, bied geen dak boven het hoofd, vult niet de maag en bied geen veiligheid. In plaats van het goede voorbeeld te exporteren hebben de knuffelaars (met een verkeerde visie) ellende geïmporteerd. Leg een rot stuk fruit tussen de rest en elke groenteboer zonder universitaire studie kan je vertellen dat dit niet verstandig is. De vraag is was het een foutje of was het bewuste opzet.
Zeker is dat de sociale voorzieningen nooit meer beter worden dan zoals het hier in Nederland in de jaren ’70 geregeld was.