De maatschappelijke effecten van de Amsterdamse daklozenopvang zijn wisselend, maar de kwaliteit ervan is goed. Dat concludeert Nienke Boesveldt in haar proefschrift Planet homeless. Governance arrangements in Amsterdam, Copenhagen and Glasgow.
Daklozenbeleid moet trampoline worden
Ze hebben weinig invloed op de oorzaken ervan maar moeten wel beleid ontwikkelen voor het tegengaan van buitenslapen en het bevorderen van…
Dakloosheid is een ingewikkeld probleem voor gemeenten. Ze hebben weinig invloed op de oorzaken ervan maar moeten wel beleid ontwikkelen voor het tegengaan van buitenslapen en het bevorderen van doorstroom. In Amsterdam zijn de voorzieningen goed en is de toegang goed geregeld, aldus Boesveldt. De opvang wordt aangeboden door een groot aantal gelijksoortige partners maar huisvestingspartijen zijn onvoldoende vertegenwoordigd. Ze adviseert om daklozen terug te verwijzen naar de woningcorporaties en instellingen voor schuldhulpverlening, verstandelijk beperkten of geestelijke gezondheidszorg, omdat die instellingen primair verantwoordelijk zijn. Zo moet de maatschappelijke opvang meer functioneren als trampoline in plaats van als laatste vangnet.
Gecriminaliseerd
Daklozen met de meeste problemen krijgen In Amsterdam prioriteit. Het aantal daklozen daalt daardoor maar het aantal met minder zware problemen stijgt. De nadruk ligt op veiligheid en het ‘prioriteren’ van de mensen met de meeste problemen. Mensen en groepen kunnen daardoor onnodig worden gecriminaliseerd en gemedicaliseerd, waarschuwt Boesveldt.
